Φαίδων Καστρής : ο ταλαντούχος ηθοποιός δίνει πνοή στην BLANCHE

Συνέντευξη στην Μαρία Αλιμπέρτη

Τα μάτια μου μαγεύτηκαν από το ταλέντο του όταν τον πρωτοαντίκρυσαν να παίζει στις Τρωάδες στο θέατρο της Επιδαύρου. Μετά την παράσταση βρεθήκαμε στο ίδιο τραπέζι και από εκείνο το βράδυ θυμάμαι ότι όλοι ακούγαμε με ευλαβική προσοχή τα λόγια του Φαίδωνα Καστρή. Στο αυτοκίνητο είπα στην φίλη μου την Μαριέττα (έτερη culturelover) ότι ο Φαίδων είναι "γητευτής των ώτων". 
Τα χρόνια πέρασαν, το ταλέντο του έλαμψε σε πολλές επιτυχημένες παραστάσεις, δίπλα σε καταξιωμένους συναδέλφους του. Τώρα αντιμετωπίζει μια ακόμη πρόκληση στην παράσταση-μονόλογο "BLANCHE/ΜΕΤΕΠΙΒΙΒΑΣΗ" σε σκηνοθεσία του Μιχάλη Παλίλη. Στην σύντομη διαδικτυακή συνομιλία μας που περιέγραψε την πρόκληση αυτή ως μια "βαθιά βουτιά και εκείνη η στιγμή που τελειώνει η ανάσα...αυτή είναι η πρόκληση...να ανοίξω λίγο τον χρόνο μου στην στιγμή αυτή "την στιγμή που κάτι τελειώνει, που ο χρόνος τελειώνει και θες λίγο ακόμη για να πιάσεις το όνειρο σου". Σας προειδοποίησα ότι είναι γητευτής των ώτων, αφεθείτε να σας σαγηνεύσει!
-Γιατί αποφάσισες σε αυτή την συγκυρία να συναντήσεις την Blanche;
- "Ο σκηνοθέτης Μιχάλης Παλίλης έγραψε τον ποιητικό μονόλογο "BLANCHE/ΜΕΤΕΠΙΒΙΒΑΣΗ" και μου πρότεινε να τον ερμηνεύσω στην παράσταση του...το πλάσμα αυτό του Παλίλη , είναι ένα πλάσμα της "επόμενης μέρας" ένα πλάσμα που έχει χάσει τα πάντα, μαζί και την υπόσταση του το πρόσωπό του...είναι σ' ένα ΜΕΤΑ...εκεί συναντά, σ' αυτό το μετά, την Blanche , την δική του Blanche,όπως την είδε ίσως στην οθόνη ενός θερινού σινεμά κάποτε, στην θρυλικά ερμηνεία της Βίβιαν Λη...την Blanche που τα 'χει χάσει όλα και επιμένει με αξιοπρέπεια να αποζητά μαγεία, όνειρο, "έναν έρωτα που ίσως σώσει κάτι "...αυτή τη Blanche επικαλείται το πλάσμα που υποδύομαι και αυτή τη μνήμη ζωγραφίζει στο πρόσωπο του...φυσικά είναι μια "ποιητική συνάντηση" και αφορμή για μια γοητευτική θεατρική δράση !!.....το "μετά" λοιπόν, η στιγμή που έχεις χάσει και χαθεί -που μοιάζει κάπως σε μικρότερο η μεγαλύτερο δυστυχώς για κάποιους βαθμό με το δικό μας σήμερα , και το πως στεκόμαστε ..με ποιο πρόσωπο ,ποια καρδιά ,ποια ελπίδα, ποια επίγνωση, όλα αυτά μ' έκαναν να πω ΝΑΙ...ας δω πως γίνεται και πως να "ξανά-μαγευτώ"και εγώ με την ζωή μας εδώ."

-Ποιες προκλήσεις πρέπει να αντιμετωπίσεις σε αυτό τον ρόλο;
-"Προκλήσεις; Πολλες!!! Αρχικά το να διαχειριστείς τα κλισέ που κουβαλά από την φύση του το εγχείρημα ...Η ποίηση ,η τρέλα, ο μύθος, το φύλο -ένας άντρας ηθοποιός που γίνεται Blanche - όλα αυτά !!! Σαν ηθοποιός πρέπει να ανασυσταθείς...Όλα αυτά είναι τόσο παλιά και σκονισμένα και "θεατρικά" που πρέπει να τα ξανα- ανακαλύψεις ,να βρεις την αλήθεια την οποία αλήθεια που είναι η δική σου, απαλλαγμένη από χαρακτήρα αλλά στην πιο ανθρώπινη σου πτυχή, να πας βαθιά, δεν γίνεται αλλιώς, μόνο η κατάδυση ίσως φέρει ακόμη και θαμπό ένα μαργαριτάρι...το δικό σου, μοναδικό σου μαργαριτάρι, αυτό που δίνει την αξία είναι η βαθιά βουτιά και εκείνη η στιγμή που τελειώνει η ανάσα...αυτή είναι η πρόκληση...να ανοίξω λίγο τον χρόνο μου στην στιγμή αυτή "την στιγμή που κάτι τελειώνει, που ο χρόνος τελειώνει και θες λίγο ακόμη για να πιάσεις το όνειρο σου...ίσως."

-Σε ποια σημεία ταυτίζεσαι με την ηρωίδα;
-"Με την ηρωίδα ...δεν ταυτίζομαι...ο ηθοποιός έχει ανοίξει την πόρτα, την πόρτα που μπορούσε, και μπήκε εργάτης "στην βιοτεχνία ονείρων" που είναι το θέατρο...οπότε η "μαγεία" είναι κάτι που το ζεις ή το αποζητάς και το παράγεις, γνωρίζεις τις επιπτώσεις ενός μαντηλιού-ενός χρωματιστού φίλτρου πάνω σε μια γυμνή λάμπα, γνωρίζεις τις αξίες που κουβαλούν οι λέξεις ,οι σιωπές, οι ματιές, γνωρίζεις τις συνταγές και φυσικά πειραματίζεσαι αν έχεις την τύχη να στο ζητήσουν. Ξέρεις με τα χρόνια, αφήνεις χώρο, δεν είναι θέμα ταύτισης, είναι ας πούμε σαν να δίνεις το αυτοκίνητο σου σε κάποιον να πάει μια βόλτα ή το σπίτι σου να μείνει ένα διάστημα...έτσι κάπως το αισθάνομαι...έρχεται ένας ήρωας-ηρωίδα σε κατοικεί και ας μην ταιριάζετε καν..σε οδηγεί...και ζει μαζί σου, θαύματα!!!"

-Ποιες είναι οι δυσκολίες για έναν ηθοποιό που σηκώνει το βάρος ενός μονολόγου;
-"Ο μονόλογος !!! Δεύτερη φορά, μετά "Την Τρίτη στο σούπερ-μάρκετ" του Νταρλέ, λοιπόν δεν είμαι μόνος, ποτέ δεν είσαι μόνος στο θέατρο, το θέατρο είναι συνάντηση, και όταν είσαι εσύ και ο θεατής, η συνάντηση υπογραμμίζεται, ας πούμε γίνεται "δραματική" δηλαδή όλα θα συμβούν μεταξύ μας εγώ στη σκηνή και εσύ απέναντί μου, το ίδιο γίνεται και όταν παίζουν παραπάνω ηθοποιοί αλλά τότε ο θεατής έχει την "ψευδαίσθηση" πως απλά παρακολουθεί...Με τα χρόνια..νομίζω ότι την παράσταση την "παίζει" ο καλός θεατής,αλλά δεν το ξέρει."

Η παράσταση θα παίζεται κάθε Δευτέρα  και Τρίτη μέχρι 8 Απριλίου στο Θέατρο Σημείο  (σκηνή Lab),Χαριλάου Τρικούπη 4 (πίσω από την Πάντειο), πρώην Απλό Θέατρο.