Άφατα φορτία: Έκθεση της Σπυριδούλας Πολίτη στην αίθουσα τέχνης «Έκφραση - Γιάννα Γραμματοπούλου»

Πως προσωπικά αντικείμενα να γίνουν Τέχνη; Πως μπορούν ασήμαντα αντικείμενα να μετουσιώσουν τα βιώματα;

Η απάντηση θα δοθεί στην έκθεση που φιλοξενεί η αίθουσα τέχνης «Έκφραση - Γιάννα Γραμματοπούλου» από σήμερα Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου. Η ατομική έκθεση της Σπυριδούλας Πολίτη σε επιμέλεια της Κατερίνας Κοσκινά με τίτλο «άφατα φορτία» αναδεικνύει το έργο της  που στο μεγαλύτερο μέρος του είναι βιωματικό και βασίζεται σε παλιά προσωπικά αντικείμενα που συγκεντρώνει στο εργαστήριο της,  όπως είναι σεντόνια της προίκας της, παπούτσια, φωτογραφίες και παλιά ρούχα, που έχουν κάνει τον κύκλο τους και βρίσκονται σε αχρησία.

 

«Ο κύριος όγκος της δουλειάς της είναι υπαινικτικές προσωπογραφίες, είτε παραπέμπουν στον εσωτερικό άφατο εαυτό είτε στην εξωτερική εικόνα είτε, ακόμη, στο βίωμα και το αποτύπωμά του, στην επιθυμία ή την κατάκτηση.», παρατηρεί για το έργο της η επιμελήτρια της έκθεσης, Κατερίνα Κοσκινά.

 

Στην τελευταία της δουλειά η Σπυριδούλα Πολίτη εισάγει ένα νέο αντικείμενο, φορτισμένο και αυτό με συναίσθημα όπως τα ρούχα της, το τελάρο ζωγραφικής. «Είναι από αυτούς που παλεύει με την ύλη και την υφή της. […] Παγιδεύεται οικειοθελώς σε μια αντιπαράθεση διαφανούς και αδιαφανούς. Αφαιρεί τη σάρκα του καμβά και στις ίνες του επικολλά υφάσματα, συμπληρώνοντας ύλη.», γράφει η Κατερίνα Κοσκινά.

 

Στην ενότητα αυτή, πέρα από τα τελάρα, η Σπυριδούλα Πολίτη, παρουσιάζει και μια εγκατάσταση με προσωπικά ρούχα δεμένα, στριμμένα και στριφνά δημιουργώντας μια ακανόνιστη φόρμα, που παραπέμπει στη συγκράτηση της παρόρμησης και στην αιχμαλωσία.

 

«Μπορεί να μην έχω απαλλαγεί από πολλά φορτία που κουβαλάω, αλλά τουλάχιστον μέσα από την τέχνη μου, έχω καταφέρει να τα αποδεχτώ, να συμπορεύομαι μαζί τους και τελικά να το απολαμβάνω.», αναφέρει η ίδια για το έργο της.       

 

 

         

            

Έναρξη: Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου, 19:00 – 22:00

 

Έως τις 26 Οκτωβρίου 2023

Random International: Life in a Different Resolution, μια αναδρομική έκθεση στο Nxt Museum

 

Το Nxt Museum του Άμστερνταμ θα φιλοξενήσει από τη Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου, τη βρετανική καλλιτεχνική κολεκτίβα Random International: Life in a Different Resolution. Πρόκειται για μια αναδρομική έκθεση σε δύο δεκαετίες αξιόλογων δημιουργιών τους, περιλαμβάνοντας την πρώτη ευρωπαϊκή παρουσίαση του μνημειώδους Living Room της Random International, εκτός από άλλα πρόσφατα ολοκληρωμένα έργα..

Ένα δημόσιο πρόγραμμα θα περιλαμβάνει παραστάσεις από τον διάσημο χορευτή και χορογράφο Sedrig Verwoert και μουσικές συνθέσεις που δημιουργήθηκαν κατά παραγγελία από τον Mamiko Motto, ως μέσο για την εξερεύνηση των έργων μέσω των διαδραστικών διανοητικών και σωματικών εμπειριών που προκαλεί κάθε έργο.

 

Ο τίτλος Life in A Different Resolution προέρχεται από μια σειρά άτυπων δείπνων που διοργάνωσε η Random International το 2011. Με καλεσμένους από διάφορους τομείς, από την πλοήγηση, το animation έως την ψυχολογία, στόχος ήταν να καλλιεργηθεί η ανταλλαγή γνώσεων μέσω μιας σειράς υπαρξιακών ερωτημάτων, που εκτείνονται από τη φύση της συμπεριφοράς έως το μέλλον της ανθρωπότητας. Το έργο αυτό έδωσε το έναυσμα για μια νέα μεθοδολογία για το στούντιο στο σύνολό του, με κάθε συνάντηση να διαμορφώνει την εννοιολογική πορεία των μελλοντικών έργων.

 Κάθε έργο τέχνης στο Random International: Life in a Different Resolution είναι μια ζωντανή μελέτη, μεταφράζοντας σύνθετες ιδέες σε καθηλωτικές εμπειρίες και ενθαρρύνοντας τη βαθιά σκέψη για την ανθρώπινη συνείδηση. Το Nxt Museum θα ανοίξει τη χειροτεχνία και το πνευματικό και πλαισιακό υπόβαθρο αυτών των σημαντικών έργων, επιτρέποντας μια βαθύτερη κατανόηση του οράματος και της προσπάθειας της Random International.

 

Εκτός από τα γλυπτά και τις μελέτες από όλο το έργο τους - και σηματοδοτώντας την πρώτη φορά που το Nxt Museum αναδεικνύει ολόκληρη την καριέρα ενός καλλιτέχνη μέσα σε μια έκθεση - τα σημαντικότερα σημεία της έκθεσης Life in a Different Resolution περιλαμβάνουν το περίφημο Living Room, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της Art Basel Miami πέρυσι στην εναρκτήρια συνεργασία του στούντιο με την Aorist, Life in Our Minds: Motherflock, ένα εικονικό σμήνος από χάρτινα "πουλιά-ειδή αντικείμενα ως εξερεύνηση των ψηφιακών συλλεκτικών αντικειμένων και της τεχνολογίας Blockchain και Fifteen Points, μια περπατητή φιγούρα που χρησιμοποιεί ρομποτικούς βραχίονες τοποθετημένους σε ράγες, καθένας από τους οποίους κρατά ένα σημείο φωτός, μεταξύ πολλών άλλων.

 

Σε όλη την έκθεση τα όρια μεταξύ ανθρώπινης και τεχνητής νοημοσύνης είναι σκόπιμα θολά, ενώ η συγχώνευση φυσικών και ψηφιακών πεδίων αντανακλά διάφορες σύγχρονες ανησυχίες. Η έκθεση διερωτάται:

 Tι μας κάνει να αναγνωρίζουμε κάτι ως αισθανόμενο - ικανό να αισθάνεται ή να αντιλαμβάνεται - ανεξάρτητα από το αν είναι; 

Και γιατί βρίσκουμε συνείδηση που μοιάζει με ανθρώπινη εκεί όπου η ορθολογική σκέψη αποκαλύπτει την ίδια την απουσία της;

 

Πηγή :artdaily.com

Λουκέτο σε μουσείο Φυσικής Ιστορίας λόγω αρσενικού-Πόσο ασφαλή είναι τα μουσεία

 

 

Την πόρτα του φαίνεται πως «σφάλισε» οριστικά το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Delbridge στο  γνωστό  ζωολογικό κήπο Great Plains Zoo στο Sioux Falls της Νότιας Ντακότα. Το εν λόγω μουσείο φιλοξενούσε μια από τις πιο εντυπωσιακές συλλογές ταριχευμένων ζώων στη χώρα, με περίπου 150 ζώα από έξι ηπείρους, το καθένα σχολαστικά τοποθετημένο σε ένα διόραμα που απεικόνιζε το φυσικό του περιβάλλον. Εκεί, οι επισκέπτες μπορούσαν να θαυμάσουν από ένα καγκουρό,  ως ένα πάντα που τρώει μπαμπού.

Τον προηγούμενο Αύγουστο οι υπεύθυνοι του μουσείου ανακοίνωσαν το «λουκέτο» μετά από σχεδόν 40 χρόνια, επικαλούμενοι αυξημένο κίνδυνο έκθεσης του προσωπικού και των επισκεπτών σε χημικές ουσίες. Σε μια συνέντευξη Τύπου, που μεταδόθηκε ζωντανά στο Facebook διευκρίνισαν ότι η πλειονότητα των ταριχευμένων  ζώων περιείχε αρσενικό, μια τοξίνη που μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές στην εγκυμοσύνη, καρκίνο και ακόμη και θάνατο. Πρόκειται για καρκινογόνο ουσία σε μια από τις δημόσιες εκθέσεις. Εκτιμάται ότι τουλάχιστον το 45% της συλλογής παρουσίαζε φθορές. Σε μια χημική ανάλυση, το 79,5% των αναρριχώμενων ζώων βρέθηκε θετικό σε αρσενικό.

 Ωστόσο, το κλείσιμο του μουσείου έχει προκαλέσει αντιδράσεις από τους κατοίκους του Sioux Falls, πολλοί από τους οποίους έχουν ωραίες αναμνήσεις από τις επισκέψεις τους στη συλλογή ταριχευμάτων και ανησυχούν ότι η απόφαση αποτελεί το πρώτο βήμα προς τη διάθεσή της. Ορισμένοι θεωρούν ότι η πόλη δεν είναι διαφανής σχετικά με τον κίνδυνο, ενώ άλλοι υποψιάζονται ότι ο ζωολογικός κήπος θέλει να ξεφορτωθεί το μουσείο για να κάνει χώρο για νεότερα αξιοθέατα.

 

Καθησυχαστικοί για την έκθεση στο αρσενικό

 

Οι συντηρητές εν γένει ανησυχούν ότι το κλείσιμο του μουσείου θα μπορούσε να προκαλέσει αδικαιολόγητη ανησυχία σχετικά με το πόσο ασφαλείς είναι πραγματικά οι συλλογές στα μουσεία φυσικής ιστορίας, σύμφωνα με όσα σχολίασε η F.Ritchie, πρόεδρος της επιτροπής συντήρησης της Εταιρείας για τη Διατήρηση Συλλογών Φυσικής Ιστορίας (Society for the Preservation of Natural History Collections).  Οι ειδικοί που έχουν έρθει σε επαφή με άλλα μουσεία αδημονούν να μάθουν εάν θα πρέπει να αφαιρέσουν κομμάτια ταριχευτικής ταρίχευσης από την έκθεση ή να τα ξεφορτωθούν εντελώς.

 

Η παρουσία αρσενικού δεν είναι ασυνήθιστη σε αντικείμενα αντίκες. Το στοιχείο βρίσκεται κυρίως σε πράσινες χρωστικές ουσίες που κάποτε χρησιμοποιούνταν για τη βαφή ρούχων, εξώφυλλων βιβλίων, ακόμη και τεχνητών λουλουδιών, σύμφωνα με τον Ritchie. (Στη βικτοριανή εποχή, είπε, οι άνθρωποι έτρωγαν ακόμη και μικρές ποσότητες της τοξίνης, ελπίζοντας να κάνουν το δέρμα τους να φαίνεται χλωμό).

 

Το αρσενικό μπορεί να υπάρχει οργανικά στα ζώα και τα φυτά, αλλά είναι το ανόργανο είδος, που βρίσκεται στο έδαφος και τα υπόγεια ύδατα, που μπορεί να είναι επιβλαβές. Πριν από τη δεκαετία του 1980, το "σαπούνι" με ανόργανο αρσενικό χρησιμοποιούνταν στην ταριχευτική ως ταριχευτικό μέσο, που εφαρμοζόταν στο εσωτερικό του δέρματος ενός ζώου για να αποτρέψει επιβλαβή παράσιτα. Στη συνέχεια, το δέρμα επικολλιούνταν πάνω σε μια κούκλα που είχε διαμορφωθεί σύμφωνα με το ομοίωμα του ζώου και ράβονταν μεταξύ τους για να δημιουργηθεί ένα ρεαλιστικό στήριγμα.

 

Οι συντηρητές υποθέτουν γενικά ότι όλα τα ταριχευτικά πλαίσια που χρονολογούνται πριν από τη δεκαετία του 1980 έχουν πιθανώς κατασκευαστεί με τη χρήση αρσενικού σαπουνιού. Το γεγονός ότι η ουσία εφαρμόστηκε στο εσωτερικό σημαίνει ότι το αρσενικό εκτίθεται γύρω από τις ραφές, όπου το δέρμα διαχωρίζεται από την κούκλα. Σε φωτογραφίες η φθορά σε πολλά από τα μεγαλύτερα ζώα του μουσείου είναι αισθητή.

 

Όμως η Kerith Schrager, συντηρήτρια αντικειμένων στο National September 11 Memorial & Museum που ειδικεύεται στις επικίνδυνες συλλογές, δήλωσε ότι τέτοια δεδομένα γενικά αποκαλύπτουν ελάχιστα για τον κίνδυνο έκθεσης. Η κατάποση είναι η πιο επιβλαβής, ακολουθούμενη από την εισπνοή και στη συνέχεια από την επαφή με το δέρμα. Τα χιλιοστόγραμμα ανά χιλιόγραμμο είναι μια κοινή μέτρηση της δόσης για τα επίπεδα αρσενικού στα τρόφιμα, δήλωσε  η κ.Schrager, αλλά δεν είναι χρήσιμη για την αξιολόγηση της επιφανειακής ή της ατμοσφαιρικής μόλυνσης, που είναι οι κύριοι τρόποι με τους οποίους το προσωπικό ή οι επισκέπτες του μουσείου μπορεί να εκτεθούν στη χημική ουσία. Για τον ακριβή προσδιορισμό αυτού του κινδύνου απαιτείται μια σε βάθος αξιολόγηση της έκθεσης. 

 

 

Πηγή: New York Times.

 

Εικαστική έκθεση και παρουσίαση βιβλίου «Η μπουγάδα της Αλφαβήτας» στον Πολιτιστικό Οργανισμό Δήμου Περάματος

 

Η ομάδα Εργαστηρίου Τέχνης και η Φρόσω Χατζηαγγελάκη παρουσιάζουν την εικαστική έκθεση ζωγραφικής και μια σειρά εκδηλώσεων στον Πολιτιστικό Οργανισμό Δήμου Περάματος (οδό Νεωρίων και Φωκίωνος). Η έκθεση έχει τίτλο «Αγάπη για την Τέχνη, το περιβάλλον, τη ζωή». Τα εγκαίνια θα τελεστούν το Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου στις 19:00 μ.μ. Η έκθεση θα ανοιχτή έως τις 26 Σεπτεμβρίου. Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Την εκδήλωση των εγκαινίων θα χαιρετίσει η εικαστικός Φρόσω Χατζηαγγελάκη και ομιλία θα πραγματοποιήσει η ψυχίατρος μέσω τέχνης Ειρήνη Καμπούρη με τίτλο «Η τέχνη ως θεραπεία και η εφαρμογή της».

Την Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου θα παρουσιαστεί το παραμύθι «Η μπουγάδα της Αλφαβήτας» της Αστερόπης Πολυκανδριώτη, ειδικής παιδαγωγού, εικαστικής ψυχοθεραπεύτριας και αναλύτριας συμπεριφοράς.

Τι είδαμε και δεν είδαμε στην Art Athina

 

 

Πιστοί κι εμείς στο ετήσιο ραντεβού των γκαλερί της Αθήνας επισκεφθήκαμε το Ζάππειο. Με όρεξη για να δούμε κάτι πρωτότυπο και φρέσκια ιδέα, αλλά μάλλον η επιθυμία /ευχή όπως θέλετε πείτε το δεν ευτύχησε να ικανοποιηθεί . Το επίπεδο υψηλό  των συμμετοχών και έργα διαφορετικού «γούστου» προσφέρθηκαν προς τέρψιν οφθαλμών και ψυχής, κάποια δε υψηλής  αισθητικής, αλλά το φιλοπερίεργο της ανθρώπινης φύσης δηλαδή να γευτούμε την πρωτοτυπία και πιο καινοτόμες προτάσεις  δεν επετεύχθη.

Αξιομνημόνευτο είναι πως ούτε οι γκαλερί από το εξωτερικό έφεραν κάτι  νέο στην καλλιτεχνική «μήτρα», αλλά  εξέθεσαν έργα από την πεπατημένη οδό. Μικρή εξαίρεση αποτέλεσε η IAGA από την Ρουμανία με τις φωτογραφία και φωτοκολλάζ τωνν Nicola Vinci, Lucia Simone και Marcello Grassi.

Όμως κάποιοι για να μην είμαστε άδικοι κατάφεραν να ξεφύγουν από τα τετριμμένα.

 

 της Μαρίας Αλιμπέρτη 

Την διαφορά  έκανε σε επίπεδο τεχνικής, δίνοντας μας  την αίσθηση ότι «κάτι κινείται» με  τα έργα του- χάρτες  από μπλε πλαστικές σακούλες και σφουγγάρια ο Iakovos Volkov αλλά και το έργο  «banana moon» της Ioanna Pantaxopoulou από χαρτονομίσματα. Αξιομνημόνευτο είναι και το έργο  από ίνες  του Νίκου Ποδιά. Άξιο λόγου είναι και το μικρών διαστάσεων κολάζ σε φωτό με καθρέφτες της Vicky Pericleus, αλλά και οι σκάλες από κριθάρι και από κέρματα του Andreas Savvas με τίτλο  «expensive and precious», καθώς το «μενταγιόν»-βόμβα; της Youlas Hadjigeirgiou «picnic with Mr Molotov». Μια άλλη προσέγγιση μεταξύ δυσδιάστατου και τρισδιάστατου πρότεινε η εγκατάσταση με φωτογραφία αλλά και τα γλυπτά παπαγάλων του Perikli Pravitas. 

Την προσοχή τράβηξε  το γλυπτό που έμοιαζε με δισδιάστατο πίνακα  σε λευκό φόντο της Pavlina Vaguoni, τα έργα από ρητίνη, νήμα και  καλάμι της Georgia Dimopoulou, με τίτλο this is a nice place to leave.  Σαφώς θα πρέπει να αναφέρουμε τα έργα από χάπια αλλά και συσκευασίες φαρμάκων της Peggy Kliafa, αλλά και του γλυπτου με αρχαιοελληνικές αναφορές  του Κύπριου Andrea Mallouri. Εδώ θα πρέπει να προστεθεί το «ψυχαναλυτικό» έργο του  Υianni Stempili “L’art est inutile rentrez chez vouz”.

Ενδιαφέρουσα πρόταση ήταν και το χωρισμένο στη μέση κούφιο πλαστικό γλυπτό του Leonids Paoadopoulos. Βέβαια δεν πρέπει να ξεχάσουμε και το βραβείο της φετινής Art Athina στο έργο  της Στεφανίας Στρούζα. Βεβαίως μπορεί να εκτέθηκαν και πολλά άλλα «διαφορετικά» έργα που διέφυγαν της προσοχής μας.

 

 

Καταξιωμένοι στο καλλιτεχνικό στερέωμα

 Αυτή τη φορά απολαύσαμε από Τσαρούχη, έως  Γιώργο Λάππα και Νίκο Κεσσανλή. Κλασικές  αξίες του σύγχρονου καλλιτεχνικού γίγνεσθαι συμμετείχαν στην φουάρ όπως ο καθηγητής της ΑΣΚΤ Άγγελος Αντωνόπουλος,  ο εικαστικός και επίκουρος καθηγητής Αρχιτεκτονικής Γιώργο Γυπαράκης, η εικαστικός Ράνια Εμμανουλίδου με τις φιλοσοφικές αναζήτησης γύρω από την θηλυκή υποκειμενικότητα, η Άρτεμις Ποταμιάνου με τους ευφυείς σχολιασμούς της πάνω στην ιστορία Τέχνης, η Καλλιόπη Ασαγιορτάκη με το μεγάλων διαστάσεων πίνακα με μαύρο φόντο και «κεντημένη» από χρυσό φιγούρα , 

ο Κώστας Παπανικολάου με τα επιβλητικά έργα του,   η Ειρήνη Κανά με τα αθώα παιδικά πορτραίτα της, η Στέλλα Μελετοπούλου που με μαγικό τρόπο δένει "αόρατα" νήματα, o Βασίλης Καρακατσάνης με τις συνθέσεις που έχουν εμποτιστεί με μια θεατρική αντίληψη, η Μαρία Γιαννακάκη με τις ονειρικές φιγούρες, ο Σπύρος Λύτρας με τις ποιητικά κινούμενες μορφές του, η Τίνα Καραγεωργή με το ρομαντικό "πνεύμα", ο Τάσος Μισούρας με τις μεταεξπρεσιονιστικές εναγώνιες  μορφές του σε ένα χαώδες περιβάλλον, η Katerina Mertzani με τις αιωρούμενες συνθέσεις της αλλά και ο Δημήτρης Κοντοδήμου που με το έργο του συνομίλησε μοναδικά με το περιστύλιο του Ζαππείου.

 

Πριν κλείσουμε αυτό το κείμενο με όσα μας εντυπωσίασαν και όσα μας έλειψαν από την έκθεση σταθμό για τα ελληνικά καλλιτεχνικά δρώμενα, θα ήθελα να αναφερθώ στα περίπτερα των γκαλερί που ξεχώρισαν για την παρουσίαση του όπως η Sianti Gallery που παρουσίασε μια ομαδική έκθεση με έργα σε στρογγυλή μορφή, η Rebecca Chambi Gallery που με τους  παραδοσιακούς τάπητες μας έκανε να νιώσουμε σαν το σπίτι μας,  η Sealed Earth Gallery που παρουσίασε την ιδιαίτερη  έκθεση του Ηλία Χριστόπουλου «opium bottles», η Αργώ μας κέρδισε με την επιτυχημένη συνομιλία των δυσδιάστατων έργων με τα γλυπτά του Νίκου Καλαφάτη.