Πάθος, σεξ, διαστροφή, πόλεμος των φύλων και φιλοσοφικές αναλύσεις...τρικυμία εν κρανίω και μάλλον στο δικό μου κρανίο που βομβαρδίστηκε με τόσες πληροφορίες. Η ταινία με γοήτευσε, με παρέσυρε-δεν κοίταξα ούτε μια φορά το ρολόι μου, το ομολογώ. Μερικές φορές, όμως, ένιωσα ότι δεν προλάβαινα να χωνέψω τις ιδέες στο νέο φιλμ του Ρομάν Πολάνσκι, το «Venus in Fur», που πραγματεύεται την εξουσία των φύλων μέσα σε μια σχέση. Συγκεκριμένα, πρόκειται για την εξουσία της ηδονής σε ένα παιχνίδι ανάμεσα στα φύλα, η οποία πολλές φορές σχοινοβατεί ανάμεσα στον αισθησιασμό και στη διαστροφή.
Η ταινία που βασίζεται στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Ντέιβιντ Αϊβς, αρχίζει με μια οντισιόν για το ρόλο στη θεατρική μεταφορά της λογοτεχνικής επιτυχίας του Λέοπολντ φον Ζάχερ Μαζόχ που σόκαρε την αυστριακή κοινωνία του 1870.
Αργοπορημένη και βρεγμένη φθάνει στο θέατρο μια ιδιόρρυθμη ηθοποιός που υποδύεται η Εμανουέλ Σενιέ. Αν και δείχνει επιφανειακή, λαϊκή και απελπισμένα σέξυ, επί της σκηνής μεταμορφώνεται και παρασύρει τον σκηνοθέτη Τόμας (Ματιέ Αμαρλίκ) με την ερμηνεία και την γοητεία της.
Και ενώ η ηθοποιός και ο σκηνοθέτης προβάρουν τα λόγια, ταυτίζονται και μπλέκονται σε μια σχέση θύτη-θύματος, μαζοχιστή και σαδιστή.
Πάθος, ένταση και μια σχεδόν διατριβή για την μεταμόρφωση του γυναικείου υποταγμένου προτύπου σε σαδιστή-βασανιστή του άντρα στο πλαίσιο μιας κοινωνίας με πατριαρχικά στερεότυπα.
Με σαγήνευσε το έξυπνο χιούμορ, αλλά μάλλον με απογοήτευσε το απροσδόκητο τέλος με μια ατυχή σκηνή που επιχειρεί μια αναγωγή στον βακχικό οίστρο.
Πολύ επιτυχημένη ήταν η επιλογή της μουσικής επένδυσης αλλά και του ατμοσφαιρικού φωτισμού.
Με κέρδισαν ακόμη και οι προσεγμένοι τίτλοι τέλους με έργα που απεικονίζουν την θεά Αφροδίτη σε διάφορες παραστάσεις.
Παίζεται: Έμπασσυ Nova Odeon, Γαλαξίας, Ίλιον Digital Cinema, Σπόρτιγκ, Αβάνα, Σινέ Χολαργός, Ατλαντίς Classic Cinemas
Μ.ΑΛΙΜΠΕΡΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου