Ο Ναός του Ηφαίστου από την αθέατη πλευρά: Ένα αριστούργημα στην καρδιά της Αρχαίας Αγοράς

  

Κάπου στην ησυχία ενός καλοκαιρινού δειλινού, καθισμένη στο παρκάκι αριστερά της οδού Αποστόλου Παύλου, ένιωσα το βλέμμα μου να ταξιδεύει ελεύθερα στον ορίζοντα. Ανάμεσα σε δέντρα και πέτρες, απολαμβάνω τη θέα του Ναού του Ηφαίστου όπως λίγοι τον αντικρίζουν: όχι από τις τουριστικές φωτογραφίες ή την μπροστινή του στοά, αλλά από την πίσω του όψη—εκείνη που κρατά ακόμα μυστικά, σιωπές και σκιές από αιώνες ανθρώπινης ιστορίας. Είναι η στιγμή που η αρχαιότητα παύει να είναι "μακρινή" και γίνεται οικεία, σχεδόν φιλική.

της Μαρίας Αλιμπέρτη

Ο Ναός του Ηφαίστου δεσπόζει στον λόφο του Αγοραίου Κολωνού, στο δυτικό άκρο της Αρχαίας Αγοράς, λειτουργώντας ως πνευματικός και κοινωνικός πυλώνας της αρχαίας Αθήνας. Η στρατηγική του θέση, με θέα προς την αγορά, δεν ήταν τυχαία: ο Ήφαιστος και η Αθηνά Εργάνη, θεότητες της δημιουργίας και της τεχνικής, λατρεύονταν εδώ ως προστάτες των τεχνιτών, των μεταλλουργών και των κεραμέων. Ο ναός δεν ήταν απλώς χώρος λατρείας, αλλά σύμβολο της παραγωγικής δύναμης της πόλης, ενσωματωμένος στον καθημερινό βίο των πολιτών. Η πλούσια γλυπτική του διακόσμηση, με σκηνές από τους άθλους του Ηρακλή και του Θησέα, ενίσχυε την ιδεολογική σύνδεση του μνημείου με την αθηναϊκή ταυτότητα και την αρετή.

Η αρχιτεκτονική τελειότητα του δωρικού ρυθμού

Ο Ναός του Ηφαίστου αποτελεί αρχιτεκτονικό πρότυπο του δωρικού ρυθμού, με 6 κίονες στις στενές πλευρές και 13 στις μακρές. Κατασκευασμένος γύρω στο 449–415 π.Χ. από πεντελικό μάρμαρο, παρουσιάζει μια συμμετρία και αρμονία που συνδυάζουν τη τεχνική δεξιοτεχνία με την αισθητική απλότητα. Η στέγη και ο σηκός του διατηρούνται σχεδόν ανέπαφα, κάνοντάς τον τον καλύτερα σωζόμενο αρχαίο ελληνικό ναό.

 Μυθολογία σε μάρμαρο: Τα αετώματα και οι μετώπες

Από τις ζωφόρους και τα αετώματα ξεπηδούν αφηγηματικές σκηνές: Άθλοι του Ηρακλή, η Κενταυρομαχία και η Άλωση της Τροίας, οι Μάχες Θησέα και Ελλήνων κατά των Τρώων. Σύμφωνα με την παράδοση, τα χάλκινα αγάλματα του Ηφαίστου και της Αθηνάς φιλοτεχνήθηκαν από τον Αλκαμένη, μαθητή του Φειδία, ενώ πιθανός αρχιτέκτονας ήταν ο Ικτίνος, συνδημιουργός του Παρθενώνα.

 Από ναός σε εκκλησία και μουσείο

Μεταγενέστερα, ο ναός μετατράπηκε σε χριστιανική εκκλησία του Αγίου Γεωργίου από τον 7ο αιώνα, γνωστή ως Ακαμάτης. Το 1835–1874 φιλοξένησε το πρώτο Κεντρικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας, ενώ λειτούργησε και ως νεκροταφείο για μη Ορθόδοξους Ευρωπαίους τον 19ο αιώνα.

 Ο ναός ως καταφύγιο: Οι άνθρωποι πίσω από τις πέτρες

Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, ο χώρος γύρω από το ναό προσέφερε καταφύγιο σε πρόσφυγες, σε μια σιωπηλή αλλά ουσιαστική κοινωνική αποστολή. Το μνημείο, που γεννήθηκε για να τιμήσει τη δημιουργία και την τεχνική, κατέληξε να φιλοξενεί εκείνους που πάλευαν να ξαναχτίσουν τη ζωή τους. Η Αθέατη Πλευρά: Θέαση από το πάρκο.

Οπτική του ναού
από την πλευρά του τραίνου

Όσον αφορά τη συντήρηση του ναού, έχουν πραγματοποιηθεί σημαντικές επεμβάσεις από την Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών ήδη από τη δεκαετία του 1930, ενώ εργασίες συντήρησης συνεχίστηκαν έως και τη δεκαετία του 1950. Στα μέσα της δεκαετίας του 1970, η Εφορεία Αρχαιοτήτων Ακροπόλεως ανέλαβε νέες παρεμβάσεις, εστιάζοντας στην αντιμετώπιση μηχανικών, βιολογικών και φυσικοχημικών φθορών. Πιο πρόσφατα, στο πλαίσιο των δράσεων της ΕΦ.Α.ΑΘ., εφαρμόστηκαν σωστικά μέτρα συντήρησης στον ναό, μαζί με επανέλεγχο και καταγραφή φθορών για να διασφαλίζουν τη  ανθεκτικότητα και προσβασιμότητα του μνημείου.

Η θέα από το πάρκο της Αποστόλου Παύλου δεν είναι απλώς "άλλη γωνία" του ναού. Είναι μια προσωπική πρόσβαση στην ιστορία, μακριά από την ακαδημαϊκή απόσταση ή το τουριστικό βλέμμα. Ο ναός δεν "φαίνεται", έρχεται σε σένα. Ξεδιπλώνει μια αίσθηση γαλήνης και στοχασμού, σαν να μιλά το μάρμαρο με εκείνον που το παρατηρεί χωρίς προσδοκίες.

πηγές: odysseus.culture.gr , stonenews.eu

Cartier στο V&A Λονδίνου: Η Έκθεση που Αναδεικνύει την Πολυτέλεια και την Ιστορία του Οίκου"

 Μια επίσκεψη στην έκθεση Cartier στο V&A Museum Λονδίνου δεν είναι απλώς μια αισθητική εμπειρία—είναι ένα ταξίδι μέσα από τη λάμψη της ιστορίας, την τέχνη της κοσμηματοποιίας και την παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά. Ο επισκέπτης έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με δημιουργίες που κάποτε στόλισαν βασιλείς, αστέρες και θρύλους, βλέπει από κοντά αντικείμενα που φέρουν τον παλμό εποχών και το αποτύπωμα προσωπικοτήτων. 

Σε έναν χώρο όπου ο σχεδιασμός συναντά το μεγαλείο, η έκθεση γίνεται ένας καθρέφτης του στυλ, της ταυτότητας και της διαχρονικότητας—μια εμπειρία που δεν απευθύνεται μόνο στους λάτρεις της πολυτέλειας, αλλά σε όσους αναζητούν τη γοητεία του ωραίου μέσα από το φίλτρο της Ιστορίας.

Στον αριστοκρατικό παλμό του Λονδίνου, εκεί που η τέχνη της λεπτομέρειας συναντά τη διαχρονική γοητεία, ο οίκος Cartier υψώνει ξανά τη φωνή του. Όχι με ρυθμούς μόδας εφήμερης, αλλά με την ήρεμη βεβαιότητα της αιωνιότητας. Στο Victoria and Albert Museum, οι βιτρίνες δεν απλώς φωτίζονται — λάμπουν με ιστορίες, δέσιμα ψυχών και ηχηρές παρουσίες γαλαζοαίματων και σταρ που φόρεσαν τις δημιουργίες του. Είναι μια έκθεση για το βλέμμα, για την αφή, για τη μνήμη της τέχνης του κοσμήματος.

 Η Έκθεση Cartier στο Victoria and Albert Museum

Έως 16 Νοεμβρίου 2025, το V&A Museum του Λονδίνου παρουσιάζει τη μεγαλύτερη βρετανική έκθεση αφιερωμένη στον Cartier εδώ και τρεις δεκαετίες. Περισσότερα από 350 έργα — κοσμήματα, ρολόγια, σχέδια και προσωπικά αντικείμενα — χαρτογραφούν την πορεία του οίκου από το Παρίσι του 19ου αιώνα έως τον παγκόσμιο θρόνο της υψηλής κοσμηματοποιίας.

 Εμβληματικά Εκθέματα και Αντικείμενα Ιστορίας

Στην καρδιά της έκθεσης θαυμάζουμε:

- Το Manchester Tiara (1903) και το Scroll Tiara της Countess of Essex (1902), που αφηγούνται βασιλικές προτιμήσεις.

- Το θρυλικό Patiala Necklace, με 2.930 διαμάντια, φτιαγμένο για τον Μαχαραγιά της Πατιάλας.

- Το πρωτοποριακό Crash wristwatch (1967), που τόλμησε να επαναπροσδιορίσει τη φόρμα.

- Το Tutti Frutti Bandeau, ένα εκρηκτικό πάντρεμα σμαραγδιών, ρουμπινιών και ζαφειριών — αναγέννηση του χρώματος.

 Σύλληψη, Στυλ και Δημιουργική Ταυτότητα

Η έκθεση διαρθρώνεται σε τρεις βασικές ενότητες:

 Η Καλλιτεχνική Κληρονομιά του Cartier εξερευνά τη μετάβαση από το Art Nouveau και το Art Deco στο σύγχρονο design. Παρουσιάζεται η αισθητική φιλοσοφία του οίκου μέσα από τα σχέδια και τις συλλογές.

Η Τεχνική Ακρίβεια και η Καινοτομία: Οι επισκέπτες περιηγούνται στα backstage της δημιουργίας: πρώτα σχέδια, δοκιμαστικά καλούπια, μηχανισμοί ωρολογοποιίας και χειροποίητες λεπτομέρειες.

Η Κοινωνική Αντανάκλαση και Η Προσωπικότητα των Φορετών: Με πορτρέτα και βίντεο, παρουσιάζεται πώς το Cartier υπήρξε σύμβολο status και προσωπικής έκφρασης για γυναίκες όπως η Elizabeth Taylor, η Grace Kelly και η Kate Middleton.

 Πρακτικές Πληροφορίες

Victoria & Albert Museum, Cromwell Road, London SW7 2RL

Έως 16 Νοεμβρίου 2025.  Ώρες λειτουργίας: 10:00–17:45 (καθημερινά), Παρασκευή έως τις 22:00

-Εισιτήρια: £27 καθημερινές / £29 σαββατοκύριακο

-Πρόσβαση: Δωρεάν για μέλη V&A και παιδιά κάτω των 11 ετών

Κοιλάδα των Ναών – Ένα ταξίδι στην ελληνική ψυχή της Σικελίας

Ο ναός της Ομόνοιας,
απεικονίζεται και στο λογοτυπο της UNESCO

Πέρα από τις γνώριμες ακτές του Αιγαίου, εκεί που οι μνήμες της Ελλάδας απλώνονται σαν φύλλα ελιάς στο χάρτη του κόσμου, υψώνεται μια κοιλάδα γεμάτη σιωπή και μεγαλείο: η Κοιλάδα των Ναών. Δεν είναι απλώς τόπος, είναι χρόνος συμπυκνωμένος σε πέτρα, φως, και μύθο. Είναι ένας διάλογος ανάμεσα στους αιώνες, εκεί ο δωρικός ρυθμός μιλά με αυστηρότητα και χάρη, και τα κίονες γίνονται ποιητές του παρελθόντος.

Άποψη από τον ναό της Ήρας

Εδώ δεν περπατάς απλώς, αναπνέεις την ιστορία. Η σκόνη του δρόμου φυλάει τα βήματα φιλοσόφων και πολεμιστών. Ο ναός της Ομόνοιας στέκει αγέρωχος, σαν να ψιθυρίζει μηνύματα ενότητας σε έναν κόσμο που έχει ανάγκη από μνήμη. Ο Ηρακλής, η Ήρα, ο Δίας, οι Διόσκουροι – δεν είναι μορφές χαμένες στη λήθη, αλλά θεμέλια ενός πολιτισμού που επέλεξε να ζει για πάντα.

Άποψη απο τον ναό του Ηφαίστου

Και καθώς ο ήλιος βυθίζεται πίσω από το μαρμάρινο περίγραμμα των ναών, η Κοιλάδα μετατρέπεται σε σκηνή ονείρου, ένα θέατρο, εκεί που η Ελληνικότητα αναπνέει, όχι ως ανάμνηση, αλλά ως παλμός.

Η Κοιλάδα των Ναών στο Αγκριτζέντο αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά
μνημεία της Μεγάλης Ελλάδας. Ο Ακράγας, η αρχαία πόλη που φιλοξενεί τον αρχαιολογικό χώρο, ιδρύθηκε τον 6ο αιώνα π.Χ. και γνώρισε άνθιση στον 5ο αιώνα π.Χ. Οι ναοί που σώζονται μέχρι σήμερα μαρτυρούν την υψηλή αισθητική, την πνευματικότητα και τη δύναμη του ελληνικού πολιτισμού.

Απομεινάρι από το ναό του Δία

Ένα αρχαιολογικό μεγαλείο στη Σικελία

Η Κοιλάδα των Ναών στο Αγκριτζέντο αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά μνημεία της Μεγάλης Ελλάδας. Ο Ακράγας, η αρχαία πόλη που φιλοξενεί τον αρχαιολογικό χώρο, ιδρύθηκε τον 6ο αιώνα π.Χ. και γνώρισε άνθιση στον 5ο αιώνα π.Χ. Οι ναοί που σώζονται μέχρι σήμερα μαρτυρούν την υψηλή αισθητική, την πνευματικότητα και τη δύναμη του ελληνικού πολιτισμού.Ο δωρικός ρυθμός κυριαρχεί, αποπνέοντας αυστηρότητα και δύναμη, ενώ η πέτρα των ναών συνομιλεί με τους αιώνες, αναπαριστώντας την ελληνική ταυτότητα σε ξένες γαίες.

Οπτική από τον αρχαιολογικό χώρο του ναού του Δία,
αποτυπώνεται ένας τελαμώνας από ψαμμίτη που
ήταν εντοιχισμένος στο ναό  

Αναπαράσταση του ναού του Δία 

Οι ναοί της Κοιλάδας των Ναών δημιουργήθηκαν σε διαφορετικές φάσεις της αρχαϊκής και κλασικής περιόδου της αρχαίας Ελλάδας. Ο ναός του Ηρακλή θεωρείται ο αρχαιότερος, χτισμένος στις αρχές του 6ου αιώνα π.Χ., σηματοδοτώντας την απαρχή του θρησκευτικού μεγαλείου του Ακράγαντα. Ακολουθεί ο ναός του Δία Ολυμπίου, ο οποίος οικοδομήθηκε γύρω στο 480 π.Χ., μετά τη μάχη της Ημέρας. 

Νυχτερινή λήψη από τον ναό της Ομόνοιας

 Ο ναός της Ήρας, επίσης δωρικός, εξαστηλος, ανεγέρθηκε  στο ψηλότερο σημείο του λόφου, περίπου το 450 π.Χ. σε περίοπτη θέση με θέα τη θάλασσα, ενώ ο ναός της Ομόνοιας (γνωστός και ως Κονκόρντια), χρονολογείται στο 440 π.Χ. και είναι από τους καλύτερα διατηρημένους δωρικούς ναούς. Τέλος, οι Διόσκουροι απέκτησαν τον δικό τους ναό στον 5ο αιώνα π.Χ., που σήμερα εντυπωσιάζει με τους εμβληματικούς του κίονες, ακόμη κι αν σώζεται μόνο ένα τμήμα του. 

Τι συναντά ο επισκέπτης

Τμήμα  του ναού των Διόσκουρων

Ο ταξιδιώτης που βηματίζει στην Κοιλάδα των Ναών δεν είναι απλώς επισκέπτης—είναι μύστης μιας άλλης εποχής. Καθώς βαδίζει ανάμεσα στους ελαιώνες και τις σκιερές στοές της Ιστορίας, αφήνεται να τον αγγίξει η σιωπή που μιλά. Ο Ναός της Ομόνοιας ορθώνεται με επιβλητική ηρεμία, ένας δωρικός ψίθυρος αρμονίας, ενώ πιο ψηλά, ο ναός της Ήρας χαρίζει πανοραμικές ματιές στη σικελική γη και θάλασσα. 

O ναός του Ηρακλή ο οποίος λατρευόταν ως θεός

Ο ναός του Δία Ολυμπίου, ασύλληπτος σε μέγεθος, απλώνεται σαν ανάμνηση της ανθρώπινης φιλοδοξίας, με τις τεράστιες μορφές των τελαμώνων να στέκονται σαν φύλακες μιας τιτάνιας εποχής. Η φύση πλαισιώνει τα μνημεία σαν μητέρα-θεά, προσφέροντας δροσιά και άρωμα μέσα από τις ανεπαίσθητες κινήσεις των αμυγδαλιών. Και όταν ο ήλιος γέρνει πίσω από τους κίονες των Διοσκούρων, η εμπειρία μετατρέπεται σε τελετουργία· μια συνάντηση ψυχής με την αιωνιότητα.

Μακρινή λήψη από τον Ναό του Δία

Αρχαιολογικό Μουσείο του Ακράγαντα

Στην καρδιά της σικελικής γης, λίγα βήματα από την Κοιλάδα των Ναών, στέκει το Αρχαιολογικό Μουσείο του Ακράγαντα—ένα καταφύγιο μνήμης και γνώσης. Το μουσείο φιλοξενεί περισσότερα από 5.000 ευρήματα που ανασύρθηκαν από τον αρχαιολογικό χώρο, προσφέροντας στον επισκέπτη μια βαθιά ματιά στην καθημερινότητα, τη θρησκεία και την τέχνη των αρχαίων Ακραγαντίνων. 

Ανάμεσα στα εκθέματα ξεχωρίζει ο αυθεντικός τελαμώνας από τον ναό του Δία Ολυμπίου, ένα γιγάντιο άγαλμα που κάποτε στήριζε το βάρος του ναού με τα υψωμένα του χέρια. Αγγεία, επιγραφές, γλυπτά και κοσμήματα συνθέτουν ένα παλίμψηστο πολιτισμού, ενώ η αρχιτεκτονική του μουσείου, χτισμένη πάνω σε αρχαίο μοναστήρι, ενώνει αρμονικά το παρελθόν με το παρόν.

Πηγές: https://www.guidaturisticaagrigento.it/, thebestitaly.eu, gr.dreamstime.com, https://www.lasiciliainrete.it/, https://www.wondersofsicily.com/, https://www.uncoveredsicily.com/

Πίσω από τις Θημωνιές: Η παρακμή δεν έχει πάντα θόρυβο

“Οι εκπτώσεις στις αξίες μας δεν γίνονται απότομα. Γλιστράμε μέσα τους... σιωπηλά.”

Η ταινία Πίσω από τις Θημωνιές της Ασημίνας Προέδρου δεν είναι απλώς καλλιτεχνική έκφραση. Είναι μια παρατήρηση της ανθρώπινης φύσης σε συνθήκες πίεσης και ηθικής σύγκρουσης. Μέσα από το φόντο ενός ελληνικού χωριού στα σύνορα, ξεδιπλώνονται με ακρίβεια οι μηχανισμοί της παρακμής: όχι σαν κάτι ξαφνικό και θεαματικό, αλλά ως ήσυχη καταβύθιση, γεμάτη διλήμματα αλλά και σε καλά καμουφλαρισμένα ψέματα.

 Ο άνθρωπος απέναντι στον εαυτό του

Ο πατέρας της οικογένειας μπλέκει χωρίς να το καταλάβει, όχι από απληστία, αλλά για να προστατέψει τους δικούς του. Πράττει με βάση το ένστικτο, και όχι την ηθική επίγνωση. Κρύβει την αλήθεια, όχι επειδή θέλει να κοροϊδέψει, αλλά για να μη πληγώσει. Αλλά με κάθε απόκρυψη, ο κλοιός στενεύει.

Η ταινία δεν τον παρουσιάζει ως "κακό". Αντιθέτως, τον αγκαλιάζει με συμπόνια, και αποκαλύπτει το πώς μπορεί ένας άνθρωπος να μετατραπεί σε θύτη... προσπαθώντας απλώς να επιβιώσει.

 Η λεπτή γραμμή στις ανθρώπινες σχέσεις

Ένα από τα πιο έντονα στοιχεία της δωρικής, αλλά μεστής ταινίας είναι η λεπτή γραμμή ανάμεσα στη φροντίδα και την ασφυξία. Οι σχέσεις δοκιμάζονται. Η οικογενειακή αγάπη γίνεται πεδίο σύγκρουσης. Οι ανάγκες, οι φόβοι, οι επιθυμίες—όλα μπερδεύονται σε έναν λαβύρινθο συναισθημάτων, όπως μοναδικά αποδίδεται στη ταινία από τις εκπληκτικές ερμηνείες των ηθοποιών (Λένα Ουζουνίδου, Χρήστος Κοντογεώργης, Στάθη Σταμουλακάτο, Ευγεννία Λάβδα).

Η κόρη παλεύει για να αποκτήσει φωνή. Η μητέρα στέκει ανάμεσα στην πίστη και την αμφιβολία. Και όλοι μαζί κινούνται σε ένα σκηνικό στο οποίο η αλήθεια είναι πιο επώδυνη από το ψέμα.

 Μεταναστευτικό: όταν ο άνθρωπος γίνεται συνάλλαγμα

Η πιο σκληρή αλήθεια της ταινίας είναι αυτή: η ανθρώπινη ζωή γίνεται εμπόρευμα. Οι μετανάστες δεν παρουσιάζονται μόνο ως “θύματα”, αλλά ως καθρέφτης της κοινωνίας που τους χρησιμοποιεί. Κάποιοι βλέπουν “ευκαιρίες” για κέρδος, ενώ άλλοι νιώθουν, πονάνε και σιωπούν.

Εδώ αναδύεται το ερώτημα: τι ζυγίζει περισσότερο στην κοινωνία μας; Η ανάγκη ή η αξία; Ο άνθρωπος ως ύπαρξη ή ως μέσο για οικονομική επιβίωση;

Όταν οι μικρές εκπτώσεις γίνονται ηθικά αδιέξοδα

Η ταινία θέτει το πιο ανθρώπινο ερώτημα: Πώς φτάνουμε στο “λάθος”; Όχι μέσα από μεγάλες αποφάσεις, αλλά μέσα από μικρές υποχωρήσεις. Ένα βήμα τη φορά. Ένα “δεν πειράζει” κάθε μέρα. Και όταν το καταλάβουμε, έχουμε ήδη απομακρυνθεί από όσα κάποτε πιστεύαμε.

Κι εδώ, ο θεατής καλείται όχι να κρίνει, αλλά να αναρωτηθεί: Τι θα έκανα εγώ; Μέσα στις ίδιες συνθήκες, με τις ίδιες αγωνίες;

 Κλείνοντας: η σιωπή ως συνενοχή

Η ταιναία Πίσω από τις Θημωνιές δεν καταγγέλλει απλώς, αλλά σου προκαλλεί τον αναστοχασμό: Ξεσκεπάζει τη σιωπή που δεν είναι αθώα, και τη συναίνεση που κρύβεται πίσω από το “για καλό σκοπό”.

Ίσως αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος της ταινίας: ότι δεν σε αφήνει ήσυχο. Σε οδηγεί να κοιτάξεις τον εαυτό σου και να αναρωτηθείς: Πού τελειώνει η συμπόνια και πού αρχίζει η συνενοχή;

Τη ταινία μπορείτε να δείτε δωρεάν από το  Ertflix.gr

Συμπόσιο Γλυπτικής: Η Τέχνη Ζωντανεύει στο Χωριό της Δημιουργίας

 

Για ακόμη μια χρονιά, το πανέμορφο χωριό Ελληνικό Ιωαννίνων μεταμορφώνεται σε υπαίθριο εργαστήριο τέχνης και πολιτισμού. Από την 1η έως τις 20 Αυγούστου, πέντε σύγχρονοι καλλιτέχνες  με πρόσκληση του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης  Θεόδωρου Παπαγιάννη θα δημιουργήσουν πρωτότυπα γλυπτά δημόσιου χώρου, πλαισιωμένα από θεατρικές παραστάσεις, μουσικές βραδιές και δραστηριότητες για μικρούς και μεγάλους.

Ζωντανή γλυπτική και πολιτιστική γιορτή υπό το φως του καλοκαιριού

Η φετινή διοργάνωση φέρνει στο Ελληνικό την ενέργεια της δημιουργίας με:

- Πέντε νέες εικαστικές εγκαταστάσεις που θα παραμείνουν στον δημόσιο χώρο

- Ελεύθερη είσοδο για όλες τις δράσεις

- Εκδηλώσεις για παιδιά, προβολές ντοκιμαντέρ και θεατρικές παραστάσεις

- Μουσικές βραδιές με καλλιτέχνες από την Ελλάδα και το εξωτερικό

Το χωριό, ήδη γνωστό διεθνώς για τη γλυπτική του ταυτότητα, ενισχύει το προφίλ του ως πολιτιστικός προορισμός ανοιχτός σε όλους. Όλες οι εκδηλώσεις είναι δωρεάν, με στόχο τη διασύνδεση της σύγχρονης τέχνης με την κοινότητα και τους επισκέπτες.