Συναυλία του Παπακωνσταντίνου - φωτιά στους Βράχους

Παρά την καυτή ημέρα του καύσωνα κόσμος διαφορετικών ηλικιών - 60αριδες, μέχρι μωρά στην αγκαλιά των γονιών τους - έχει πλημμυρίσει το Θέατρο Βράχων. Βέβαια το θερμόμετρο θα αγγίξει το κόκκινο όταν ο Βασίλης βρεθεί επί σκηνής και το κοινό του θα αρχίσει να ζητοκραυγάζει με ενθουσιασμένο. Έχω συνηθίσει στις συναυλίες του μεγαλύτερου Έλληνα ροκά να γίνεται το αδιαχώρητο,  όμως στη τελευταία ένιωθα ότι βρισκόμουν μέσα σε πολύχρωμο μελίσσι που ετοιμαζόταν από στιγμή σε στιγμή για μια πτήση.

της Μαρίας Αλιμπέρτη

Ένιωσα πάλι έφηβη, θυμήθηκα τις νεανικές μου τρέλες, το στριμωξίδι τις συναυλίες που δεν με ενοχλούσε όταν άρχιζε η μουσική γιατί χοροπηδούσαμε όλοι μαζί, τις μαγικές στιγμές που μας χάρισε με τους Scorpions, τα απίστευτα σόλα και τις σταγόνες από τα πεταμένα μπουκάλια νερού που έμοιαζαν σωτήρια μέσα στα ζεστά γήπεδα. 
Κι αυτή τη φορά όμως ήταν αξέχαστα, ήταν τόση η θέρμη και οι εκδηλώσεις λατρείας του κόσμου που  έμοιαζε να έχουν βάλει φωτιά στους βράχους!

Όλα αυτά αναλογιζόμουν καθισμένη στα σκαλιά του θεάτρου Βράχων, γιατί θέση δεν  υπήρχε ούτε για δείγμα. Δίπλα μου ήρθε και κάθισε ένα ζευγάρι, λίγο μεγαλύτερο από εμένα με δυο πιτσιρίκια, μαθητές Δημοτικού σχολείου. Ο μπαμπάς ήξερε όλα τα τραγούδια απ΄ έξω, στίχο προς στίχο, ενώ η κόρη του συναγωνιζόταν και ξεφώνιζε για να τον ξεπεράσει. Ο Βασίλης ανέθρεψε γενιές και γενιές, σκεφτόμουν. Η ομήγυρις φώναζε κάθε τρεις και λίγο "Μπράβο Βασίλη" και σιγοτραγουδώντας είχαμε γίνει πια όλη μια παρέα.

Ο Βασίλης πάνω στη σκηνή απλός πάντα με την κιθάρα του μας έδινε παλμό, ερμήνευσε τις πιο πρόσφατες επιτυχίες του αλλά και τα διαχρονικά τραγούδια του που έχουν γίνει ύμνος της νεότητάς μας, ένα με τις προσωπικές μας αναμνήσεις, συνδεδεμένα με ευχάριστες στιγμές αλλά και τις δυσκολίες μας. Εκείνος άγγιξε τις ευαίσθητες χορδές μας κι αφιέρωσε την συναυλία στον εκλιπών οραματιστή και τον δημιουργό του θεάτρου Βράχων Βύρωνα -Υμηττού Ανδρέα Λεντάκη. 

 
Τα παιδιά που βρίσκονταν στο πλευρό του η Μαίρη Μπρόζη, πραγματική νεράιδα στα λευκά μας ενθουσίασε με το βιολί της αλλά και ο Βαγγέλης Πατεράκης στο ηλεκτρονικό μπάσο ανέβασε την αδρεναλίνη με τα σόλα του. Και οι δυο ερμήνευσαν μοναδικά τα τραγούδια στο αφιέρωμα στους Κατσιμιχαίους. 




Σε πολλά από τα τραγούδια σηκωθήκαμε και χοροπηδούσαμε, σηκώναμε τα χέρια και σε

άλλα όπως αυτά σε στίχους του Καββαδία, του Καρυωτάκη συγκινούμασταν. Τα συνθήματα και τα καπνογόνα έδιναν και έπαιρναν. Κι ο Βασίλης για ακόμη μια φορά απέδειξε ότι έχει χιούμορ : όταν το γνωστό σύνθημα "Τελεία και παύλα, Βασίλη είσαι κ...", εκείνος απάντησε ότι είναι πολύ συγκινημένος 40 χρόνια μετά να εισπράττει τόση αγάπη και είπε στη συνέχεια "ακόμη δεν έχετε λύσει το σεξουαλικό σας!".