Η λατρεία της Θεάς Κυβέλης συνδέει Ανατολή και Δύση, όπως μαρτυρούν τα ιερά της σε Χίο και Λήμνο. Πολλοί κάνουν λόγο για μαγεία της αρχέγονης λατρείας: Η ιστορία της Κυβέλης, ταυτισμένης με τη Ρέα της Μεγάλης Μητέρας των θεών αρχίζει στις βραχώδεις εκτάσεις της Φρυγίας.
Εκεί, μακριά από τα μεγάλα αστικά κέντρα του αρχαίου κόσμου, η θεά λατρευόταν με πρωτόγονη αφοσίωση – σύμβολο γονιμότητας, μητρότητας και πρωτογενούς δύναμης. Καθισμένη σε θρόνο, ανάμεσα σε λέοντες, η μορφή της ενσάρκωνε τη φύση στο αποκορύφωμα της άγριας και μυστικιστικής ισχύος.
Η Κυβέλη δεν έμεινε περιορισμένη στον φρυγικό κόσμο. Με το άνεμο των
πολιτιστικών ανταλλαγών και τη διάχυση των ανατολικών μυστηρίων, η λατρεία της ταξίδεψε προς τη Δύση – και βρήκε καταφύγιο σε τόπους του Αιγαίου όπου ο αρχαίος άνθρωπος αναζητούσε το θείο στο φως του ήλιου και στους βωμούς της θάλασσας. Η Κυβέλη έγινε σύμβολο σύνδεσης δύο κόσμων: της μυστικιστικής Ανατολής και της στοχαστικής Δύσης.
 |
| Άττις σε λατρευτικό χορό της Κυβέλης. Ο μύθος τον παρουσιάζει πιστό αόλουθο και ιερέα της θεάς. |
Το Ιερό της Κυβέλης στη Δασκαλόπετρα της Χίου
Στην Χίο, στο βραχώδες ύψωμα του Βροντάδου, βρίσκεται το Ιερό της Κυβέλης, λαξευμένο σε φυσικό βράχο – ένας από τους πιο σημαντικούς υπαίθριους χώρους λατρείας της θεάς στον ελλαδικό χώρο. Εκεί, η θεά απεικονίζεται καθιστή, πλαισιωμένη από λέοντες, με μια εσωτερική μεγαλοπρέπεια που φέρει το βάρος χιλιετιών. Το ιερό χρονολογείται στα τέλη του 6ου αιώνα π.Χ. και συνδέεται και με την παράδοση του Ομήρου, δημιουργώντας έναν συμβολικό διάλογο ανάμεσα στον μύθο και την ιστορία.
Ηφαιστία Λήμνου – Το Ιερό της Μεγάλης Θεάς
Στη βόρεια Λήμνο, στον αρχαιολογικό χώρο της Ηφαιστίας, ανακαλύφθηκε Ιερό που ταυτίζεται με τη λατρεία της Μεγάλης Θεάς, πιθανότατα της Κυβέλης. Τα ευρήματα – ανάγλυφα, αναθηματικές επιγραφές και ένα χαρακτηριστικό γλυπτό από την Ατσική – φανερώνουν μια λατρεία βαθιά ριζωμένη, που ακολουθούσε φρυγικά πρότυπα και συγχωνεύτηκε με τοπικά ελληνικά στοιχεία. Η Ηφαιστία γίνεται έτσι ένας τόπος που η Ανατολή και η Δύση σμίγουν σε έναν κοινό ύμνο προς το θείο θήλυ.
πηγές: chiosin.gr, alithia.gr, www.greek-language.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου