Μια βραδιά γεμάτη Ελλάδα στην παρουσίαση του βιβλίου του Σαμ Τσέκουας “Το Θαύμα να νοιώθεις Έλληνας!”

Γράφει η Βίκυ Καλοφωτιά   

      

Αρκετό καιρό πριν δεχτεί να μου παραχωρήσει μια συνέντευξη που θα θυμάμαι πάντοτε με τα πιο όμορφα και ζεστά χρώματα, είχα ακούσει για εκείνον και για το πάθος που τον διακατέχει για την ελληνική γλώσσα, τον πολιτισμό και για τη χώρα, που όπως

χαρακτηριστικά τονίζει με το πρόσωπό του να λάμπει σαν μικρού παιδιού: “Είναι η χώρα που μπορεί να αλλάξει τη ζωή σου!”. Ο Σαμ Τσέκουας με καταγωγή από τη Νιγηρία κι όμως η καρδιά του χτυπάει ελληνικά από τότε που ήταν ακόμη μαθητής στην πατρίδα του και κράτησε για πρώτη φορά στα χέρια του την “Αντιγόνη” του Σοφοκλή. Και από τότε, όλα άλλαξαν με έναν τρόπο μαγικό.

Ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές, άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά αφιερωμένα στην πολύπλευρη δράση του ανά τον κόσμο, συμμετοχές σε διαλέξεις και βραδιές προώθησης του ελληνικού πνεύματος. Όλα αφιερωμένα σε αυτό που η καρδιά του του ψιθυρίζει ότι είναι η αποστολή του σε αυτήν τη ζωή: να διαδώσει το φως του Ελληνισμού και την αξία του σε κάθε γωνιά της γης, όπου υπάρχουν άνθρωποι. Σε κάθε γειτονιά και κάθε στέκι, που διψά για μάθηση, διαχρονικές ιδέες, όνειρα και σχέδια για το μέλλον οικοδομώντας τα σε ένα πολύτιμο παρελθόν που σήμερα τείνει να κρυφτεί κάτω από τη σκόνη με το αλλοτινό χρυσό του χρώμα να μοιάζει πλέον μουντό και ξεθωριασμένο.

Πριν  λίγες λοιπόν μέρες, ο άνθρωπος με το λαμπερό χαμόγελο και την ελληνική καρδιά βρέθηκε και πάλι στην αγαπημένη του Ελλάδα, τη χώρα που τον μέθυσε με τη μαγεία και τις αρετές της χρίζοντάς τον στη μετέπειτα πορεία του έναν από τους

πρεσβευτές της σε παγκόσμιο επίπεδο. Ένα βιβλίο ήταν αυτήν τη φορά η αφορμή για να μπει στο επόμενο αεροπλάνο και να έρθει στη χώρα του ήλιου και του απέραντου γαλάζιου. “Το Θαύμα να νοιώθεις Έλληνας!”. Το βιβλίο που σαν σεντούκι με πολύτιμους θησαυρούς κλείνει στο εσωτερικό του δέκα ιστορίες-βιώματα που έζησε ο ίδιος από την πρώτη φορά που ήρθε στην Ελλάδα ως φοιτητής για να σπουδάσει Οδοντιατρική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, μέχρι και σήμερα. 

Και να που τώρα βρισκόταν σε μια αίθουσα όπου ο κόσμος είχε συγκεντρωθεί για να παρακολουθήσει την παρουσίαση του εν λόγω βιβλίου και να του σφίξει από κοντά το χέρι συγχαίροντάς τον για τη ζέση, το πάθος και τον ενθουσιασμό του προσπαθώντας να μεταφέρει σε όλους το μήνυμα ότι όσο κι αν οι σημερινές συνθήκες δείχνουν ίσως το ακριβώς αντίθετο, η χώρα μας και ο πολιτισμός μας αξίζουν την εκτίμηση, το σεβασμό και την προσοχή όλων όσων αγαπούν την πρόοδο, τα γράμματα, τις τέχνες, τα όνειρα και τα ταξίδια του νου στη γνώση και στη μυθολογία, στις επιστήμες και στο αλφάβητο που έθεσε τα θεμέλια για να δημιουργηθούν όλες οι γλώσσες του κόσμου. 

“Εμείς που δεν είμαστε γεννημένοι στην Ελλάδα, αναζητάμε διακαώς το φως γιατί δεν το έχουμε σε αφθονία όπως εσείς”, υποστηρίζει με αφοπλιστική ειλικρίνεια και αποφασιστικότητα κατά τη διάρκεια της παρουσίασης και συνεχίζει λέγοντας: “Θέλω να ευαισθητοποιήσω όλα τα Ελληνόπουλα κρατώντας μπροστά τους ένα νοερό “φακό” έτσι ώστε να συνειδητοποιήσουν την πολύτιμη κληρονομιά που φέρουν από τους προγόνους τους και να την προστατεύουν από τη φθορά”. 

 

Και έχει δίκιο, σκέφτομαι όση ώρα τον ακούω να μιλάει. Αλήθεια, πόσες φορές πιάνουμε τον εαυτό μας να θεωρούμε δεδομένα όλα όσα κληρονομήσαμε από το παρελθόν θεωρώντας τα ίσως ακόμη και ξεπερασμένα μπροστά στην ξενομανία που μας διακατέχει πλέον όλο και εντονότερα; Όλο και πιο συχνά;

“Ο Ελληνισμός για εμένα σημαίνει η αγάπη για την ομορφιά, τον άνθρωπο, τη ζωή και η επιδίωξη της αρετής. Χωρίς αυτές τις πανανθρώπινες αξίες δεν μπορούμε να πάμε πουθενά και όλα τα βήματά μας θα είναι μισά και χωρίς ουσία”, αναφέρει κάνοντας όλους όσους βρισκόμασταν μέσα στη φιλόξενη αυτή αίθουσα να αισθανθούμε το πόσο βαθιά αγαπά τη χώρα του Σωκράτη, του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, ο άνθρωπος αυτός που χωρίς δεύτερη σκέψη δηλώνει ότι “κάθε βράδυ που πηγαίνω για ύπνο, δοξάζω το Θεό που με έφερε στην Ελλάδα”.

“Θέλω οι μαθητές όλου του κόσμου αλλά και οι 142 μαθητές του σχολείου που έχει  ιδρύσει η οικογένειά μου στη Νιγηρία, όπου διδάσκεται πλέον και η ελληνική γλώσσα, να ρωτάνε το “γιατί” και να ψάχνουν αναζητώντας συνεχώς νέα μονοπάτια στη γνώση. Αν επενδύεις στην Παιδεία κερδίζεις πάντοτε έστω και μακροπρόθεσμα”. Πόσο πιο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος μας αν σκεφτόμασταν κι άλλοι έτσι και αν ο καθένας μας προσπαθούσε να κάνει τη διαφορά συνεισφέροντας με το δικό του τρόπο στη διάδοση τόσο σημαντικών εννοιών που αποτελούν πυλώνες του υπαρξιακού ανθρώπινου οικοδομήματος.  

 

Ακόμη και τώρα όμως υπάρχει χρόνος να αντιστραφούν οι όροι του παιχνιδιού και να μάθουμε να εκτιμάμε αυτά που έχουμε για να δημιουργήσουμε κι άλλες γνωστικές “οάσεις κι άλλα “περιβόλια” του νου και της ψυχής και άλλες “παιδικές χαρές” της νόησης και του στοχασμού. 

“Η Ελλάδα με αγκάλιασε από μικρό παιδί και της χρωστάω όλα όσα έχω αλλά χρειάζεται επιτέλους να της δώσουμε το σεβασμό που της αξίζει γιατί όσο καθυστερούμε, τόσο θα εξακολουθήσει να πονάει αυτή η πανέμορφη χώρα…”,

καταθέτει ο Σαμ Τσέκουας με τη ζεστή φωνή της ήρεμης δύναμης που εκπέμπει η παρουσία του λίγο πριν κάνει τον κύκλο της η ξεχωριστή αυτή βραδιά και πάρει ο καθένας μας το δρόμο του γυρισμού με κατεύθυνση το σπίτι ή όπου αλλού τον βγάλει ο δρόμος, περνώντας από την φωταγωγημένη οδό Σταδίου. 

Και είναι αλήθεια. 

Υπάρχει ακόμη ελπίδα. Και πάντα θα υπάρχει.

Όσο υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που αγωνίζονται με όλη τη δύναμη που τους δίνει η αποστολή τους σε αυτήν τη ζωή και όσο δεν θα το βάζουν ποτέ κάτω όσο κι αν παρά τις προσπάθειές τους στα “πέλαγα” της ζωής, εξακολουθούν να μη βλέπουν στεριά στον ορίζοντα.

Γιατί η στεριά αργά ή γρήγορα θα φανεί…

…και θα στεφανώνεται από τον πιο λαμπερό, τον πιο όμορφο και τον πιο χαμογελαστό ήλιο μιας χώρας που περιβάλλεται από γαλάζιο ουρανό και θάλασσα…πολλή θάλασσα…ως εκεί που φτάνει το μάτι σου κι ακόμη παραπέρα…

*Το βιβλίο του Σαμ Τσέκουας “Το Θαύμα να νοιώθεις Έλληνας!” κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μπαζαίος.