Ένα ιστορικό μυθιστόρημα για καλοκαιρινή συντροφιά

Χαζεύοντας ανάμεσα στα ράφια της δημοτικής βιβλιοθήκης ανακάλυψα έναν μικρό θησαυρό. Ένα ιστορικό μυθιστόρημα για μια παρεξηγημένη προσωπικότητα, την Μαρία Αντουανέτα. Διαβάζοντας τις πρώτες σελίδες αποφάσισα ότι αυτή η ιδιόρρυθμη βασίλισσα θα γίνει η συντροφιά μου τις καλοκαιρινές μέρες. Καθώς απολάμβανα την μυρωδιά του χαρτιού αποφάσισα να αφεθώ στην εξομολόγησή της. 

της Μαρίας Αλιμπέρτη

Το βιβλίο "Εγώ, η Μαρία-Αντουανέτα"   γραμμένο επίσης από μια γυναίκα την Isabella, comtesse de Paris,  η οποία δηλώνει συγγενής της Μαρίας Αντουανέτας και προσπάθησε να αποδώσει την ιστορία από μια άλλη οπτική , μιας γυναίκας που βράθηκε στο επίκεντρο ταραγμένων ημερών.

 Μέσα από φλας μπακ η φυλακισμένη βασίλισσα αφηγείται την ζωή της, η οποία χαρκτηρίστηκε από τις αντιθέσεις, την απόλυτη ανεμελιά και την καλοπέραση στην εξαθλίωση και την ταπείνωση. Με διάθεση να μοιραστεί τις παιδικές της αναμνήσεις απόν την αυλή της Αυστρίας περιγράφει τις ευτυχισμένες μέρες οντά στην οικογένειά της, το ταξίδι της ως ανήλικης πριγκίπισσας στην Γαλλία για να νυμφευθεί τον διάδοχο και την ανιαρή ζωή της στην Αυλή της Γαλλίας του 18ου αιώνα,  όπως αποφασίστηκε από τη μητέρα της, Μαρία Θηρεσία, αυτοκράτειρα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας για να εξυπηρετήσει τις πολιτικές της στρατηγικές. 
Σαν να διαβάζω το ημερολόγιο της έμαθα τα μυστικά της όπως την δυσκολία της να βρεθεί ερωτικά με τον σύζυγό της για μια επταετία αλλά και τον πλατωνικό της έρωτα με έναν ευγενή που αποτέλεσε σωσίβιο της τις δύσκολες μέρες που πέρασε, με την γνωστή τραγική της κατάληξη. Μέσα από τις γραμμές του βιβλίου αναδύεται η δική της επαναστατική της διάθεση ενάντια στο πρωτόκολλο της αυλής, τις συνωμοσίες καθώς και τη αναζήτηση της προσωπικής της ελευθερίας. Παρά το ατίθασο του χαρακτήρα της και τις κρεπάλες με τις οποίες σκανδάλισε την κοινή γνώμη και τον λαό, παρέμεινε πιστή μέχρι το τέλος στον βασιλιά. Μάλιστα όπως η ίδια περιγράφει υπήρξε μια τρυφερή μητέρα πέρα από τους βασιλικούς κανόνες που τις στερούσαν να ξενυχτίσει στο νεκροκρέβατο του πρώτου της γιού, ενώ έχασε και μια κόρη. Η αγωνία για τα δυο παιδιά της που ήταν εν ζωή την κατέκλυζε μέχρι την τελευταία στιγμή της εκτέλεσής της την Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 1793.
Το μυθιστόρημα καταφέρνει να αποδώσει το κλίμα της εποχής, μιας ιστορικής αλλαγής, την αγωνιώδη ατμόσφαιρα, την ρευστότητα των επαναστατικών στιγμών, την μετάβαση στην τρομοκρατία αλλά και την προσωπική ανησυχία της ηρωίδας. Ωστόσο, πάσχει από αντικειμενικότητα , πλησιάζοντας την αγιοποίηση του προσώπου της μισητής βασίλισσας. Βέβαια μέσα στις σελίδες του βιβλίου αναγνωρίζονται η γυναικεία ματαιοδοξία, ενώ σκιαγραφείται επιτυχώς η δυναμική προσωπικότητά της. Το απόσταγμα αυτής ιστορίας αποτελεί η αντίθεση μεταξύ  του αγώνα για την κοινωνική ελευθερία και της καταπάτησης της προσωπικής ελευθερίας.