Το Φεστιβάλ Δράμας ταξιδεύει στο ΚΠΙΣΝ : Η Ψυχική Τγεία στο επίκεντρο

 

Πώς διαχειριζόμαστε την πίεση, την απώλεια, την εσωτερική φθορά; Πόσο χώρο αφήνουμε στην ευαλωτότητα; Και τι σημαίνει, τελικά, να προσπαθείς να “είσαι καλά”;

Η σειρά θεματικών προβολών “Το Φεστιβάλ Δράμας ταξιδεύει στο ΚΠΙΣΝ” του SNFCC Youth Council, σε συνεργασία με το Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, συνεχίζεται – αυτή τη φορά με επίκεντρο την ψυχική υγεία.

 Μέσα από τέσσερις ταινίες μικρού μήκους που θα προβάλλονται στον Πύργο των Βιβλίων από τις 6:30, θα αποτυπώνουν προσωπικά αδιέξοδα, καθημερινές μάχες αλλά και στιγμές δύναμης. Στοχος είναι να φωτιστούν η βαθιά ανθρώπινη, η καθολική εμπειρία του να παλεύεις με την ψυχική σου υγεία.

Χρησιμοποιώντας ως όχημα τις ιστορίες των χαρακτήρων, ενισχύεται η κατανόηση και η ενσυναίσθηση απέναντι σε όσα άτομα ζουν με ψυχικές διαταραχές και να ανοίξουμε τον διάλογο για ένα ζήτημα που μας αφορά όλα – χωρίς φίλτρα, χωρίς ταμπού.

Μετά τις προβολές, θα ακολουθήσει σύντομη συζήτηση με τους δημιουργούς των ταινιών.

Για ενήλικες

Είσοδος ελεύθερη

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης θα υπάρχει ταυτόχρονη διερμηνεία στην ελληνική νοηματική γλώσσα, ενώ οι ταινίες θα είναι προβληθούν με ελληνικούς υπότιτλους για λόγους προσβασιμότητας.

Πρόγραμμα Ταινιών

Skeleton Tree, 2024, 17’, Σκην. Χάρης Ζαλαβράς

Ένας άνθρωπος, μια απόφαση, ένα μισομαγειρεμένο φαγητό και η διαπίστωση ότι τελικά όλα μπορεί να είναι περιέργως ασήμαντα και κάπως αστεία.

numb, 2024, 20’, Σκην. Δέσποινα Κούρτη

Η Μαρία ακροβατεί ανάμεσα στην παιδική και εφηβική ηλικία. Μετά τον ξαφνικό θάνατο ενός συμμαθητή της, έρχεται πάλι αντιμέτωπη με την απώλεια. Στην προσπάθεια να διαχειριστεί την απουσία, αναζητά τον δικό της τρόπο για να αποχαιρετήσει το αγαπημένο της πρόσωπο.

Βίωμα, 2024, 19’, Σκην. Άγγελος Σαφτούλης

Μια ομάδα νεαρών συζητά βιώματα, εμπειρίες ζωής, παλιά και νέα άγχη μέσα στο πλαίσιο θεραπευτικής συνεδρίας. Κάθε λέξη τούς μεταφέρει πίσω στον χώρο και τον χρόνο του πόνου τους, των τραυμάτων τους, των ραγισμένων ονείρων τους. Κι όσο οι ιστορίες τούς βυθίζουν όλο και πιο βαθιά στις πιο σκιώδεις γωνιές της ψυχής τους, αχνοφαίνεται μια αχτίδα φωτός. Μια ελπίδα ότι ίσως δεν είναι μόνοι σε αυτό το ταξίδι.

Dracaena, 2024, 13’, Σκην. Σοφία Πριόβολου & Ιωάννης Παναγιωτίδης

Ένας νεαρός καπετάνιος επιστρέφει σπίτι από ένα ταξίδι κι έρχεται αντιμέτωπος με την απώλεια. Ο σύντροφός του τον χωρίζει και το φυτό τους έχει πεθάνει. To πραγματικό του ταξίδι ξεκινά τώρα.