Ο Αντώνης Σαμαράκης, που αγωνίστηκε για τα παιδιά, εξακολουθεί να είναι επίκαιρος

Αφιέρωμα στον αγαπημένο πεζογράφο και ποιητή παιδιών, εφήβων και ενηλίκων πραγματοποιεί το υπουργείο Πολιτισμού γιορτάζοντας τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Αντώνη Σαμαράκη. Ο λογοτέχνης είχε οριστεί Πρεσβευτής Καλής Θέλησης της Unicef για τα παιδιά του κόσμου, ενώ υπήρξε και ο εμπνευστής της Βουλής των Εφήβων.

Στο πλαίσιο τιμής στον ξεχωριστό αυτόν λογοτέχνη το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού παρουσιάζει από 6 ως 13 Απρίλη, μια σειρά από ολιγόλεπτα βίντεο, με τίτλο «Μιλώντας για τον Αντώνη Σαμαράκη».

Με ευαίσθητα ώτα ο Αντώνης Σαμαράκης αφουγκράστηκε την νεοελληνική πραγματικότητα και είναι σήμερα πιο επίκαιρος από ποτέ,  καθώς τα θέματα που ανέπτυξε αφορούσαν τον ανθρωπισμό και την ελευθερία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα των παιδιών.

Άλλωστε, στη λογοτεχνία έκανε «ντεμπούτο» ως ποιητής από τις στήλες των περιοδικών Παιδικός κόσμος και Διάπλασις των Παίδων.

Στο εγχείρημα αυτό το υπουργείο Πολιτισμού κάλεσε τη σύζυγό  και φίλους του να μιλήσουν για τον Αντώνη Σαμάρακη. Στο κάλεσμα ανταποκρίθηκαν και διαβάζουν αποσπάσματα που έχουν οι ίδιοι επιλέξει: Ελένη Σαμαράκη, Κάτια Δανδουλάκη, Γιώργος Μπαμπινιώτης, Γιάννης Ξανθούλης, Εύη Κυριακοπούλου, Γιάννης Μπουτέας, Δημήτρης Κουρεμπανάς και Λίνα Μενδώνη.

Ο κύκλος αυτός του οπτικοακουστικού υλικού αρχίζει με το πρώτο κείμενο του Σαμαράκη το «Ζητείται Ελπίς», το οποίο διαβάζει η σύζυγός του. 
Τροφή για προβληματισμό θα εντοπίσουν οι χρήστες του υλικού καθώς τα κείμενα του Αντώνη Σαμαράκη τοποθετούνται στο χώρο της κοινωνικής καταγγελίας .  Από τα πονήματά του αναδύεται η έντονη  αγωνία για την πορεία του σύγχρονου κόσμου, η κοινωνική συνείδηση και η ανθρωπιστική κοσμοθεωρία του συγγραφέα. 

Η σειρά «Μιλώντας για τον Αντώνη Σαμαράκη» εντάσσεται στις εκδηλώσεις και τις δράσεις που πραγματοποιεί το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, για την προώθηση του λογοτεχνικού του έργου.

Σημειώνεται ότι έχουν πραγματοποιηθεί με επιτυχία, εκδηλώσεις στο Λονδίνο, (Hellenic Centre) στις 20 Νοεμβρίου 2019, στο Παρίσι (Maison de la Grèce) στις 19 Δεκεμβρίου 2019, καθώς και στην Αθήνα, στο Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη, στις 25 Φεβρουαρίου 2020.

Ο Ναός της Αρτέμιδας Αγροτέρας και η μνήμη που τον συνδέει με τη μάχη του Μαραθώνα

«Κάθε χρόνο, στις 6 Βοηδρομιώνος (Σεπτεμβρίου) 500 ερείφια θυσίαζε ο πολέμαρχος στην Αρτέμιδα Αγροτέρα, στο ιερό της  στις Αγρές , επείδη οι Αθηναίοι  είχαν τάξει να θυσιάζουν σ’ αυτήν τόσα  ερίφια, όσους εχθρούς  εξόντωσαν στην μάχη. Καθώς δεν ήταν δυνατόν να εκπληρώσουν την υπόσχεσή τους περιόρισαν τον αριθμό σε πεντακόσια», διαβάζω για το ναό της Αρτέμιδας Αγροτέρας στο λεύκωμα «Δημοκρατία και η μάχη του Μαραθώνα».

Ο περίφημος μικρός ναός συνέδεσε το όνομά του με την περιβόητη μάχη του Μαραθώνα και τη νίκη επί των Περσών το 490 π.Χ., η οποία αποτελεί μια κομβική στιγμή τόσο για την ελληνική όσο και την παγκόσμια ιστορία, καθώς σε αυτή αναμετρήθηκαν, δυο κόσμοι, δυο συστήματα αξιών.

Επρόκειτο για ένα μικρό ιωνικό τετράστυλο και αμφιπρόστυλο ναό  που έκτισαν οι Αθηναίοι στα μέσα 5ου αι. π.Χ., στη θέση Άγραι, στην ανατολική όχθη του Ιλισού. Εκεί πίστευαν οι Αθηναίοι ότι κυνήγησε για πρώτη φορά η θεά όταν ήλθε από τη Δήλο και ως εκ τούτου ο ναός αφιερώθηκε στην Άρτεμη την Αγροτέρα, δηλαδή την κυνηγός.

Υπενθυμίζεται ότι αξιόλογα ιερά της θεάς υπήρχαν εντός της Αττικής στην Βραυρώνα, στο Μαρούσι αλλά στη Μουνιχία, περιοχή που ταυτίζεται με τη σημερινή Καστέλα.  Επίσης, η θεά Άρτεμις λατρευόταν μαζί με τον αδελφό της και τη μητέρα τους στον αρχαϊκό ναό του Απόλλωνα Ζωστήρα του αρχαίου δήμου των Αιξωνίδων Αλών που εκτιμάται ότι σήμερα βρίσκεται ο Λαιμό της Βουλιαγμένης. Σαφώς η λατρεία της είχε φθάσει και στην Ελευσίνα, όπου οι άνθρωποι την τιμούσα ως Άρτεμη Προπυλαία.

Ο ναός της Αγροτέρας ήταν κτισμένος απέναντι από το Ολυμπιείο, κοντά στα νερά του Ιλισού και συγκαταλέγεται στα  «Παριλίσσια Μνημεία», μαζί με τον Ναό του Δελφινίου Απόλλωνος και τον ναό του Μειλιχίου Διός. Δεν ήταν καθόλου τυχαίος καθώς τον αναφέρουν σπουδαίοι Αθηναίοι όπως ο Πλάτων και ο Παυσανίας, ενώ ο Πλούταρχο αφηγείται στην περιοχή του τελούνταν και τα Μικρά Ελευσίνια Μυστήρια. Μάλιστα, λόγω της χρονικής συγκυρίας και της ομοιότητας με τον Ναό της Απτέρου Νίκης εκτιμάται ότι μπορεί να είναι δημιούργημα και  του Καλλικράτη.

Η τύχη του συνδέθηκε με τη νέα θρησκεία αφού μετατράπηκε σε χριστιανικό ναό κατά τον 17^ο αιώνα και ονομαζόταν «Παναγιά στην Πέτρα», αλλά δεν επιβίωσε ως μνημείο καθώς κατεδαφίστηκε- χρησιμοποιήθηκαν υλικά του το 1778 για να κτιστεί το τείχος γύρω από την Ακρόπολη, τείχος του Χατζή Αλή Χασεκή όπως συνέβη και με άλλα μνημεία.

Θραύσματα του «φιλοξενούνται» διασκορπισμένα σε μουσεία του εξωτερικού (Βιέννης και Βερολίνου), ενώ σχέδια από τον ναό φυλάσσονται στην Εθνική Βιβλιοθήκη. Ο χώρος που βρισκόταν ο ναός ανασκάφηκε πρώτη ανασκαφή το 1897 από την Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία υπό του Ανδρέα Σκιά, ενώ ήδη είχε μελετηθεί από αρκετούς αρχαιολόγους, όπως ήταν ο Βίλελμ Ντέρπφελντ και ο Αναστάσιος Ορλάνδος, καθώς και τους περιηγητές Τζέιμς Στούαρτ και Νίκολας Ρεβέττ, (1751-1753). Στα μέσα του 20^ου αιώνα, το 1962, ο Ιωάννης Τραυλός ανακάλυψε τον αναληματικό τοίχο στα βορειοδυτικά του ναού.

Αβέβαιο μέλλον

Σήμερα, ίχνη του ναού υπάρχουν στη συνοικία του Μετς, στην οδό Αδρηττού, στο οικοδομικό που περικλείεται  και από τις οδούς Θωμοπούλου, Κεφάλου και Κούτουλα, ανάμεσα σε κτίσματα. Ομάδα πολιτών, Πρωτοβουλία κατοίκων Μετς έδωσε αγώνα για την διατήρηση της ιστορικής μνήμης και του ίχνους αυτού της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Η τελευταία απόφαση του ΚΑΣ στις αρχές του 2019 έδινε το «πράσινο φως» για την απαλλοτρίωση του χώρου, ενώ πολλές φορές στο παρελθόν έχει δοθεί παρόμοια έγκριση, αλλά το ζήτημα της διάσωσης των τεκμηρίων ενός ναού που έχει συνδεθεί με την τοπική και την παγκόσμια ιστορία, «σκοντάφτει» περισσότερο από μισό αιώνα.

Μπορείτε να ανα- βιώσετε την εμπειρία της όρασης του ναού με 3D περιήγηση εδώ http://www.ancientathens3d.com/el/temple-of-artemis-agrotera/

Πηγές: «Δημοκρατία και η μάχη του Μαραθώνα», εκδόσεις ΚΑΠΟΝ, Αθήνα, 2010

 http://www.greek-language.gr/, kathimerini.gr, liberal. gr, iefimerida.gr, artemisagrotera.org

Αρχίζουν οι δωρεάν προβολές από το διαδικτυακό κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση

Με το αισιόδοξο μήνυμα «Η απόσταση μας ενώνει» το ίδρυμα της Στέγης Τεχνών και Γραμμάτων μας καλεί να μπούμε στο ψηφιακό κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση και να απολαύσουμε ποιοτικά θεάματα. Λίγες ώρες απομένουν από την προβολή της παράστασης Βάκχες απόψε από το διαδικτυακό μέσο.

Η καλλιτεχνική παραγωγή του ιδρύματος όχι μόνο από την Αθήνα, αλλά και από τη Νέα Υόρκη και το Λος Άντζελες φθάνει στις οθόνες μας σε όλο τον κόσμο.

Από σήμερα, 3 Απριλίου το Ίδρυμα Ωνάση ανεβάζει και μοιράζεται στο κανάλι του στο YouTube στιγμές, εικόνες, συζητήσεις, ήχους, συναισθήματα. Sold-out παραστάσεις, podcasts, εκπαιδευτικά προγράμματα, virtual κινηματογραφικές πρεμιέρες, online μαθήματα, secret συναυλίες.

Με την άνεση του σπιτιού μας μπορούμε να απολαύσουμε το υλικό που θα μεταδίδεται από το ψηφιακό κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση.

https://www.youtube.com/channel/UCXM78ckp7n3ubyNBjQA65JA

Λίγα λόγια για τις Βάκχες

Η αρχαία τραγωδία ως ροκ παράσταση. Ο σκηνοθέτης Άρης Μπινιάρης βάζει στην πρίζα τις Βάκχες και το θεό Διόνυσο μπροστά από το μικρόφωνο, προσεγγίζοντας τη σύγκρουση μεταξύ του θεού Διονύσου και του βασιλιά Πενθέα σαν έναν οργισμένο ύμνο πάνω στο διχασμό της ανθρώπινης ψυχής, τη λογική και το ένστικτο. Η παράσταση «ανέβηκε»  την 21^η Μαρτίου 2018 στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση.

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση μπορείτε να δείτε εδώ https://www.onassis.org/el/whats-on/the-bacchae-by-euripides

Μπορείτε να το δείτε από εδώ https://www.youtube.com/watch?v=h_uD_X7VWPQ

Ποια αρχαία πόλη της Ηπείρου έχει μακεδονικό τάφο;

Εντυπωσιακή για τα πολλά σωζόμενα απομεινάρια της είναι η αρχαία Κασσώπη, που βρίσκεται στους λόφους του σημερινού χωριού Καμαρίνα Πρέβεζας, στην Ήπειρο. Στο οροπέδιο της Κασσώπης δεσπόζουν αξιόλογα μνημεία όπως το Ωδείον, το Θέατρο, ο Μακεδονικός Τάφος, ο Βωμός της Αφροδίτης,, τα Τείχη, η Βόρεια Στοά και άλλα.

Του Ανδρέα Αναγνωστόπουλου

Αρχαιολογικός χώρος - Ωδείον

Το Ωδείον βρίσκεται στο νοτιοανατολικό τμήμα της πόλης και είναι το πρώτο μνημείο που βλέπουν οι επισκέπτες του αρχαιολογικού χώρου. Χρονολογείται στον 3ο αιώνα π.Χ. και είναι σκαλισμένο πάνω σε φυσικό βράχο, με κατασκευές λίθινων κερκίδων επί αυτού. Η χωρητικότητά του είναι περίπου 300-500 άτομα. Το Ωδείον ήταν στεγασμένο και η σκεπή στηριζόταν σε τετράγωνο περιτοίχισμα. Η χρήση του Ωδείου προφανώς ήταν για μουσικές και λογοτεχνικές εκδηλώσεις, αλλά πιθανώς χρησιμοποιήθηκε και ως Βουλευτήριο του Κοινού των Ηπειρωτών. Έμπροσθεν του Ωδείου υπάρχουν ερείπια κάποιου βωμού, πιθανώς του Απόλλωνα.

Θέατρο

Βρίσκεται ερειπωμένο στο λόφο βορειοδυτικά της Κασσώπης. Κατασκευάστηκε τον 3ο αιώνα π.Χ. και είχε χωρητικότητα περίπου 2.500 θεατών, ενώ κατ’ άλλους συγγραφείς χωρούσε 6.000 άτομα. Λόγω φυσικών φθορών, το θέατρο είναι σήμερα κατεστραμμένο και σχεδόν μη επισκέψιμο, φαίνεται όμως καθαρά από απόσταση 200 μέτρων. Κατολισθήσεις βράχων έχουν οδηγήσει ορισμένους από αυτούς μέσα στο θέατρο.

Μακεδονικός Τάφος

Το Μαυσωλείο αυτό, γνωστό από παλιά, βρίσκεται νοτιοδυτικά, στο άκρον της ακροπόλεως και αποκαλείτο «Βασιλόσπιτο». Υπάρχει σχετική ασπρόμαυρη φωτογραφία του περίφημου Ελβετού φωτογράφου Φρεντ Μπουασονά, έτους 1926, ο οποίος το επισκέφθηκε τότε.

Πρόκειται για υπόγειο θολωτό τάφο Μακεδονικής τεχνοτροπίας που αποκαταστάθηκε και είναι επισκέψιμο. Ο επισκέπτης κατεβαίνει πρώτα κάποια φθαρμένα σκαλιά και εισέρχεται σε διάδρομο. Μετά εισέρχεται στον κυρίως θάλαμο, ο οποίος είναι σοβατισμένος και χρωματισμένος με φθορές. Η οροφή είναι θολωτή από σκαλιστή πέτρα και έχει μια οπή από αρχαιοκάπηλους. Ο τάφος βρέθηκε άδειος γιατί είχε συληθεί στο παρελθόν. Είναι βέβαιο ότι ανήκε σε κάποιον σημαντικό ευγενή της Κασσώπης, πιθανώς και Μακεδόνα σύμμαχο. Άλλη άποψη λέει ότι πρόκειται για Ηρώο πιθανώς ιδρυτού της πόλης.

Ιερό της Αφροδίτης

Τα ερείπια του βρίσκονται εκτός της αρχαίας πόλεως, δίπλα στο δρόμο που οδηγεί στο Ζάλογγο. Ήταν ναός περίπτερος εξάστυλος, με διαστάσεις 17,20 Χ 10,15 μ. Στο σημείο του αρχαίου ιερού βρέθηκε πήλινο είδωλο της Αφροδίτης, η οποία ήταν πολιούχος της Κασσώπης.

Πρυτανείον και Καταγώγειον

Το Πρυτανείον της Κασσώπης ήταν ένα οικοδόμημα με περίπου 8 δωμάτια και βρίσκεται στη δυτική πλευρά της πόλης. Όσον αφορά το Καταγώγειον ήταν ένα δημόσιο οικοδόμημα με αίθριο, διώροφο στις τρεις πλευρές και μονώροφο στην τέταρτη για να μην κρύβει τον ήλιο. Πιθανότατα λειτουργούσε ως ξενώνας. Άλλη άποψη λέει ότι πιθανώς να επρόκειτο για ένα είδος εμπορικού κέντρου. Το Καταγώγειον χρονολογείται περίπου στο 400-350 π.Χ.

Τα Τείχη της Κασσώπης

Η Κασσώπη προστατευόταν νότια και ανατολικά από ισχυρά κυκλώπεια πολυγωνικά τείχη, τα οποία σώζονται σε αρκετά σημεία. Το συνολικό μήκος των τειχών υπολογίσθηκε στα 6 χιλιόμετρα και το μέγιστο ύψος αυτών ήταν 10 μέτρα, με πλάτος 3 έως 5 μέτρα.

Παράλληλα, η πόλη είχε δύο κύριες εισόδους, μία ανατολικά και μία δυτικά. Η ανατολική πύλη της Κασσώπης είναι αυτή στην οποία εισέρχονται σήμερα οι τουρίστες και προστατευόταν από μεγάλη μεταλλική πύλη, της οποίας διασώζεται η υποδοχή επί του βράχου.

Η Βόρεια Στοά της αγοράς

Κατασκευάστηκε την περίοδο του Κοινού των Ηπειρωτών (234/3-168 π.Χ.) Έχει λίθινη πολυγωνική κρηπίδα και η ανωδομία της ήταν πλίνθινη με ξυλοδεσιές. Στο εσωτερικό υπήρχε κιονοστοιχία με 13 ιωνικούς κίονες. Στην πρόσοψη της Βόρειας Στοάς αποκαλύφτηκαν 21 λίθινα βάθρα με επιγραφές του 3ου-2ου αιώνα π.Χ. Η θέση της αγοράς και του δημόσιου χώρου της Κασσώπης είχε άμεση επαφή με την κύρια οδό και με την πύλη του τείχους, θέση που ευνοούσε την άνετη πρόσβαση των κατοίκων της υπαίθρου στο χώρο της λειτουργίας του Κοινού των Ηπειρωτών.

Ιστορία

Οι απόψεις για τη χρονολογία ίδρυσης της Κασσώπης διίστανται. Μία άποψη φέρει την Κασσώπη να ιδρύεται από Αρκάδες και Ηλείους εποίκους, ενώ σύμφωνα με άλλη άποψη, η πόλη ιδρύθηκε τον 4ο αιώνα π.Χ. από Κασσωπαίους, ένας Ηπειρωτικό φύλο, κλάδο των Θεσπρωτών.

Ο βασιλιάς Φίλιππος Β' της Μακεδονίας, σε συμφωνία με τους φίλους του, Ηπειρώτες Μολοσσούς, κυρίευσε την Κασσώπη και την παραχώρησε ως δώρο στον βασιλέα των Μολοσσών. Από το βασίλειο των Μολοσσών καταγόταν η σύζυγός του Φιλίππου, Ολυμπιάδα, μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Ο στρατηγός Λυκίσκος κατέλαβε την Κασσώπη και άλλες ηπειρωτικές πόλεις, εγκαθιστώντας Μακεδονικές φρουρές. Από τη στιγμή αυτή, όλη η Ήπειρος συντάσσεται με την Μακεδονική πολιτική και εκστρατευτικό σώμα Ηπειρωτών συμμετέχει στους μακροχρόνιους πολέμους του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Προφανώς ο Μακεδονικός Τάφος ευγενούς μέλους της κοινωνίας, που σώζεται στην Κασσώπη, ανήκει σε αυτή τη χρονική περίοδο της Μακεδονικής κυριαρχίας.

Μάλιστα έχει καταγραφεί το εξής γεγονός για την σχέση Μακεδόνων και Ηπειρωτών: την περίοδο 1980 - 1985, όταν γυρίσθηκαν τα πρώτα ντοκιμαντέρ στην ορεινή περιοχή του Πακιστάν, όπου ζουν μέλη της φυλής Καλάς, απόγονοι Ελλήνων στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ένας ηλικιωμένος άνδρας Καλάς δήλωσε ότι «θυμάται από την προφορική παράδοση, ότι οι πρόγονοί του κατάγονταν από μια μακρινή ορεινή περιοχή, άπειρο χώρα (Ήπειρος), η οποία είχε πολλά βουνά και ποτάμια που ένα το έλεγαν Τσίαμι (Θύαμις = Καλαμάς) και το άλλο πήγαινε στον Κάτω Κόσμο (Αχέρων)».

Μετά από τον θάνατο του βασιλιά των Μολοσσών Αλέξανδρου Α', δημιουργείται η Ηπειρωτική Συμμαχία (329-325 π.Χ.) και η Κασσώπη συμμετέχει, ενώ οι συνεδριάσεις των ηγετών γίνονται στο Ωδείο της. Γύρω στο 220 π.Χ., η Κασσώπη εντάχθηκε στην Αιτωλική Συμπολιτεία και συνέχισε ομαλά την πορεία της μέχρι τα έτη 168-167 π.Χ., οπότε καταστράφηκε από τις λεγεώνες του Ρωμαίου ύπατου Αιμίλιου Παύλου. Αργότερα κατοικήθηκε ξανά μέχρι τη Ναυμαχία του Ακτίου το έτος 31 π.Χ..

Πηγές

Δάκαρης Σωτήριος: «Κασσώπη, Νεώτερες ανασκαφές 1977-1983», έκδοση Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, 1989.

Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο: «Πινακίδα κάτοψη της αρχαίας Κασσώπης».

ΕΤ1: «Η φυλή των Καλάς στο Πακιστάν», ντοκιμαντέρ σκηνοθέτη Δημήτρη Μανωλεσάκη, 1982.

Θεοδώρα Κοντογιάννη: «Συνοπτικός Οδηγός για την Κασσώπη», Ιωάννινα 2006.

Ελένη Παγκρατίου: «Κασσώπη», Ιστοσελίδα Νομαρχίας Πρέβεζας, 2008.

Διαδικτυακή ξενάγηση στην συλλογή της Δημοτικής Πινακοθήκης Λάρισας - Μουσείου Γ.Ι. Κατσίγρα

Μια «γεύση» από τα έργα της συλλογής της μας δίνει η Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας - Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα Κατσίγρα περιγράφοντας το έργο του Θεόφραστου Τριανταφυλλίδη, την προσωπογραφία μιας γυναίκας.

«Η γυναίκα φωτίζεται από αριστερά, όπου όμως έχει στραμμένη την πλάτη. Έτσι, το πρόσωπό της παραμένει στη σκιά και μόλις που αποδίδονται τα αρμονικά χαρακτηριστικά του προσώπου της και η μελαγχολική της έκφραση με τη βαθιά σκίαση των σχεδόν αυλακωμένων ματιών της. Ο κομψός ψηλός λαιμός της, η κοντή και καλοχτενισμένη κόμη της που δένεται ψηλά με κορδέλα, το σμαραγδί ένδυμα στους ώμους της δίνουν στη μορφή αριστοκρατική όψη. Ένας κάμπος από ανάμειχτα φωτεινά χρώματα στο πρώτο επίπεδο οδηγεί σε σειρών δέντρων με ραδινούς κορμούς στο βάθος».

Το έργο παρουσιάζεται στην επανασχεδιασμένη έκθεση της Συλλογής «ΕΠΑΝΑΣΥΝΔΕΣΗ» στην ενότητα «Οικειότητα» μας πληροφορεί η αφηγήτρια στο βίντεο.

Νοερά βρισκόμαστε στις αίθουσες της Πινακοθήκης και μπορούμε να ταξιδέψουμε στο σύμπαν της Τέχνης ανακαλύπτοντας του θησαυρούς του μουσείου μέσα από πληθώρα βίντεο που έχει κοινοποιήσει και προσφέρει στο κοινό από το κανάλι του στο youtube: https://www.youtube.com/channel/UCRQXRg44BMk9tm386M0Dk6A΄

Αλλά και στη σελίδα της Δημοτικής Πινακοθήκης στο Facebook https://www.facebook.com/KatsigrasMuseum/