Και μετά από μια βροχερή διαδρομή με το αυτοκίνητο και την απώλεια των υαλοκαθαριστήρων κατά τη διάρκειά της-αλλά όχι και της ψυχραιμίας μας, μια και η οδηγός αποδείχθηκε “γερό τιμόνι”, που δεν πτοείται από τις διαθέσεις των στοιχείων της φύσης-φτάσαμε σε έναν ζεστό και φιλόξενο χώρο στο Γκάζι, που προμήνυε την όμορφη και γεμάτη μελωδικά ακούσματα βραδιά, που θα ξεκινούσε και επίσημα από λεπτό σε λεπτό. Μια βραδιά μακριά από έγνοιες, προβλήματα, οικονομικές δυσχέρειες και κοινωνικές αναταραχές. Μια βραδιά, όπου τον πρώτο λόγο θα είχε η μουσική με οικοδεσπότη έναν καλλιτέχνη, τα τραγούδια του οποίου όλοι μας κατά καιρούς έχουμε πιάσει τον εαυτό μας να σιγοτραγουδά. “…μ’έναν υπνόσακο, στην πλάτη και με το βήμα του ορειβάτη, πίσω στο μέλλον επιστρέφω και αυταπάτες πια δεν τρέφω”, “ανόητες αγάπες, ανόητα φιλιά, λόγια, λόγια, λόγια, λόγια ψεύτικα”, “…για τις παλιές αγάπες μη μιλάς, στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω, δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά, κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων” και άλλα αγαπημένα ακούσματα σε μια αναδρομή των τελευταίων δεκαετιών ερμηνευμένα με τη χαρακτηριστική χροιά του Μπάμπη Στόκα, που συνδυάζει την ευαισθησία και το δυναμισμό αγγίζοντας και τους πιο “κουμπωμένους” και αυστηρούς ίσως ακροατές. Το κρασί έρρεε άφθονο καθ’όλη τη διάρκεια της βραδιάς και από ένα σημείο και έπειτα, είχε κανείς την αίσθηση ότι όλο το μαγαζί είχε μετατραπεί σε μια τεράστια και ενιαία παρέα που είχε αποφασίσει να περάσει καλά και να αφήσει κατά μέρος ό,τι χωρίζει τους ανθρώπους στην καθημερινότητα: αντιζηλίες, φθόνος, καχυποψία, υπεροψία και όλα αυτά αναμεμειγμένα ίσως με μια αδικαιολόγητη δόση αλαζονείας και έπαρσης.
Στη σκηνή, μαζί με τον Μπάμπη Στόκα και μια άρτια διαβασμένη και ικανότατη ορχήστρα, που προσέθετε το δικό της καταλυτικό λιθαράκι στην επιτυχία της όλης βραδιάς, όπως συμβαίνει άλλωστε πάντα με ανθρώπους που λειτουργούν σαν ομάδα και δεν “επιθυμούν να βάλει ο καθένας γκολ μόνος του”, αλλά συλλογικά. Συγκεκριμένα, στα τύμπανα απολαύσαμε τον Στέφανο Λογοθέτη, στο μπουζούκι, μαντολίνο και μπαγλαμά, τον Γιώργο Παχή, στο μπάσο, τον Χρήστο Βογιατζή, στο πιάνο και πλήκτρα, τον Τόλη Κόκκινο, στις κιθάρες, τον Δημήτρη Καρασούλο, ενώ την ηχητική επιμέλεια ανέλαβε ο Σάκης Πυριόχος.
Στο τέλος της βραδιάς, αρκετοί από το κοινό είχαν την ευκαιρία να συνομιλήσουν με τον Μπάμπη Στόκα και τους μουσικούς, που παρά την κούραση που ενδεχομένως να αισθάνονταν μετά από μια βραδιά όπου στην κυριολεξία έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους, ήταν όλοι φιλικοί, χαμογελαστοί και ιδιαιτέρως ευγενικοί, υπογραμμίζοντας έτσι και την πρότερη μουσική τους κατάθεση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Και μετά από ένα Σαββατόβραδο με την καλύτερη δυνατή παρέα, γέλιο, τραγούδι, αγαπημένες μελωδίες, ευαίσθητους στίχους, ζεστή ατμόσφαιρα, ξεγνοιασιά και λίγα ποτηράκια από το πιο νόστιμο κόκκινο και λευκό κρασί, είναι γεγονός ότι “το όνειρο κρατήθηκε αληθινό κάνοντας το βράδυ μας μοναδικό και υπέροχο”! Ακριβώς όπως περιγράφεται στα επίσημα διαφημιστικά των εν λόγω εμφανίσεων του αγαπημένου αυτού ερμηνευτή. Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση τηρήθηκαν κατά γράμμα οι υποσχέσεις και “τα λόγια δεν ήταν διόλου ψεύτικα”. Τόσο, που κάτι μου λέει ότι θα υπάρξει και “προσεχώς”, στο στέκι αυτό στο Γκάζι. Και αυτή τη φορά χωρίς πρόβλημα με τους υαλοκαθαριστήρες στη διαδρομή μέχρι εκεί..!
Βίκυ Καλοφωτιά
*Ο Μπάμπης Στόκας εμφανίζεται στην “Αρχιτεκτονική”, στο Γκάζι από 23.11.2013 έως 11.01.2014.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου