Εκεί που δεν το περιμένεις: τρυφερή προσέγγιση των ανθρώπινων σχέσεων

κομεντί

Σκέψεις, ερωτηματικά και αμφιβολίες βομβάρδιζαν το μυαλό μου όταν είδα τη ταινία “Εκεί που δεν το περιμένεις” ( Enough said): έτσι αυστηρά κρίνουμε τους άνδρες; Από τέτοια ιερά εξέταση έχω περάσει και εγώ τον συντροφό μου; Τόσο αυστηρές είμαστε οι γυναίκες με το έτερό μας ήμισυ;

Οι ανθρώπινες σχέσεις, η χημεία μεταξύ των ανθρώπων, πως μας επηρεάζουν οι τρίτοι και πως δηλητηριάζουν την σκέψη μας, οι συμβιβασμοί μεταξύ των ζευγαριών, η καταπίεση του συντρόφου η πληγωματική εμπειρία ενός διαζυγίου όλα αυτά πραγματεύεται η ταινία σε μια ειλικρινή προσέγγιση με την λιτή σκηνοθετική ματιά της Nicole Holofcener.

Μια διαζευγμένη μητέρα, η πενηντάχρονη Eva (Julia Louis-Dreyfus) που δουλεύει ως μασέζ ανησυχεί για την αποχώρηση της κόρης της προς το κολέγιο και σκέφτεται να βρει μια νέα ενασχόληση. Σε μια δεξίωση γνωρίζει τον συνομήλικό της Albert (James Gandolfini), ο οποίος μένει επίσης μόνος το μετά το διαζύγιο. Παρά την αρχική της επιφυαλκτικότητα θα την κερδίσει με την καλοσύνη και το χιούμορ του. Καθώς το ρομάντζο τους εξελίσσεται, η Eva γίνεται φίλη με τη νέα πελάτισσά της, η αριστοκρατική και λίγο σνομπ Marianne (Catherine Keener), η οποία έχει εμμονή με τον πρώην σύζυγό της και εν αγνοία της συκοφαντεί τον νυν σύντροφο της Eva. H hρωίδα αρχίζει να αμφιβάλλει για τη σχέση της με τον Albert, ενώ ο ίδιος της φέρεται άψογα.

Με μεγάλες δόσεις χιούμορ πλησιάζει την κρίση της μέσης ηλικίας με έμφαση στην συντροφική ανάγκη και με δορυφορικά θέματα την σχέση γονιού-παιδιού και την φιλία η Nicole Holofcener(«Please Give», «Friends with Money»). Με ρομαντική διάθεση, έξυπνες ατάκες, διασκεδαστικό εύστοχο τρόπο η σκηνοθέτης ακολουθεί την σχολή του Woody Allen. Η σκηνοθέτης έχει επενδύσει σχεδόν όλη την ταινία στην ερμηνεία της Julia Louis-Dreyfus, που με ικανοποιητικό τρόπο να επιχειρεί να αποδώσει την αγωνία της ηρωίδας να προστατεύσει το εαυτό της ώστε να μην πληγωθεί ξανα.
Η συγκίνηση δεν λείπει καθώς παρακολουθούμε στην τελευταία του ταινία τον πρωταγωνιστή James Gandolfini (Walking and Talking», «Friends with Money», «Please Give») να ανταποκρίνεται στην ρομαντική κομεντί, ενώ τον έχουμε απολαύσει σε τελείως διαφορετικούς ρόλους όπως ως μαφιόζο στο Killing Me Softly ή τον αυστηρό διοικητή της CIA στο Zero Dark Thirty.
Τελικά, η ταινία θα καταφέρει να μας πείσει ότι η δεύτερη ευκαιρία αξίζει;