AGNOSIA: σαν καλό μυθστόρημα

ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ

Η μυρωδιά του χαρτιού ενός βιβλίου πάντα με μέθαγε. Αυτή την μυρωδιά ένιωθα να με περιτριγυρίζει βλέποντας την ισπανική ταινία “Agnosia” με την σκηνοθετική ματιά του Εugenio Mira. Σαφώς το καλογραμμένο σενάριο είναι το πρώτο συστατικό στοιχείο που μας βάζει στο πνεύμα της εποχής αλλά και στον κόσμο της ηρωίδας.

Η Joana Prats (Barbara Goenaga) πάσχει από agnosia, την ανικανότητα αναγνώρισης αντικειμένων παρά την επάρκεια αισθητικών πληροφοριών που φθάνουν γι’ αυτά στον εγκέφαλο από τα μάτια ή τα αυτιά ή με την αφή και κυρίως οφείλεται σε βλάβη περιοχών του εγκεφάλου που συμμετέχουν σε αυτές τις λειτουργίες ερμηνείας και μνημονικής ανάκλησης. Όλα άρχισαν στα Πυρηναία το 1892 όταν η ηρωίδα, μικρό κορίτσι τότε λιποθυμά. Μερικά χρόνια μετά στην Βαρκελώνη ένας νεαρός ο Vicent (Felix Gomez), ξυλοκοπείται και εκβιάζεται να αποσπάσει το βιομηχανικό μυστικό που κρύβει χωρίς να το γνωρίζει. Δίπλα της βρίσκεται ψυχρός αρραβωνιαστικός της ο Carles (Eduardo Noriega). Οι αδίστακτοι δολοπλόκοι θα μπορέσουν να ξεγελάσουν την Joana;
Ο σκηνοθέτης στην δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του καταφέρνει να μας μεταφέρει τα συναισθήματα ενός μοναχικού και απομονωμένου ανθρώπου λόγω της ασθένειάς του που η πρωταγωνίστρια ερμηνεύει με πειστικότητα η Goenaga. Η τρυφερή προσέγγιση ενισχύεται με τις ρομαντικές σκηνές: η προσπάθεια του ερωτοχτυπημένου νεαρού να φέρει τα άστρα ή την ψευδαίσθηση του στο δωμάτιο που κρύβεται η αγαπημένη του. Βαρύτητα δίνεται στην οπτική αντίληψη αλλά και στην συναισθηματική φόρτιση με την μουσική επένυδση που ενισχύει την δραματικότητα.

Στην ενδιαφέρουσα πλοκή συμβάλει η αφήγηση από δυο πλευρές αλλά και οι ανατροπές που επιτείνουν την περιέργεια. Ο θεατής δεν έλκεται μόνο από το ρομάντζο αλλά και από το ηθικό δίλημμα του ήρωα αλλά και το μαρτύριο της ηρωίδας.