Μυστήριο, δράση και λύτρωση...Είδα την ταινία The Company You Keep με αφορμή τον θάνατο του Ρόμπερτ Ρέντφορντ — και το βάρος της παρουσίας του έχει τώρα ιδιαίτερη σημασία. Η πλοκή αποκαλύπτει ανατροπές, διλήμματα και μια προσωπική διαδρομή που συνδέει νεαντικά ιδανικά με την ωριμότητα της συνείδησης.
Της Μαρίας Αλιμπέρτη
Πλοκή και διλήμματα: παρελθόν, βία και ευθύνη
Η ταινία βασίζεται στην ιστορία του Jim Grant (Ρέντφορντ), ενός πρώην μέλους ενός ακτιβιστικού ριζοσπαστικού κινήματος των δεκαετιών του ’60–’70, ο οποίος ζει κρυμμένος, με νέο όνομα, παλεύοντας με τις συνέπειες των πράξεών του. Όταν αποκαλύπτεται η ταυτότητά του από έναν νεαρό δημοσιογράφο, αρχίζει ένα κυνηγητό αλλά και μια εσωτερική αναμέτρηση με το παρελθόν και αναμέτρηση με το χρόνο για να αποδείξει την αθωότητά του. Το μεγάλο δίλημμα είναι: έχει κάποιος το δικαίωμα να άρει τη σιωπή; Μπορεί να κάνεις χρήση βίας ή να διακινδυνεύσει ζωές — έστω και καταλάθος για να διαμαρτυρηθείς στην κατάχρηση εξουσίας; Η νεανική επαναστατικότητα συγκρούεται με τις συνέπειες της ηλικίας, της οικογένειας, της ωριμότητας.
Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ χωρίς υπερβολές: Γοητεία της ωριμότητας
Ο Ρέντφορντ στην ερμηνεία του ως Jim Grant δεν στηρίζεται σε φθηνές υπεροβολές, αλλά σε μια διακριτική δύναμη. Η παρουσία του — σωματικά πλέον ώριμη, με τις ρυτίδες, την εμπειρία — μιλάει από μόνη της. Δεν χρειάζεται να φωνάξει για να δείξει εσωτερικό βάρος, ενοχή, αποφάσεις που κάποτε λήφθηκαν νεανικά και τώρα τίθενται υπό αμφισβήτηση. Το βλέμμα του, η στάση του, η σχέση του με την κόρη του — όλα καταδεικνύουν μια ωριμότητα που δεν έχει χάσει τη δύναμη της ευαισθησίας.
Διεθνείς κριτικές: τι λένε οι αξιολογήσεις
Η αφήγηση γίνεται πιστευτή και συγκινητική, ακόμη αν το τέλος δεν έχει τόσο ισχυρό συναίσθημα όσο η υπόσχεση της αρχικής του ιδέας. Διεθνώς οι κριτικοί σχολίασαν ότι η πολιτική ως εννοιλογική χροιά εντός της ταινίας υπερβαίνει το προσωπικό δράμα.
Ταυτόχρονα, οι αποκαλύψεις- ανατροπές, όπως και οι σχέσεις χαρακτήρων επισημάνθηκε ότι δεν έρχονται σε σύγκριση με τα λάθη του παρελθόντος. Ωστόσο η ταινία κλωθογυρίζει το ζήτημα της ηθικής και της ευθύνης, έστω και εκ των υστέρων. Εδώ ισορροπιστής είναι η ερμηνεία του R. Redford που κρατά την ισορροπία μεταξύ δράσης και συναισθηματικής έντασης. Σε κάποια σημεία η ταινία όμως δεν πάει σε βάθος.
Γιατί αξίζει να την δεί κάποιος
Η ταινία προσφέρει έναν διάλογο, δεν είναι απλά θρίλερ καταδίωξης αλλά προβληματισμός για τον άνθρωπο που κάποτε πίστευε ότι η βία, ή η ανυπακοή, μπορεί να είναι μονόδρομος και τώρα βλέπει ότι η ζωή και η ευθύνη έχουν άλλες αποχρώσεις. Ακόμη, η ερμηνεία του Ρέντφορντ — σε ώριμη ηλικία — δείχνει ότι ο χρόνος δεν αφαιρεί τη γοητεία όταν συνοδεύεται από βάθος και χαρακτήρα.
Από άποψη αφύπνισης του θεατή, η ταινία θέτει ερωτήματα περί δικαιώματος ζωής, περί δικαιοσύνης, περί της δυνατότητας δημιουργίας λάθους στο όνομα του ιδανικού, και περί της ώριμης ευθύνης απέναντι στο παρελθόν. Το βλέμμα του σκηνοθέτη στη νεότητα δεν είναι νοσταλγικό, αλλά εξεταστικό: τα λάθη της νεότητας δεν ξεχνιούνται, και η ωριμότητα έρχεται με εσωτερική σύγκρουση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου