Μαυροπούλι- έρωτας ή θηριωδία;

Yπόκωφοι ήχοι ακούγονται, τα φώτα χαμηλώνουν και μια γυναίκα καθισμένη σε καρέκλα κινείται από τη μέση και επάνω μπρος πίσω ως μετρονόμος. Η δόνησή της μοιάζει περισσότερο με μια δίνη σκέψεων που την έχει κατακλύσει. Ένα χαος γύρω της από ατάκτως ερριμμένα σκουπίδια επιτείνει αυτήτην κατάσταση  έντασης. Οι σκέψεις μου γεννιούνται σαν βροχή και η φαντασία μου σαν λάβα ξεπηδά:  Τι θα δούμε θρίλερ, μια ερωτική ιστορία ή μια παράσταση κοινωνικού προβληματισμού;

της Μαρίας Αλιμπέρτη

Η παράσταση Blackbird ή Μαυροπούλι, έργο του David Harrower, σε πρώτο επίπεδο αφορά το θέμα της παιδεραστίας, θύμα και θύτης αντικρίζουν στα μάτια ο

ένας τον αλλον σχεδόν 20 χρόνια μετά! Μπορεί το έργο να μοιάζει με ηλεκτροφόρο μέσο, αλλά δεν σκανδαλίζει, αντιθετα κερδίζει τον θεατή με την φέρπουσα αθωότητα των ηρώων. Η δομή του σφυριλατείται πάνω σε έναν έρωτα-φάντασμα που τους κατατρέχει μια ζωή. Πριν πολλά χρόνια ένας 40χρονος, ο Ρέυ ολοκλήρωσε τον έρωτα του με μια 12χρονη, την Ούνα. Τους χώρισαν το δικαστήριο, η φυλακή, τα κοινωνικά στερεότυπα γιατί ενέδωσαν στον ανεπίτρεπτο  έρωτα και πλήρωσαν το αντίτιμο. Οι δυο ήρωες κουβαλούν στην ψυχή τους ένα βάρος. Μια συνάντηση... και ξυπνούν από τη ρουτίνα που αραχνιάζει τις μνήμες τους, καθώς εκείνη λειτουργεί ως λύτρωση για να ξεχασουν.
 Το έργο σε καλεί ως θεατή  να δείξεις κατανόηση στην ανθρώπινη αδυναμία. Βέβαια προβληματίζεσαι αλλά δεν μπορείς  να το αντιμετωπίσεις, μέσα από τις εξομολογήσεις των ηρώων ως μια καταδικαστέα πράξη παιδεραστίας, συμμερίζεσαι τα βάσανά τους. Μια επιφανειακή ερμηνεία θα επέβαλε ωμότητα, αλλά εδώ πρόκειται για μια "χειρουργική" σκηνοθετική προσέγγιση : εξυμνείται  η ευάλωτη ανθρώπινη υπόσταση έναντι στον έρωτα και όχι στις σαρκικές απολαύσεις και το κατώτερο ένστικτο.

Οι ήρωες  μπλέκουν σ' έναν λαβύρινθο συναισθημάτων και κυρίως τύψεων, έχουν χάσει τον μίτο της Αριάδνης και παραμένουν καταδικασμένοι να επανερχονται στο παρελθόν: Δεν είναι η ποινή φυλάκισης, αλλά η ποινή που έχουν επιβάλλει οι ίδιοι τον εαυτό τους. Τώρα, μετά από 20 χρόνια η συνάντηση αυτή θα τους δώσει την ευκαιρία να αποδώσουν τις δικές τους κατηγορίες και αυτό ακριβώς συμβαίνει κατά τη διάρκεια της παράστασης και συμβολοποιείται σε μια σκηνή! Εκτοξεύει ο καθένας τους βέλη, αποδίδει ευθύνες, πετανε ο ένας στον  άλλο σκουπίδια για να ελαφρύνουν την συνείδησή τους!

Η Βιργινία Ταμπαροπούλου ερμηνεύει εκπληκτικά με την ψυχή της και το σώμα την εμμονική ηρωίδα, βιώνει απόλυτα το καρδιοχτύπι της, τον λιγμό και τον πόνο, γεγονός που εισπράτει ο θεατής. Το ύφος και οι σπασμοί στο πρόσωπό της  αποδίδουν απόλυτα την οργή της και τον εσωτερικό σπαραγμό της. Άλλες στιγμές ο κυνισμός και η ειρωνία στο βλέμμα της μοιάζουν με ευθύβολη βολή ενάντια στον θύτη- εραστή της.
Ο Αλέξανδρος Μυλωνάς εκφράζει την απόγνωση του ανθρώπου που πάλεψε να κάνει μια νέα αρχη, έδωσε μάχη για να σωθεί και φοβάται να μην τα ξανα χάσει όλα. Με έκπληξη και τρέκλισμα μετά από αυτή την απρόσμενη επίσκεψη και δη στον εργασιακό του χώρο προσπαθει να αρθώσει τις λέξεις. Με επιτηδευμένη την αφέλεια εναντι στις τυψεις του ήρωα, ο ηθοποιός προσπαθεί να αποδώσει την σύγκρουση του ήρωα με τον ίδιο του τον εαυτό. Ομολογουμένως υπάρχει χημεία μεταξύ των ηθοποιών. Έκπληξη αποτελεί η μικρή ηθοποιός της παράστασης Έλενα Δελεούρα.
Η παράσταση ολοκληρώνει τον δεύτερο κύκλο της αυτό το Σαββατοκύριακο στη Β' σκηνή του Θεάτρου της οδού Κεφαλληνίας. 

Σκηνοθεσία: Γρηγόρης Καραντινάκης
Μετάφραση: Λευτέρης Γιοβανίδης
Σκηνικά: Αντώνης Δαγκλίδης
Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος
Κοστούμια: Γιούλα Ζωιοπούλου
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Κίνηση: Ζωή Κολλάτου
Βοηθός σκηνοθέτη: Νεφέλη Παπαδέρου
Βοηθός σκηνογράφου: Αμαλία Θεοδωροπούλου
Φωτογραφίες: Δημήτρης Κοιλαλούς
Σχεδιασμός αφίσας & προγράμματος: Κατερίνα Σταματοπούλου

Σάββατο στις 21.00
Κυριακή στις 20:00
Διάρκεια:
85 λεπτά
Κεφαλληνίας 16-18 Κυψέλη,  210 8838727