Όταν η Τέχνη δεν είναι μόνο αισθητική κατανάλωση, αλλά μέσο για ψυχική έκφραση

 

Πόσες φορές σταματήσαμε μπροστά σε ένα έργο Τέχνης; Πόσες φορές ρίξαμε μια φευγαλέα ματιά και προχωρήσαμε; Τα καλλιτεχνικά ερεθίσματα όμως μας βγάζουν από την ρουτίνα και μας θυμίζουν ότι βρισκόμαστε σε μια διαρκή κίνηση, μια εσωτερική αλλαγή.  Και αυτό συμβαίνει γιατί ο εγκέφαλος λαμβάνει οπτικά σήματα και  νέες πληροφορίες. Στο παλίμψηστο του μυαλού μας χιλιάδες σκέψεις εκκινούν με μια αφορμή και μας οδηγούν στην μετάβαση...

 Της Μαρίας Αλιμπέρτη

Αυτή την διαδικασία της αλλαγής, της εσωτερικής διεργασίας ήθελε να επισημάνει το φετινό Φεστιβάλ Τέχνης και Ψυχικής Υγείας  Art4all που εκτυλίχθηκε αυτές τις ημέρες στην πόλη, στο Σεράφειο του Δήμου Αθηναίων αλλά και στις στάσεις του μετρό, με κάποιους από τους διερχόμενους έστω και για λίγο να σταματούν απέναντι από τα αντίγραφα έργων διεθνών καλλιτεχνών.

Τα αυθεντικά έργα των καλλιτεχνών - illustrators εκτέθηκαν στο Σεράφειο, Κέντρο Αθλητισμού, Πολιτισμού και Καινοτομίας προσφέροντας τροφή για σκέψη για την σχέση μας με τη Τέχνη, καθώς και την θεραπευτική της ιδιότητα. Ολοφάνερα οι συμμετέχοντες  καλλιτέχνες αναζητούν το «γιατρικό» που προσφέρει μέσα από την έκφραση συναισθημάτων και την ανακούφιση από καταπιεσμένες φοβίες.

Τα μηνύματα έχουν να κάνουν με την εσωτερική αναζήτηση, την θλίψη, την έκρηξη συναισθημάτων, την μοναξιά αλλά και την συντροφικότητα…Βλέπετε,  το έργο Τέχνης δεν περιορίζεται μόνο στο καλλιτεχνικό αντικείμενο που θαυμάζουμε, δεν προσφέρεται μόνο για αισθητική κατανάλωση, αλλά αποτελεί την αφετηρία για να ενεργοποιηθεί ο λογισμός, το συναίσθημα,  οι μνήμες και οι  εμπειρίες ζωής.

Με διαφορετικά ζωγραφικά στυλ οι καλλιτέχνες ομονοούν στην σημασία της εσωτερικής Ισορροπίας. Άλλωστε δεν είναι μόνο η οπτική και χωρική υπόσταση που  ελκύει την προσοχή, μπορεί το νόημα του έργου να είναι αυτό που ανακινεί την περιέργειά μας. 

Οι επιστήμονες άλλωστε πιστεύουν ότι η Τέχνη, είτε βρισκόμαστε στην θέση του δημιουργού είτε στη θέση του θεατή, μπορεί να κινητοποιεί τα κέντρα του εγκεφάλου και να κινεί μηχανισμούς σκέψης διαφορετικούς από αυτούς που λειτουργούμε συνήθως. Με αυτό τον τρόπο συμβάλλει  μεταξύ άλλων στην ενίσχυση πολλαπλών πτυχών της νοημοσύνης μας, διευρύνοντας τοιουτοτρόπως την γκάμα των ικανοτήτων μας.

Σαν άγκυρα που πέφτει σε έναν απύθμενο βυθό, η ιδέα του δημιουργού ξετυλίγει τις σκέψεις του θεατή, όπως συμβαίνει με τα έργα της Andrea Wan, η οποία με τις απόκοσμες εικόνες και αφηγήσεις αντανακλά ζητήματα αυτόδιερεύνησης καθώς και της Camellia Pham η οποία αντιμετωπίζει την Τέχνη ως καθαρτική διαδικασία  για να αντιμετωπίσει τα άγχη της αλλά και εκείνων που βλέπουν την δουλειά της. 

Η κοινωνικοποίηση- αποστασιοποίηση, η ψυχική επαφή, τα προσωπικά μας όρια είναι μερικά από τα θέματα που «ανάδευσαν» ο Χρήστος Κούρτογλου και ο Νίκος Καρνέλης.

Αξιοσημείωτο είναι ότι τα έργα των διεθνών καλλιτεχνών συνομίλησαν με τις δημιουργίες  από μέλη-λήπτες υπηρεσιών ψυχικής Υγείας της ΚΣΔΕΟ ΕΔΡΑ αλλά και με έργα φοιτητών της ΑΣΚΤ. Οι φοιτητές επισκέπτονται τις δομές της οργάνωσης και υπό την επίβλεψη των εργοθεραπευτών συνομιλούν. Την επιμέλεια της έκθεσης αυτή είχε η εργοθεραπεύτρια του οικοτροφείου «Ιπποκράτης» Ιωάννα –Μαρία Λέκκα.

Στο πλαίσιο του φεστιβάλ πραγματοποιηθηκαν πολλές αξιόλογες και ενδιαφέρουσες δράσεις όπως εργαστήρια art therapy, παραστάσεις, συζητήσεις, συναυλίες κ.ά..