Το λουλούδι της ευτυχίας... που Μυρίζει Ψευδαίσθηση: Ένα ψυχολογικό θρίλερ για την ευτυχία που πονά

Τι σημαίνει Ευτυχία; Να βιώνεις μια καλή οικογενειακή ζωή; Να έχεις επαγγελματική επιτυχία; Να μην νιώθεις πόνο; Η αποσιώπηση των αρνητικών συναισθημάτων σε κάνει ευτυχισμένο ή συναισθηματικό "ζόμπι";

Της Μαρία Αλιμπέρτη

Η ταινία "Το Λουλούδι της Ευτυχίας" της Τζέσικα Χάουσνερ είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ επιστημονικής φαντασίας που ξεσκεπάζει την εμμονή της εποχής με την ευτυχία, αποκαλύπτοντας την ψευδαίσθηση πίσω από την τεχνητή συναισθηματική ισορροπία.

Η υπόθεση 

Η ταινία ακολουθεί την Άλις (Emily Beecham), επιστήμονα σε εργαστήριο γενετικής, η οποία δημιουργεί ένα νέο φυτό—το "Little Joe"—που υποτίθεται πως προκαλεί ευτυχία σε όποιον το μυρίσει. Όμως, όσο περισσότερο οι άνθρωποι εκτίθενται στο λουλούδι, τόσο περισσότερο αλλάζουν, χάνουν την αυθεντικότητα των συναισθημάτων τους και αποκτούν μια ψυχρή, μηχανική ευδαιμονία. Η Άλις, μητέρα και επιστήμονας, αρχίζει να αμφισβητεί το δημιούργημά της, καθώς βλέπει τον γιο της και τους συναδέλφους της να μεταμορφώνονται σε κάτι που μοιάζει με "ευτυχισμένα κελύφη".

Η απόδοση

Η σκηνοθετική προσέγγιση Τέσικα Χάουσνερ είναι αποστασιοποιημένη, σχεδόν κλινική. Το αποστειρωμένο περιβάλλον του εργαστηρίου, οι ευθείες γραμμές, η συμμετρική σύνθεση και η χρωματική παλέτα (με κυρίαρχο το κόκκινο του λουλουδιού και των μαλλιών της πρωταγωνίστριας) δημιουργούν μια αίσθηση τεχνητής τάξης που έρχεται σε αντίθεση με την εσωτερική αναστάτωση των χαρακτήρων. Η κάμερα παρατηρεί από ψηλά, σαν να καταγράφει "πειραματόζωα", ενώ τα πλάνα μέσα και έξω από το σπίτι υποδηλώνουν τη διπλή ζωή των ηρώων—την κοινωνική και την εσωτερική.

Η Χάουσνερ, με την υποβλητική ερμηνεία της Emily Beecham, μας οδηγεί σε μια αργή αφύπνιση. Η ηρωίδα, αρχικά εγκλωβισμένη σε μια επιστημονική λογική, αρχίζει να βλέπει πέρα από τον στόχο της, να αμφισβητεί την ίδια την έννοια της ευτυχίας. Οι παράλληλες αφηγήσεις, ιδιαίτερα οι σκηνές με την ψυχοθεραπεύτρια, ενισχύουν την αίσθηση ότι η ταινία μας ανοίγει παράθυρο στον ψυχικό κόσμο της.

Το "Λουλούδι της Ευτυχίας" θέτει ερωτήματα βιοηθικής, μητρικής αγάπης, αφοσίωσης στην καριέρα και στην επιστήμη. Τι σημαίνει να είσαι καλός γονιός ή επαγγελματίας όταν έχεις αποκοπεί από τα αυθεντικά σου συναισθήματα; Πώς η επιδίωξη της ευτυχίας μπορεί να μετατραπεί σε πλάνη, σε μια μορφή κοινωνικής συμμόρφωσης που εξαλείφει την ατομικότητα;

Η ταινία μου θύμισε την αλληγορία του Μικρού Πρίγκιπα: το τριαντάφυλλο που προστατεύεται όχι από λογική, αλλά από αγάπη. «Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»—ένα απόσπασμα που θα μπορούσε να συνοψίσει το βαθύτερο μήνυμα της ταινίας. Άλλωστε η ηρωιδα το λέει σε μια σκηνή χαρακτηριστικά για το λουλουδι ότι είναι ένα πλάσμα κι όπως κάθε πλάσμα χρειάζεται φροντίδα και αγάπη!

Η αισθητική

Η αισθητική επένδυση είναι από τα πιο δυνατά σημεία του φιλμ. Τα χρώματα λειτουργούν ως συναισθηματικοί δείκτες, η σκηνογραφία ενισχύει την αίσθηση αποξένωσης, και η σκηνοθεσία μάς προειδοποιεί: το πραγματικό θρίλερ είναι η απώλεια της συναισθηματικής μας ταυτότητας.