Η Κέρος ζωτνάνεψε ξανά: Ιστορία και μνήμη σε ένα ιερό τόπο τελετουργιών του Αιγαίου

Μια συναυλία-μυσταγωγία έδωσε φωνή  την προηγούμενη εβδομάδα στο ερημονήσι της Κέρου, εκεί που η σιωπή των αιώνων έχει απλωθεί καθώς ήταν κέντρο του Κυκλαδικού Πολιτισμού το 3.000-2.000 π.Χ.. Το Φεστιβάλ Κλασικής Μουσικής Κουφονησίων έφερε ζωή σε έναν τόπο ιερό, με την εκδήλωση «Πέντε Χιλιετίες Ελληνικού Ήχου», υπό την καλλιτεχνική σύλληψη του Κορνήλιου Μιχαηλίδη και τη σκηνοθετική επιμέλεια του Μιχαήλ Μαρμαρινού.

Η Κέρος: απόκρημνη, αινιγματική, ιερή

Η Κέρος, το μικρό κυκλαδονήσι νότια της Νάξου, υπήρξε στην αρχαιότητα τόπος τελετουργικών αποθέσεων, πιθανότατα με σπασμένα μαρμάρινα ειδώλια να μεταφέρονται εκεί από διάφορα νησιά. Ενδεχομένως αυτός ήταν ο λόγος που άνθισε ο Πρωτοκυκλαδικός Πολιτισμός, πλησίον του στο Δασκαλιό, καθώς συνδέπονταν τότε με μια νησίδα γης. Η Κέρος ήταν  γνωστή από το 425 π.Χ. ως Κάρος ή Κερία, αποτέλεσε σημείο αναφοράς για την Αθηναϊκή Συμμαχία. Στους νεότερους χρόνους, χρησιμοποιήθηκε ως καταφύγιο πειρατών και βοσκότοπος, ενώ σήμερα είναι κηρυγμένος αρχαιολογικός χώρος,  καθώς ειχε πέσει θ΄΄υμα λαθραανασκαφώνακατοίκητος και προστατευμένος από την Αρχαιολογική Υπηρεσία.

Το Δασκαλιό: η πυραμίδα του Αιγαίου

Οι ανασκαφές στο Δασκαλιό από τη Βρετανική Σχολή,  βρίσκεται κοντά στο δυτικότερο ακρωτήρι της Κέρου, αποκάλυψαν έναν προϊστορικό οικισμό μοναδικής αρχιτεκτονικής. Χτισμένο με πέτρα από τη Νάξο,εκτιμάται ότι θα χρειάστηκαν χιλιάδες ταξίδια για τη μεταφορά του- το νησί μεταμορφώθηκε σε βαθμιδωτή πυραμίδα, με μνημειακά οικοδομήματα και τεχνογνωσία που προηγήθηκε κατά χιλιετίες των μυκηναϊκών ανακτόρων.

 Ο καθηγητής Colin Renfrew και η διεθνής ερευνητική ομάδα ανέδειξαν την Κέρο ως το αρχαιότερο ναυτικό ιερό στον κόσμο, έναν τόπο λατρείας και μνήμης που αναδύεται από τη θάλασσα. Στις ανασκαφές χρησιμοποιήθηκαν σύγχρονες μεθόδοι: ψηφιακή καταγραφή, φωτογραμμετρία, σάρωση λέιζερ, συνεργασίες με διεθνή πανεπιστήμια και ερευνητικά ινστιτούτα

Η συναυλία ως τελετουργία σύγχρονης μνήμης

Δίπλα στα Κονάκια των τελευταίων ποιμένων και στα ερείπια της βυζαντινής εκκλησίας, το κοινό βίωσε μια εμπειρία που ξεπερνά την αισθητική: μια τελετουργία που γεφυρώνει τον ήχο με την ιστορία. Η μουσική αντήχησε με σεβασμό στον χώρο, ανακαλώντας την αρχέγονη ενέργεια του νησιού. Η Κέρος, για μια νύχτα, δεν ήταν πια ερημονήσι αλλά τόπος συνάντησης του παρελθόντος με το παρόν.