Σε εποχές που η Ιστορία δεν αφήνει περιθώρια για ουδέτερες στάσεις, η ταινία The Royal Game — βασισμένη στο αριστουργηματικό έργο του Στέφαν Τσβάιχ — έρχεται να μας υπενθυμίσει πόσο εύθραυστη είναι η ανθρώπινη ψυχή όταν βρεθεί αντιμέτωπη με την απόλυτη απομόνωση, τον ψυχολογικό πόλεμο και την απώλεια της ταυτότητας.
της Μαρίας Αλιμπέρτη
Πρόκειται για μια συγκλονιστική αλληγορία για την αντοχή του ανθρώπινου νου και την αφοσίωση στις προσωπικές αρχές, ακόμα και όταν όλα γύρω καταρρέουν. Η ψυχή του παλεύει να κρατηθεί ζωντανή, ενώ το μυαλό του δίνει μάχη ανάμεσα στη λογική και την τρέλα. Κλέβει ένα παλιό βιβλίο για το σκάκι και χτίζει εκεί μέσα έναν κόσμο — παίζει παρτίδες με τον εαυτό του, κερδίζει και χάνει, όπως ένας Οδυσσέας που αρνείται να παρασυρθεί από Σειρήνες.
Η ταινία ξεχειλίζει από αγωνία, ένταση και συναισθηματική φόρτιση, αναδεικνύοντας την ψυχολογική επιβίωση ως πράξη αντίστασης. Θέτει υπαρξιακά ερωτήματα: πόσο αντέχει η ψυχή σε δύσκολες εποχές; Ποιο είναι τελικά το κλουβί που μας στερεί την ελευθερία; Και τι συμβαίνει όταν ο ίδιος μας ο εαυτός γίνεται ο πιο επικίνδυνος αντίπαλος; Ένα έργο που δεν απαντά εύκολα — αλλά αφήνει το θεατή να ταραχτεί, να αναρωτηθεί, να θυμηθεί.
Η ψυχολογική επιβίωση ως σκακιστική στρατηγική
Ο Γιόζεφ Μπάρτοκ, ένας Βιεννέζος συμβολαιογράφος, συλλαμβάνεται από την Γκεστάπο το 1938 και οδηγείται σε απομόνωση, αρνούμενος να παραδώσει εμπιστευτικές πληροφορίες. Η ταινία δεν εστιάζει στον σωματικό βασανισμό, αλλά στην αργή, βασανιστική διάβρωση της συνείδησης.
Ο Μπάρτοκ, απογυμνωμένος από κάθε ανθρώπινη επαφή, αναζητά καταφύγιο και το μυαλό του γίνεται το πεδίο μιας εσωτερικής μάχης. Παίζει με τον εαυτό του, προσπαθεί να κρατηθεί στη σφαίρα της λογικής. Σαν άλλος Οδυσσέας που δεν πρέπει να παρασυρθεί από τις Σειρήνες.
Πόσο αντέχει η ψυχή όταν δεν υπάρχει χρόνος, φως ή φωνή;
Η ταινία θέτει υπαρξιακά ερωτήματα: Ποιο είναι τελικά το κλουβί που μας στερεί την ελευθερία; Μπορεί κανείς να νιώσει φυλακισμένος μέσα στην πολυτέλεια; Αντέχει ο ανθρώπινος εγκέφαλος την αδράνεια; Μπορεί η τρέλα να γίνει ασπίδα; Και τελικά, μπορεί ο ίδιος μας ο εαυτός να γίνει ο πιο επικίνδυνος αντίπαλος;
Η ερμηνεία που καθηλώνει και η αλληγορία που συγκλονίζει
Ο Όλιβερ Μασούτσι ενσαρκώνει τον Μπάρτοκ με συγκλονιστική ένταση. Η σκηνοθεσία του Φιλίπ Στολτσλ δεν ακολουθεί γραμμική αφήγηση — αντίθετα, μας βυθίζει σε ένα σύμπαν όπου η πραγματικότητα και η ψευδαίσθηση μπλέκονται, όπως οι κινήσεις σε μια παρτίδα σκακιού. Η ταινία ξεχειλίζει από συναισθήματα, αγωνία και εσωτερική ένταση, και λειτουργεί ως αλληγορία για την ψυχική αντοχή σε συνθήκες φρίκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου