Η κρυφή ζωή του Walter Mitty και η σκηνοθετική ματιά του Ben Stiller

Φαντασίας

Είναι φορές που μια ταινία δεν καταφέρνει να μας αποπλανήσει αλλά θέλουμε εμείς να υποκύψουμε. Ίσως να αναγνωρίζουμε πολυ-ειπωμένες συνταγές, πεπαλαιωμένες χολιγουντιανές αξίες και συγκεκριμένα τρικ αλλά να γοητευόμαστε από τα ωραία πλάνα και την δράση σαν τις παλιές διαφημίσεις του cutty shark.
Κάπως έτσι με κέρδισε “Η Κρυφή ζωή του Walter Mitty” ένα remake του φιλμ του 1947 σε σκηνοθεσία Norman Z. McLeod, από το οποίο παρέμεινε μάλλον μόνο η Shirley MacLaine ως μητέρας του Walter Mitty. Πρόκειται για μια σκηνοθετική προσέγγιση του πρωταγωνιστή Ben Stiller που δεν θα τον ανυψώσει στα μάτια των θεατών αλλά και δεν θα τον καταβαραθρώσει. Ένα ανάλαφρο story, που δεν μπορεί να ταυτιστεί απόλυτα ούτε την ρομαντική κωμωδία ούτε την περιπέτειας, αναπαράγει την αμερικάνικη παράδοση.

Ο Walter Mitty (Ben Stiller) ντροπαλός και συνεσταλμένος από την φύση του ακολουθεί την ρουτίνα της εργασία του ως διευθυντής του αρχείου φωτογραφιών του περιοδικού Life, που φιλοξενεί φωτογραφίες από όλο τον κόσμο. Όμως ο ίδιος δεν είχε χρόνο να ταξιδέψει...Για τους γύρω του φαντάζει ονειροπαρμένος καθώς είναι στιγμές που φαντάζεται διαφορετική την ζωή του. Εκείνος μόνο επιμελείται την εμφάνιση και την εκτύπωση των εικόνων που του στέλνει ο πολυταξιδεμένος φωτογράφος Ben (Sean Penn) από κάθε γωνιά της γης. Σε μια σύμπτωση γεγονότων όταν ερωτεύεται μια συνάδελφό του Cheryl (Kristen Wiig) και η εκδοτική επιχείρηση καταργεί την έντυπη έκδοσή της για να μεταφερθεί στο διαδίκτυο ο Γουόλτερ χάνει το αρνητικό από την φωτογραφία για το τελευταίο εξώφυλλο, τότε καλείται να βρει την “πεπτουσία” της ζωής και να βιώσει την πραγματική περιπέτεια.

Στο σκηνοθετικό του εγχείρημα ο Μπεν Στίλερ επιμένει στην αισθητική της ταινίας βομβαρδίζοντάς με όμορφες εικόνες από την Γροιλανδία, την Ισλανδία έως τα Ιμαλάια σε μια προσπάθεια εντυπωσιασμού. Και τα καταφέρνει καλά καθώς κερδίζει τον θεατή που περνά χαλαρά την ώρα του, χωρίς βαθύ προβληματισμό πέρα από κάποια διλήμματα για το πότε πραγματικά ζούμε, εάν αξίζει να αιχμαλωτίζουμε σκηνές περισσότερο από το να της απολαμβάνουμε- διάλογος με τον Σον Πεν. Δεν είναι τυχαία η αναφορά στην πεμπτουσία της ζωής αλλά και τσιτάτα τύπου “να δεις τον κόσμο ...πέρα από τοίχους”! Αυτό που κάνει απολαυστική την ταινία είναι το σπιρτόζικο χιούμορ αλλά και το παιχνίδι με το φανταστικό στοιχείο.

Στον Μπεν Στίλερ ως σκηνοθέτη θα αναγνωρίσουμε ότι κατάφερε να συμπυκνώσει στον φιλμικό χρόνο την ζωή ενός ήρωα που από παιδί διψά να ταξιδέψει όπως θα ανακαλύψουμε από την αφήγηση των πρωταγωνιστών. Ερμηνευτικά ο πρωταγωνιστής βασίζεται περισσότερο στην εξωτερική απόδοση του αφηρημένου φαινομενικά σπασίκλα Γουόλτερ με το στυλίζαρισμένο ντύσιμο και την υπάκουη στάση. Οι προσδοκίες του θεατή ικανοποιούνται όταν ο ήρωας θα κάνει την υπέρβαση και ο Στίλερ θα ενσαρκώσει με το γνωστό χιουμοριστικό πασπάλισμα τον κυνηγό της περιπέτειας. Πραγματικό απολαυστικός στο ρόλο του ανεξάρτητου και περιπετειώδη φωτογράφου ο Σον Πεν που μας κάνει να λατρεύουμε τις ερμηνείες του ακόμη και σε μικρούς ρόλους.

Για να δείτε το τρέιλερ της ταινίας πατήστε http://www.youtube.com/watch?v=iMZsgCGAVY4