Το μουσείο Χρήστου Καπράλου στην Αίγινα: Όταν η Τέχνη συνδυαλέγεται με τη Φύση

 Το «χάδι» του χρόνου δεν φαίνεται στον χώρο. Είναι λες και μόλις πριν λίγο να έσβησε η φωτιά στο τζάκι του καθιστικού. Μπορεί ο Χρήστος Καπράλος να έχει φύγει από τη ζωή, να υπάρχει μόνο μια φωτογραφία του με τη σύζυγό του στο μικρό καθιστικό, αλλά η «παρουσία» του είναι αισθητή... 

Δεν μοιάζει με μουσειακό χώρο, το μόνο που το μαρτυρά είναι κάποια παρατεταγμένα έργα από πωρόλιθο και κορμούς ευκαλύπτου, όπως μας εξηγεί η υπάλληλος του μουσείου Χρήστου Καπράλου στην Αίγινα, παραρτήματος της Εθνικής Πινακοθήκης. Αυτή η αίθουσα ήταν το σαλόνι της καλοκαιρινής κατοικίας καθώς έμενε εκεί ο καλλιτέχνης τα καλοκαίρια για τρεις δεκαετίες. Τα χρώματα στους τείχους, το στυλ των κάγκελων και της διακόσμησης μαρτυρούν την αισθητική των 60’.

 Το βάζο με τις πίπες σε κάνουν να φαντάζεσαι τον αείμνηστο Καπράλο να καπνίζει αναλογιζόμενος την πορεία της  καλλιτεχνικής παραγωγής του και να αγναντεύει το πέλαγο. Ο Χρήστος Καπράλος (1909-1993) ήταν ένας από τους σημαντικότερους γλύπτες της γενιάς του, με σπουδές στη Γαλλία. Την περίοδο της κατοχής επέστρεψε στην Ελλάδα και δημιούργησε εμβληματικά έργα ανάμεσα σε αυτά γλυπτά για τη μάνα, αποτυπώνοντας τη μορφή της μητέρας του.

 

Το μουσείο στην Αίγινα

Σε αυτή την παραθαλάσσια κατοικία ο Καρπάλος βρήκε μια μήτρα για δημιουργικότητα του, ένα «κουκούλι» για να εξωτερικεύσει όλες τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες. Στον χώρο εκτός από προσωπικά αντικείμενα υπάρχουν δημιουργίες γλυπτά που γεννήθηκαν εκεί. Μόνο κάποιες δημιουργίες πάνω από το τζάκι ήρθαν από το εργαστήριο του από την Αθήνα. Οι όγκοι των έργων εντυπωσιάζουν και στέκομαι απέναντι σε μια συγκινητική σύνθεση δυο πλασμάτων που το ένα συμπληρώνει το άλλο. Το βλέμμα μου στέκεται στις χρωματιστές κανάτες που μοιάζουν να λαμβάνουν χορευτικές στάσεις  χάρη στα ιδιαίτερα χερούλια του και  με τα περίτεχνα μοτίβα τους μαρτυρούν την επίδραση από τον Πικάσο. 

Βγαίνουμε ξανά στην αυλή και χαζεύουμε τις υπαίθριες δημιουργίες του.Η περιήγηση μας συνεχίζεται στο εργαστήριο: Σε δυο αίθουσες σμίλευε γλυπτά και στην άλλη ζωγράφιζε. Στις μακρόστενες αίθουσες τη προσοχή μου τραβά μια ξύλινη Παναγία από κορμό δέντρου, σε μια αφηρημένη απόδοση να κρατά τον Χριστό που έχει τον σχήμα σταυρού στην αγκαλιά της. Εντύπωση μου προκαλεί ότι ο καλλιτέχνης, ενώ καταπιάστηκε  σε πολλά έργα με το θέμα της μάνας συνειδητά επέλεξε να μη φέρει απογόνους στον κόσμο, όπως μου εξήγησε η υπάλληλος σε μια συζήτησή μας. Οι φιγούρες του είναι αφαιρετικές, απαλλαγμένες από λεπτομέρειες: Ο Αχιλλέας και ο Έκτορας να σχηματίζουν ένα άρμα, μια  ακόμη αλληγορική ερμηνεία της σταύρωσης και το μνημείο της μάχης της Πίνδου είναι από τα έργα που μου προκαλούν την προσοχή. 

Ανάμεσα στις απόπειρες καλλιτεχνική έκφρασης ξεχωρίζουν η ιδιαίτερη απόδοση των φαγιούμ, αλλά και κάποια σχέδια που συνδιαλέγονται με την λαϊκή παράδοση. Στο τελευταίο μέρος του εργαστηρίου του που ο χρόνος λες και έχει παγώσει παραμένει ανέγγιχτο το γραφείο του. Καθώς κοιτάζω με τις ακουαρέλες, τα πινέλα και τις σκόνες χρωμάτων, νομίζω ότι θα ακούσω το θρόισμα από το σκιτσάρισμά του.  Τον θαυμασμό μου βέβαια κερδίζει  το ξύλινο «αέτωμα» αντίγραφο αυτού της Ολυμπίας που κυριαρχεί στο δωμάτιο.

  Πιο ενδιαφέρουσα από όλα τα εκθέματα είναι η συνομιλία των έργων του καλλιτέχνη με τη φύση καθώς αυτά εκτίθενται στον προαύλιο χώρο, μοιάζουν με υπαίθρια γλυπτοθήκη και  συνδιαλέγονται με τα δέντρα τις πέτρες και τη θάλασσα, εν γένει με το τοπίο. Φυσικά, ξεχωρίζει από όλα το άγαλμα της μητέρας που στέκει απέναντι από το μουσείο τοποθετημένο  σε μια μικρή πλατεία πάνω στην παραλία, μια μάνα που έχει στρέψει το βλέμμα της από τη θάλασσα στο έδαφος. 

Φωτό εσωτερικών χώρων πηγή nationalgallery.gr

Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Δ.Αμαρουσίου: Πως μια Κοιτίδα Πολιτισμού μας αφυπνίζει περιβαλλοντικά

 Τι κάνει μια πολική αρκούδα στο Μαρούσι; Γυπαετοί, τσακάλια και όρνια πως βρίσκονται στην οδό Κυπρίων Αγωνιστών; Δεν κατέβηκαν τα άγρια ζώα από την Πεντέλη, τουλάχιστον όχι ακόμη παρά την συστηματική έλλειψη προσοχής που δείχνει ο άνθρωπος τα τελευταία χρόνια για το περιβάλλον, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις το κακοδιαχειρίζεται και ενίοτε το κακοποιεί. Πρόκειται για εκθέματα του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του δήμου Αμαρουσίου που φροντίζει να στέλνει οικολογικά μηνύματα και να καλλιεργεί  το ενδιαφέρον παιδιών και ενηλίκων για το περιβάλλον.

της Μαρίας Αλιμπέρτη

Συγκεκριμένα, είναι ταριχευμένα ζώα που πέθαναν και δεν σκοτώθηκαν για να μπουν στις προθήκες των μουσείων, όπως μας εξήγησε η διευθύντρια του μουσείου Λήδα Κωλέτη, κατά την ξενάγηση που διοργάνωσε ο δήμος Αμαρουσίου στο πλαίσιο πολιτιστικών διαδρομών που πραγματοποιεί, το προηγούμενο Σάββατο. Το μουσείο σέβεται απόλυτα τους κανόνες που θέτουν διεθνείς οργανισμοί για την ταρίχευση, όπως μας διαβεβαίωσε  κ. Κωλέτη.

  Ο σκοπός που υπηρετεί το μουσείο από την ίδρυσή του, το 1998, με δωρεά της συλλογής του Ξενοφώντα Γιαταγάνα είναι  η καλλιέργεια της περιβαλλοντικής συνείδησης. Μέσα από τις πλούσιες συλλογές 300 ειδών πτηνών (συλλογή Β. Βασιλειάδη), 150 εντόμων(συλλογές Slegfried Steiner και Paul Shaider) πολλών ειδών θηλαστικών, αμφίβιων-ερπετών, θαλάσσιων ειδών, κογχυλιών (συλλογή Οικονομίδη) ο επισκέπτης ενημερώνεται  για τις ιδιαιτερότητες των ειδών, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αλλά και για την οικολογική ισορροπία.

Στα πολύ ενδιαφέροντα εκθέματα περιλαμβάνει και ένα άτυχο ελάφι της Πάρνηθας, το οποίο εξαιτίας της τελευταίας φωτιάς βγήκε στην Εθνική Οδό και λόγω ατυχήματος έχασε την ζωή του. Την προσοχή έλκει η Πολική Αρκούδα της Δανίας, αλλά και η βιτρίνα με τα όρνια  όπως  είναιο Μαυρογένης και ο Γύπας που είναι σκουπιδιάριδες της φύσης αφού καθαρίζουν το περιβάλλον από τα ψόφια ζώα και με αυτό το τρόπο δεν μολύνεται χώμα και νερό.

 

Με πάθος και στέλνοντας με μηνύματα «sos», η διευθύντρια του μουσείου μας εξήγησε γιατί οι Γερανοί δεν έρχονται πια στην χώρα μας, γιατί οι αρκούδες στην Φλώρινα «κάνουν βόλτες» μέσα στο Χειμώνα, γιατί οι γλάροι έχουν σημάδι στο ράμφος και πολλά άλλα ενδιαφέροντα ζητήματα που προκύπτουν από την διαταραχή της φυσικής αλυσίδας. Κοινώς μας έκανε να κατανοήσουμε πως η κλιματική αλλαγή δεν έφθασε απλά στο κατώφλι μας, αλλά έχει φέρει τα πάνω κάτω στο πλανήτη.

 

  Η προσφορά του

Το μουσείο εστιάζει σε περιβαλλοντικά προγράμματα για τα παιδιά και πραγματοποιεί ξεναγήσεις ανάλογα με την ηλικία των επισκεπτών,  ενημερώνοντας τους αυριανούς πολίτες για τον τρόπο ζωής των ζώων- εκθεμάτων, τις συνήθειες τους και τα περιβάλλοντα διαβίωσής τους. Σίγουρα η εστίαση της αφήγησης του μουσείου στο πεδίο της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης μπορεί να αποτελέσει ένα σημαντικό εργαλείο της τοπικής αυτοδιοίκησης στην οποία ανήκει το μουσείο, για να αφυπνίσει μικρούς και μεγάλους σχετικά με την κλιματική αλλαγή.

 

Χρήσιμες πληροφορίες

 

Αξίζει να σημειωθεί ότι στο μουσείο εφαρμόζεται το AR (Επαυξημένης Πραγματικότητας) και οι επισκέπτες μπορούν να σκανάρουν τα QR codes που θα συναντήσουν δίπλα στα εκθέματα των ζώων, για να διαβάσουν πληροφορίες, που αφορούν στην ζωή και την συμπεριφορά των ζώων. Μικροί και μεγάλοι μπορούν δουν μερικά από τα εκθέματα ψηφιοποιημένα σε 3D. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επισκεφθούν το μουσείο και εικονικά από εδώ: https://mfi.maroussi.gr/virtualtour/ Ιδανικό εργαλείο για γονείς και εκπαιδευτικούς που θέλουν να προετοιμάσουν τα παιδιά ή να τα ενημερώσουν για το ζωικό βασίλειο είναι η 3D παρουσίαση που θα βρείτε εδώ https://mfi.maroussi.gr/3d-gallery/

Κυπρίων Αγωνιστών & Καϊρη 2 , Μαρούσι

·         Τηλ. 210 8021295 – 210 8105519, email: mfi@maroussi.gr

Σεμινάρια για τους εραστές της Φωτογραφίας στην Πλώρη

 

Για τη τεχνική και την αισθητική προσέγγιση της φωτογραφικής εικόνας θα ενημερωθούν οι συμμετέχοντες την προσεχή ΠΕΜΠΤΗ 3 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ και ώρα 20:00 στη πρώτη συνάντηση γνωριμίας και αναλυτικής παρουσίασης του νέου κύκλου φωτοσεμιναρίων για την περίοδο 2022-2023.  Η είσοδος θα είναι ελεύθερη.

  Εισηγητής και υπεύθυνος του προγράμματος είναι ο Κίμων Αξαόπουλος. Οι συναντήσεις θα πραγματοποιούνται μία φορά τη βδομάδα από 2,5 ωρες για 4 μήνες .

 Ενδεικτικά κάποια από τα θέματα που θα μας απασχολήσουν: 

• Οπτική Αντίληψη-Οπτική επικοινωνία 

• Η «ανάγνωση» των εικόνων 

• Σφάλματα της όρασης κατα τη διάρκεια της εικονοποίησης

 • Τεχνική προσέγγιση της φωτογραφικής εικόνας : Ανατομία Φωτογραφικής Μηχανής, - Βάθος Πεδίου, Προοπτική, Φακοί – ιδιότητες – είδη , φορητά flash κ.λ.π.

 • Φωτισμός - Φωτομέτρηση • Πειραματική Φωτογραφία-ΘΕΣΗ Β 

• Αφαιρετική Φωτογραφία 

• Αλληλεπιδράσεις Εικόνας και Λόγου 

• Εικονοποίηση αφηρημένης έννοιας 

• Πορτραίτο

 • Τοπίο

 • Ψηφιακή επεξεργασία

 Κόστος συμμετοχής: 225€ (προ ΦΠΑ) για το συνολικό χρόνο του σεμιναρίου. Δίνεται έκπτωση 15% σε φοιτητές & ανέργους

Τόπος διεξαγωγής : Plori Exclusive (Aλεξ. Ζαΐμη 63 & Ακτή Θεμιστοκλέους, Πειραιάς)

 Πληροφορίες: Nikos Tsatalios, τηλ 6947332733 & με μήνυμα μέσω viber/Whatsapp ή στο mail: info@ploriexclusive.gr. • Κίμων Αξαόπουλος τηλ 6932305880, mail: kimon@otenet.gr

Μυστική Πολιτεία... από το project Χρώμα σε νερό στη Myrό Gallery- Με την υπογραφή του Πάρη Καπράλου

 

Τι σας έρχεται στο μυαλό στο άκουσμα του όρου Πολιτεία;  Σίγουρα μια σκέψη θα χαϊδέψει το μυαλό θα αφορά τον Πλάτωνα.

Για την ιδεώδη πολιτεία (καλλίπολιν), που διασφαλίζει στον πολίτη της τον άριστον βίον, μιλά ο Πλάτων στον διάλογό του Πολιτεία ἢ περὶ δικαίου. Ο Σωκράτης και ο Γλαύκων συζητούν για την δικαιοσύνη και αναλύουν το ευρύτερο πλαίσιο μιας πόλης - κράτους. Εκεί ο  Σωκράτης θα αναφερθεί στη πόλη ως ζωντανό οργανισμό, με συλλογική ψυχή, η οποία θα «προαχθείς» σε πολιτεία  όταν  υπόκεινται στη νομοθεσία και στους θεσμούς της πόλης.

Πως έχουμε λοιπόν στο μυαλό μας την ιδανική Πολιτεία. Καλλιτέχνες, άνθρωποι με ευαίσθητες κεραίες εκφράζουν τους προβληματισμούς τους για τις ηθικές, αισθητικές, λογοτεχνικές και άλλες πτυχές του θέματος σε επιμέλεια Πάρη Καπράλου στο πλαίσιο της 5ης διοργάνωσης του δημοφιλούς project Χρώμα σε νερό 5 που θα φιλοξενηθεί στη Myrό Gallery.

 

 

«Λέξη πολύσημη και αρχαιότατη η Πολιτεία εγγράφεται συνήθως σε τρία πεδία. Στη δημόσια, στην ιδιωτική σφαίρα, καθώς και σε μία μέση που βρίσκεται ανάμεσα σε αυτές και ορίζει τη σχέση τους. Η Πολιτεία εμφανίστηκε στην αρχαία Ελλάδα. Αν και δεν υπάρχει καθολικά αποδεκτός ορισμός της, στη δημόσια σφαίρα σήμερα νοείται ως το θεσμικό και θεσμίζον τμήμα του Κράτους, στο μέσο πεδίο αναφέρεται στη κοινωνία των πολιτών, και, τέλος, στη πρακτική εφαρμογή των αξιών που διέπουν τις ζωές μας. Επιπλέον, στη νεοελληνική λογοτεχνία "πολιτεία" συχνά είναι μία εναλλακτική λέξη για τη πόλη, πάντοτε όμως με το υπονοούμενο του άυλου περιεχομένου της, και όχι μονάχα του πολεοδομικού συγκροτήματος. Στη διάρκεια της πανδημίας του νέου κορωνοΐου, με τις αλλεπάληλες καραντίνες, τη περιστολή των ελευθεριών μας, την αποξένωση, την αποκοπή, τη μοναξιά, το φόβο και τις αγωνίες μας, την αρρώστια και τον θάνατο, στερεώθηκε μέσα μας η πεποίθηση ότι μια άλλη, άυλη "πολιτεία" πιο ανθρώπινη πρέπει να επιδιωχθεί από όλους μας. Μια Πολιτεία Μυστική -το κοινό μυστικό όλων μας. Η ελπίδα της μας έδωσε δύναμη να κυνηγήσουμε τα όνειρα μας και να παραμείνουμε άνθρωποι», γράφει στο κείμενο τεκμηρίωσης της έκθεσης ο Επιμελητής.

 

Στην έκθεση συμμετέχουν με έργα τους οι: Foti Kllogjeri, Κώστας Γαρύφαλλος, Ελένη Τσοτσορού, Σπυρίδων Μουρατίδης, Σπύρος Ρωμάνος, Θεώνη Αρφανάκη, Βούλα Ροντογιάννη-Ράπτη, Βασιλική Δευτεραίου, Βικτώρια Κοντού, Αννέτα Πολίτη, Χρήστος Μηλιώνης, Ελευθερία Πυτικάκη, Όλγα Μπαρμάζη, Γιώργος Αναστασιάδης, Παναγιώτα Δροσατάκη, Βάσια Καλογεράκου, Αβραάμ Πιπερίδης, Κίρσικκα Σουστιελ, Δώρα Ζαβράκα, Ειρήνη Δαλαμπύρα, Αθηνά Νταναβάρα.

 

Εγκαίνια 1^η Νοεμβρίου.

Διάρκεια έως 12 Νοεμβρίου 2022

 Myrό Gallery : Νικηφόρου Φωκά 8, περιοχή Λευκού Πύργου, κέντρο Θεσσαλονίκης

Ελεύθερη είσοδος

 Τρίτη - Τετάρτη (12.00 - 18.00) Πέμπτη - Παρασκευή (17.00 – 21.00) και Σάββατο (10.00 - 14.00).

 

 

 

 

Με πολλαπλά μηνύματα ο Νίκος Καλαφάτης αφηγείται "Ιστορίες του νερού και της πέτρας"

 

 

Λευκά μάρμαρα, καράβια από κεραμίδα του περασμένου αιώνα, θάλασσα και κύματα, ζωικές μορφές αλλά και ανθρώπινα ζευγάρια … Ιστορίες ή παραμύθια  φτιαγμένα με το μυστρί και τον τροχό. Με έμπνευση ο καλλιτέχνης σμίγει την Ελληνικότητα με την οικολογία, συνδέει την αφή με την μυρωδιά, σε μια έκθεσή που δεν απευθύνεται μόνο στην όραση, σε όλες τις αισθήσεις και κυρίως στην φαντασία. Καθώς παρατηρώ τα έργα του Νίκου Καλαφάτη στην έκθεση «Ιστορίες του νερού και της πέτρας» στην γκαλερί ΑΡΓΩ, μου έρχονται στο νου οι στίχοι από ένα ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη : «Ο έρωτας. Το αρχιπέλαγος. Κι η πρώρα των αφρών του. Κι οι γλάροι των ονείρων του. Στο πιο ψηλό κατάρτι του ο ναύτης ανεμίζει. Ένα τραγούδι» (Οδυσσέας Ελύτης από «του Αιγαίου .Ι»).

 Της Μαρίας Αλιμπέρτη

Καθηγητής καλλιτεχνικών στα σχολεία με μακρά θητεία, είναι υπερήφανος ότι πέρασαν από τα χέρια του πολλοί μαθητές που έγιναν καλλιτέχνες. Σε μια προσωπική ξενάγηση μου εκμυστηρεύτηκε ιστορίες από τα παρασκήνια δημιουγία της έκθεσης.

Οι πρώτες ύλες προέρχονται από τη φύση, παρατημένα υλικά που τα έχει «καταπιεί» η θάλασσα αφού τα έχει παραπετάξει ανθρώπινο χέρι. Ο καλλιτέχνης τα συλλέγει για να τα μεταμορφώσει και ταυτόχρονα μας στέλνει ένα μήνυμα προστασίας του περιβάλλοντος. Στα χέρια του παίρνει ξανά ζωή ένα πεταμένο μάρμαρο μέσα στη θάλασσα. Εκείνος ξέρει να εκτιμήσει την ιστορία που φέρει, σκέφτεται ότι έχει «ταξιδέψει χρόνια» μου εξηγεί.

Πέτρες και βότσαλα που κάποιος θα προσπερνούσε, εκείνος τα χαϊδεύει και τους δίνει νόημα γίνονται με τα μάτια του μια λίμνη ή ένα υπερρεαλιστικό άρμα με μορφή χήνας. Με κομμάτια της γης που συνέλλεξε την δύσκολη εποχή της πανδημίας από την Νάξο, τα Κύθηρα και την Εύβοια θα μεταμορφώσει όλους τους προβληματισμούς και τον επιβαρυμένο ψυχικό  φορτίο σε πλάσματα που εξάπτουν την φαντασία μας και  αναβαθμίζουν την αισθητική μας.

Έμπνευση 

Ερωτευμένα ζευγάρια, φτερωτοί άγγελοι αλλά και Ίκαροι πρωταγωνιστούν στις συνθέσεις τους. Με ευαισθησία προσεγγίζει ακόμη τα τραύματα που φέρουν τα πληγωμένα μονόπτερα πλάσματα, με τις τσακισμένες φιγούρες… Ωστόσο, αισιόδοξη και θετική είναι η ματιά του στα περισσότερα έργα που ενέχουν την ονειροπόληση και άλλα το υπερρεαλιστικό στοιχείο. Σύντροφοι με την αγάπη τους κάνουν τα πλοία να κινούνται, τις βάρκες να πετούν ψηλά σαν τα όνειρά του, πολιτείες πάνω σε βραχώδη νησιά να ταξιδεύουν στον χρόνο και στη θάλασσα. Το θαλασσινό στοιχείο είναι πανταχού παρόν, νιώθεις την αύρα της, σαν σε φθινοπωρινό μελτέμι να σου χαϊδεύει το μάγουλο και την αλμύρα στο στόμα. 

Ένα ζευγάρι κάτω μια αψίδα μοιάζει να στέκεται με σεβασμό μπροστά από ένα μνημείο της Ελευθερίας. Πρόκες και καρφιά γίνονται ατσάλινες ανθρώπινες μορφές που εξακολουθούν να οραματίζονται ένα καλύτερο μέλλον.

  Με έμπνευση από τους στίχους του Σεφέρη: Στο μεταξύ η Ελλάδα ταξιδεύει, δεν ξέρουμε την πίκρα του λιμανιού σαν ταξιδεύουν όλα τα καράβια περιγελούμε εκείνους τη νιώθουν... Ο καλλιτέχνης μιλά για την Ελλάδα, τον τόπο την πατρίδα ως το σπίτι μας, το νησί μας. Ο βράχος με πανιά ταξιδεύει στους αιώνες με την προστασία του φύλακα-Άγγελου.

Σε ένα ακόμη αλληγορικό παραμύθι ο ηνίοχος καβαλάει ένα ψάρι, ένα φαλλικό σύμβολο μια παραλλαγή του Ιωνά που γητεύει το θηρίο που το κατάπιε, ενώ σήμερα ο άνθρωπος δέχει τα ψάρια σε ιχθυοκαλλιέργειες δεσμεύοντας  το ανθρώπινο είδος  την φύση για την δική του επιβίωση. Ελπιδοφόρος άγγελος αλλά και ο φτερωτός ποιητής  (κατά τον στίχους του Τάσου Λειβαδίτη «Όμως τις νύχτες δεν μπορεί να κοιμηθεί. Οι μεγάλες φτερούγες του δεν χωράνε μέσα στον ύπνο. Ο ποιητής έχει φτερά και πετά.) δεν μπορούν να δαμαστούν από την λογική. Ένα δέντρο έχει πανιά, έχει τάσεις φυγής, αντίθετα από  τον άνθρωπος που κάθεται στο παγκάκι… Τουλάχιστον φαίνεται να ονειροπολεί!

 

Στην έκθεση φιλοξενούνται  και σχέδια του κ. Καλαφάτη,τα οποία σχολιάζουν  διαχρονικά κοινωνικά θέματα, όπως είναι η ιδανική Πολιτεία. Στο εικαστικό σύμπαν του γλύπτη τέτοιες Πολιτείες βρίσκονται πάνω σε βραχονησίδες στο Αιγαίο, στο οποίο ο καλλιτέχνης πιστεύει ότι πετούν Άγγελοι! Για να αποαλύσετε ένα τέτοιο νοερό ταξίδι στο Αιγαίο ο κ. Καλαφάτης προτίθεται ως φιλόξενος οικοδεσπότης  να σας ξεναγήσει  και σας καλεί να αφήσετε ελέυθερη την φαντασία και να ερμηνεύσετε με βάση τα δικά σας βιώματα και όνειρα.

Επιμέλεια :Ίρις κρητικού

Διάρκεια έως 5 Νοεμβρίου