The sense of an eding: Τι μας διδάσκει η ταινία για τις αναμνήσεις και τους ανθρώπους που χάθηκαν την ταινία

  

Σαν ένα τρυφερό χάδι,  ένα χτύπημα στην πλάτη με συμπάθεια, ένα κράτημα του χεριού.... η ταινία «The Sense of an Ending» έρχεται για να μας παρηγορήσει και να μας κλείσει το μάτι ότι δεν πρέπει να είμαστε αυστηροί με τον εαυτό του παρελθόντος μας. Προσωπικά η ταινία με έκανε όχι μόνο να αναπολήσω αλλά και να σκεφτώ πράγματα, γεγονότα, λόγια που ενδεχομένως έχω παρανοήσει.  Αναρωτήθηκα πως οι άνθρωποι  θυμόμαστε το παρελθόν, όπως το ζήσαμε ή όπως θα θέλαμε να το αντικρίζουμε, άλλοτε με αυστηρότητα και άλλοτε με κατανόηση.

  της Μαρίας Αλιμπέρτη

Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Βρετανού συγγραφέα Julian Barnes, που κυκλοφόρησε το 2011. Το μυθιστόρημα, μ εξερευνά θέματα όπως η μνήμη, η μεταμέλεια και η υποκειμενική φύση της ιστορίας. Στη ταινία, η αφήγηση με flashbacks, δημιουργεί ένα μυστήριο γύρω από τις ερωτικές ιστορίες και η αίσθηση πως λίγοι είναι οι πραγματικά δικοί σου άνθρωποι, με έκαναν να τη σκεφτώ ξανά και ξανά. Είναι μια ταινία για τα φαντάσματα που κουβαλάμε, για τις μνήμες που δεν είναι ποτέ τόσο ακριβείς όσο πιστεύουμε.

Σύνοψη

Ο Τόνι Γουέμπστερ, ένας συνταξιούχος άντρας, ζει μια ήσυχη και απομονωμένη ζωή. Όταν λαμβάνει ένα απρόσμενο κληροδότημα, αναγκάζεται να αναμετρηθεί με το παρελθόν του. Μυστικά που είχαν θαφτεί βαθιά έρχονται στην επιφάνεια, και ο Τόνι καλείται να επανεξετάσει τις αποφάσεις της νιότης του, την πρώτη του αγάπη και τις συνέπειες που αυτές είχαν στην πορεία της ζωής του.

Οι ερμηνείες των ηθοποιών

Ο Τζιμ Μπρόντμπεντ ενσαρκώνει τον Τόνι με μια εσωτερικότητα που δεν φωνάζει αλλά συγκινεί. Η ερμηνεία του είναι σταθερά αξιόπιστη, με λεπτές αποχρώσεις που αποτυπώνουν την εσωτερική πάλη του χαρακτήρα. Η Σαρλότ Ράμπλινγκ, με το θλιμμένο και πανέμορφο βλέμμα της, προσδίδει βάθος και μυστήριο στην ιστορία. Η Χάριετ Γουόλτερ ξεχωρίζει για την ευελιξία της στους ρόλους, ενώ οι νεότεροι ηθοποιοί όπως η Μισέλ Ντόκερι και ο Μάθιου Γκουντ πλαισιώνουν με αξιοπρέπεια το καστ, αν και κάποιοι ρόλοι φαίνεται να αδικούνται από το μοντάζ.

Αφήγηση και σκηνοθεσία

Η σκηνοθεσία του Ριτές Μπάτρα, γνωστού από το Lunchbox, επιχειρεί να μεταφέρει ένα φιλοσοφικό μυθιστόρημα στη μεγάλη οθόνη, με έμφαση στις ανθρώπινες σχέσεις και τις συναισθηματικές αποχρώσεις. Η αισθητική είναι κομψή και προσεγμένη, όμως η αφήγηση παρουσιάζει δυσκολίες. Τα flashbacks είναι μπερδεμένα  σε κάποια σημεία και αποδυναμώνουν τη ροή. Ακόμη, η ψυχολογία των χαρακτήρων δεν αναπτύσσεται όσο θα μπορούσε. Παρόλα αυτά, η ταινία θέτει ενδιαφέροντα ερωτήματα για τη μνήμη, την αλήθεια και την προσωπική ιστορία, έστω κι αν δεν τα εμβαθύνει όσο θα θέλαμε. 

Η ταινία μπορεί να μην εντυπωσιάζει με την πλοκή της, αν και υπάρχουν ανατροπές. Είναι όμως μια ταινία που σε καλεί να σκεφτείς. Να αναρωτηθείς για τις δικές σου αναμνήσεις, για τις σχέσεις που άφησες πίσω, για το τι σημαίνει να έχεις «δικούς σου» ανθρώπους. Δεν είναι όλοι μέρος της καρδιάς σου. Κάποιοι απλώς περιλαμβάνονται στις ιστορίες σου. Και αυτό, για μένα, είναι το πιο συγκινητικό μήνυμα της ταινίας.

 

Γιατί αξίζει να δεις τη ταινία

Η ταινία  «The Sense of an Ending» προσφέρεται για προβληματισμό. Δεν βασίζεται στην ένταση ή στη δράση, αλλά στην εσωτερική αναζήτηση και στην αμφισβήτηση της μνήμης. 

Μέσα από μια ήσυχη αλλά βαθιά αφήγηση, μας καλεί να αναμετρηθούμε με τις δικές μας αναμνήσεις, τις επιλογές που κάναμε ή δεν κάναμε, και τις συνέπειες που ίσως δεν καταλάβαμε ποτέ πλήρως. Είναι μια ταινία που μιλά για τη ζωή όπως πραγματικά είναι: γεμάτη ασάφειες, σιωπές και ανθρώπους που περνούν, αφήνοντας ίχνη άλλοτε ανεξίτηλα και άλλοτε αδιόρατα.