Μπορεί ο έρωτας να είναι αποτέλεσμα λογικής επιλογής; Είναι η σωματική έλξη απαραίτητη για μια ουσιαστική σχέση; Η ταινία «The Mirror Has Two Faces» με την Μπάρμπρα Στρέιζαντ στον πρωταγωνιστικό και σκηνοθετικό ρόλο, επιχειρεί να απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα μέσα από μια ιστορία που ισορροπεί ανάμεσα στη ρομαντική φαντασίωση και την ψυχολογική αναζήτηση.
Της Μαρίας Αλιμπέρτη
Την ταινία, μια κλασική αξία των ρομαντικών κομεντί, την ξαναείδα μετά από πολλά χρόνια και την απόλαυσα το ίδιο. Απλή αφήγηση, ήρωες καθημερινοί, ανθρώπινοι, με κοινές ιδιοτροπίες και τα δικά τους ζητήματα. Το στόρι έχει κάτι από το «ασχημόπαπο που έγινε κύκνος» αλλά ίσως είναι αυτό το στοιχείο σε συνδιασμό με το ότι η Μπάρμπρα Στρέιζαντ είναι άμεση, σε κάνει να νιώθεις πως είναι ο δικός σου άνθρωπος – θα μπορούσες να είσαι εσύ στη θέση της, η ταινία σε συνεπαίρνει.
Σύνοψη της ταινίας
Η Ρόουζ Μόργκαν, καθηγήτρια λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, ζει στη σκιά της εξωτερικής της εμφάνισης και της κυριαρχικής μητέρας της. Ο Γκρέγκορι Λάρκιν, καθηγητής μαθηματικών, απογοητευμένος από τις ερωτικές σχέσεις, αναζητά μια σύντροφο για πλατωνική συμβίωση. Μέσω μιας αγγελίας, οι δυο τους συναντιούνται και παντρεύονται, βασίζοντας τη σχέση τους στην πνευματική σύνδεση και όχι στη σωματική επιθυμία. Όμως η Ρόουζ σύντομα νιώθει ανικανοποίητη και αποφασίζει να διεκδικήσει την ερωτική πλευρά της σχέσης, αλλά και τον εαυτό της. Η μεταμόρφωσή της δεν είναι μόνο εξωτερική, αλλά κυρίως εσωτερική, οδηγώντας την σε μια βαθύτερη κατανόηση της αξίας της.
Διεθνείς κριτικές
Εύσημα δέχθηκε η ταινία για τον διάλογο και την ανάπτυξη χαρακτήρων, σημειώνοντας πως η Στρέιζαντ καταφέρνει να συνδυάσει το χιούμορ με βαθύτερα συναισθηματικά θέματα. Άλλοι έχουν βρει την ταινία «λίγο μελοδραματική», αλλά αναγνωρίζουν τις δυνατές ερμηνείες, ιδιαίτερα της Λόρεν Μπακόλ ως μητέρας της Ρόουζ. Η ταινία περιγράφεται ως «μια γλυκιά πρόταση για όσους δεν έχουν βρει τον έρωτα», με έμφαση στην αναζήτηση της ισορροπίας ανάμεσα στο τι θέλουμε και τι πιστεύουμε ότι πρέπει να θέλουμε.
Νοήματα και λόγοι για να τη δεις
Η ταινία θέτει ερωτήματα για την αυτοεκτίμηση, την ανάγκη για αποδοχή και την πίεση της κοινωνίας γύρω από την εικόνα και τον έρωτα. Η ηρωίδα δεν αναζητά απλώς έναν σύντροφο, αλλά την ελευθερία να είναι ο εαυτός της. Η μεταμόρφωσή της δεν είναι μια επιφανειακή αλλαγή, αλλά μια πράξη διεκδίκησης της εσωτερικής της αξίας.
Η ιστορία έχει κάτι από παραμύθι, μια στρυφνή εγωκεντρική μητέρα και μια αδερφή που νομίζει πως όλος ο κόσμος περιστρέφεται γύρω της. Με χαμηλή αυτοπεποίθηση, η πρωταγωνίστρια προσπαθεί να επιβιώσει σε έναν κόσμο γεμάτο ναρκισσισμό. Σίγουρα η ταινία περιέχει κάτι από το σύνδρμο της Σταχτοπούτας αλλά με μια σύγχρονη ανατροπή: Η ηρωίδα δεν περιμένει να τη σώσει κανείς, αλλά σώζει η ίδια τον εαυτό της.
Γιατί αξίζει να τη δεις
Πέρα από την αισθητική της, προσφέρει μια ευκαιρία για ενδοσκόπηση. Η ταινία μαρτυρά πως, όταν η λογική γίνεται πυξίδα, μπορεί να μην πληγώνεσαι τόσο εύκολα, να μην απογοητεύεσαι συχνά, αλλά σίγουρα δεν ζεις τη ζωή στο μέγιστο. Είναι μια ταινία που μιλά για τον έρωτα όχι ως ιδανικό, αλλά ως ανθρώπινη ανάγκη για σύνδεση, αποδοχή και αλήθεια. Το έργο προσφέρει ένα μάθημα αυτογνωσίας και αυτφροντίδας: Για το πώς πρέπει να σκεφτόμαστε τις δικές μας επιθυμίες – όχι πώς θα ικανοποιήσουμε τις ανάγκες και τις φαντασιώσεις των άλλων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου