Η Άλλη Θήβα : Όταν το θέατρο αποκαλύπτει πληγές, ψυχικά τραύματα και βία

 

Μια άλλη Θήβα… Μια παράσταση χείμμαρος  που ανοίγει την πληγή, όπως μοναδικά μπορεί να αποκαλύπτει το θέατρο. Φαινομενικά, είμαστε μπροστά σε μια πατροκτονία, ένα ειδεχθές έγκλημα. Όμως το θέατρο έρχεται να αποκαλύψει ένα έγκλημα πίσω από το έγκλημα: Ο ναρκισσιστής γονιός που βασανίζει το παιδί του λεκτικά και  ψυχολογικά . Ένας ναρκισσιστής γονιός απορρίπτει με τη συμπεριφορά του το παιδί του –σκόπιμα ή ακούσια–, μειώνει την αξία του, το κάνει να νιώθει ανεπιθύμητο…

της Μαρίας Αλιιμπέρτη

Η παράσταση θέτει ερωτήματα: Όταν δεν υπάρχει γονεϊκή στοργή, ένας πατέρας είναι σαδιστής, ο θάνατός του από το χέρι του παιδιού του μπορεί να θεωρηθεί πατροκτονία; Όταν μάλιστα λέει στο παιδί του συστηματικά  ότι δεν το αγαπά, μήπως του οπλίζει το χέρι; Μήπως ο ίδιος ανατρέφει το τέρας που θα τον εκδικηθεί;

Το θύμα ή ο δολοφόνος;

Σε μια γλαφυρή αφήγηση που μπαινεις χωρίς καλά -καλά να το καταλάβεις, γίνεσαι μέρος της κατάστασης, η υπόθεση σε αφορά- μεγάλη κατάκτηση από την πλευρά των ηθοποιών- μοιράζεσαι τον πόνο ενός παιδιού που πληγώθηκε, και τώρα θα περάσει την υπόλοιπη ζωή του πίσω από κάγκελα, επειδή αντέδρασε με τον τρόπο που στην πραγματικότητα του φέρθηκαν, του  έμαθαν την ΒΙΑ.

Και εν τέλει μπαίνεις στο συλλογισμό,  ως θεατής, μήπως ο ανήλικος δράστης είχε ένα άλλοθι όπως ο Οιδίποδας την άγνοια: Ποιο είναι το μεγαλύτερο τέρας; Ο νεαρός θύτης;  Ή ο  πα-τέρας ως ηθικός αυτουργός της επιθετικότητας; Μήπως το θύμα τελικά γαλουχούσε τον δολοφόνο του, καταδικάζοντας μια παιδική ψυχή να ζει για χρόνια σε μια φυλακή απαξίωσης και εξευτελισμού από τον  ίδιο πατέρα;

Σκέψεις μετά την παράσταση

Πολλές τέτοιες σκέψεις βασάνιζαν το μυαλό μου μετά την παράσταση «Μια άλλη Θήβα». Η θεατρική εμπειρία γέννησε προβληματισμούς για τις σχέσεις παιδιών–γονέων, τη δικαιοσύνη, τον σωφρονισμό, αλλά κυρίως για την ευαισθησία και τη δεύτερη ευκαιρία.

Και από ότι φάνηκε η παράσταση  δεν άγγιξε μόνο εμένα: Τα βαθιά νοήματα  συγκίνησαν το κοινό –όπως κατέδειξε το θερμό χειροκρότημα στο τέλος της παράστασης. Η  παράσταση « Μια Άλλη Θήβα» αποδεικνύει ότι το θέατρο μπορεί να αφυπνίσει σε μια εποχή που έχουμε ανάγκη την ενσυναίσθηση. Με τόσες ειδήσεις κακοποίησης παιδιών, υπάρχει ο κίνδυνος να αποκτήσουμε ανοσία. Στην Ελλάδα ζήσαμε τραγικά γεγονότα, όπως η κακοποίηση μέχρι θανάτου του τρίχρονου Άγγελου στην Κρήτη. Υπάρχουν όμως και παιδιά που κακοποιούνται ψυχολογικά και λεκτικά. Αυτά τα παιδιά μεγαλώνουν με θυμό και βία μέσα τους και μπορεί να είναι δίπλα μας.

Οι ερμηνείες

Αν και το κείμενο αναφέρει ότι η ιστορία εξελίσσεται μακριά, θα μπορούσε να είναι δίπλα μας, στη διπλανή πόρτα. Οι ηθοποιοί  Δημήτρης Καπουράνης και Θάνος Λέκκας με τις συγκλονιστικές ερμηνείες τους μας κάνουν να νιώθουμε οικεία απέναντι στους ήρωες, μας βοηθούν να προσεγγίζουμε τον ανήλικο "θύτη", όχι ως δράστη της αποτρόπαιας πράξης, να βλέπουμε τον πληγωμένο άνθρωπο και όχι μόνο τον δολοφόνο: Να καταλαβαίνουμε γιατί πρέπει να δώσουμε συγχώρεση.

Διάδραση και συγκίνηση

Η παράσταση διαθέτει διάδραση και ενδιαφέρουσα πλοκή, με την αναπαράσταση συναντήσεων με πραγματικό πρωταγωνιστή. Κάποιες στιγμές νιώθεις ότι παρακολουθείς ντοκιμαντέρ, άλλες ότι διαβάζεις την πιο προσωπική εξομολόγηση.

Η Άλλη Θήβα  θα συνεχίζει και θα  ανεβαίνει και την χειμερινή θεατρική σεζόν, συνεπώς  όσοι δεν την έχουν δει την παράσταση,  είναι ευκαιρία να απολαύσουν μια εμπειρία που μας προκαλεί να δούμε αλλιώς την έννοια του θύματος, της βίας και της συγχώρεσης.