Jim Kokoris: “Kαλά πράγματα συμβαίνουν σε ανθρώπους που δεν τα παρατούν”

“…έπειτα σήκωσε τα χέρια του και τα κράτησε μετέωρα πάνω απ’τα πλήκτρα, έτοιμος να δεχτεί ό,τι ήταν να έρθει από εδώ και πέρα…”, διαβάζω και κλείνω τη σελίδα 422, του βιβλίου με το γαλάζιο εξώφυλλο και τα χαρτιά σκορπισμένα δεξιά και αριστερά. Συγγραφέας του, ο ελληνικής καταγωγής, Jim Kokoris. Ούτε που κατάλαβα πώς πέρασε η ώρα από τότε που ξεκίνησα να το διαβάζω. Κοιτάζω το ρολόι. Περασμένα μεσάνυχτα. Ανοίγω ξανά το βιβλίο, στην πρώτη σελίδα και αναζητώ την ηλεκτρονική διεύθυνση του συγγραφέα, που διαμένει στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, στο Σικάγο των Ηνωμένων Πολιτειών. Με έναν σύντομο υπολογισμό, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι είναι ιδανική στιγμή για να επικοινωνήσω μαζί του-μιας και εκεί θα είναι νωρίς το απόγευμα-και να ζητήσω να μου παραχωρήσει μια συνέντευξη για τους Έλληνες αναγνώστες σχετικά με το θέμα που πραγματεύεται το βιβλίο. Την απόλυση. Και τη ζωή μετά. Και κυρίως όλα όσα ανακαλύπτουμε για τον εαυτό μας σε τέτοιες περιόδους. Ότι η “απόρριψη είναι μέσα στη ζωή” και ιδίως “ό,τι συμβαίνει κατόπιν, γιατί τελικά αυτό είναι που μετράει πραγματικά”. Και μας φέρνει όλο και πιο κοντά στο αληθινό και ουσιαστικό νόημά της…

Συνέντευξη στη Βίκυ Καλοφωτιά

“The Pursuit of other interests” (“Μετά την Απόλυση” βλ.ελλην.), ο αγγλικός τίτλος του πιο πρόσφατου βιβλίου σας. Τι ήταν εκείνο που διαδραμάτισε ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο για τη συγγραφή του; Πώς προέκυψε η ενασχόληση με το αντικείμενο της συγγραφής γενικότερα, δεδομένης της πρότερης επαγγελματικής σας πορείας στο χώρο της διαφήμισης;

Ο τίτλος αναφέρεται σε μια συνηθισμένη αμερικανική έκφραση. Όταν κάποιος απολύεται στις ΗΠΑ, η εκάστοτε εταιρεία εκδίδει συνήθως μια γραπτή δήλωση αναφέροντας: “Παραιτήθηκε για να ακολουθήσει άλλα ενδιαφέροντα”. Είναι πολύ σύνηθες αυτό, σε αυτήν εδώ τη χώρα. Επίσης, ακόμη εξακολουθώ να δραστηριοποιούμαι στον τομέα της διαφήμισης έχοντας ιδρύσει μια δική μου διαφημιστική εταιρεία. Εξασκώ τη συγγραφή σαν χόμπι. Έχω εκδώσει τρία μυθιστορήματα και αυτή την περίοδο ολοκληρώνω το τέταρτο. Είμαι ένας εργαζόμενος πλήρους απασχόλησης! 

Η Αμερική υπήρξε ανέκαθεν για πολλές γενιές, η χώρα των ευκαιριών, όπου μετανάστευαν για την ανεύρεση εργασίας και τη βελτίωση του βιοτικού τους επιπέδου. Λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση της σημερινής παγκόσμιας οικονομίας, εξακολουθεί να είναι εφικτό το να βιώσει κανείς το λεγόμενο “αμερικανικό όνειρο”;

Φαντάζομαι ότι είναι δυσκολότερο από ό,τι ήταν ίσως στο παρελθόν, αλλά σίγουρα υπάρχουν ακόμη ευκαιρίες για να ζήσει κανείς έστω και σήμερα, το αμερικανικό όνειρο. Θεωρώ ότι η τεχνολογία είχε ως αποτέλεσμα τη μόνιμη εξάλειψη θέσεων εργασίας και οι άνθρωποι σήμερα χρειάζεται να προσαρμοστούν ανάλογα, να αναβαθμίσουν τις δεξιότητές τους και να αναπτύξουν περαιτέρω συγκεκριμένους τομείς πραγματογνωσίας έτσι ώστε να εξασφαλίσουν την επιτυχία. Το ποσοστό ανεργίας στις Ηνωμένες Πολιτείες σταδιακά βελτιώνεται, όσο η οικονομία ενδυναμώνεται, οπότε και αυτό επίσης θα βοηθήσει τους ανθρώπους. 

Με ποιόν τρόπο θα μπορούσε ο σύγχρονος άνθρωπος να αντιμετωπίσει μια ενδεχόμενη απόλυση ως ευκαιρία για να αναθεωρήσει το τι αξίζει πραγματικά στη ζωή και να ανακαλύψει εκ νέου τον εαυτό του;

Οποτεδήποτε κάποιος χάνει τη δουλειά του, αυτό συνήθως επιφέρει ως ένα σημαντικό βαθμό και μια αντίστοιχη ενδοσκόπηση  και αυτό-αναζήτηση. Οι άνθρωποι επαναξιολογούν κατά τη διάρκεια δύσκολων χρονικών περιόδων και ας ελπίσουμε ότι ένα τμήμα αυτής της επαναξιολόγησης περιλαμβάνει το ότι θυμούνται τι είναι πραγματικά σημαντικό – υγεία, οικογένεια, φίλοι. 

Ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου σας, ο Τσάρλι Μπέικερ, συνειδητοποιεί μετά από χρόνια σκληρής και πολύωρης εργασίας, ότι ο χρόνος που αφιέρωνε στην οικογένειά του, ήταν σχεδόν ανύπαρκτος. Πώς είναι άραγε πραγματοποιήσιμο το να ισορροπήσει ο σημερινός εργαζόμενος μεταξύ των δύο πολύ σημαντικών αυτών τομέων της ζωής του, με την απειλή μιας ενδεχόμενης απώλειας της εργασίας του να καραδοκεί όλο και πιο έντονα σε καθημερινή βάση;

Η ισορροπία μεταξύ εργασίας και ζωής είναι πάντοτε μια διαδικασία επίπονη, αλλά αν της αφιερώσουμε την απαιτούμενη σημασία, είναι κάτι που μπορεί να επιτευχθεί. Οι άνθρωποι πρέπει να αποφασίσουν τι είναι σημαντικό και να εξοικονομήσουν χρόνο για να βρίσκονται με την οικογένεια και τους φίλους τους. Θα πρέπει να δεσμευτούν να απενεργοποιήσουν τις συσκευές των τηλεφώνων τους και να αφήσουν το γραφείο. Η δουλειά θα είναι πάντοτε εκεί – τα μικρά παιδιά όμως ή οι γονείς που γερνάνε, δυστυχώς όχι. 

Με καταγωγή από την Ελλάδα, πώς αξιολογείτε τη δεινή οικονομική θέση, στην οποία έχει περιέλθει τα τελευταία χρόνια η χώρα μας; Ποια στοιχεία θα μπορούσε ίσως να υιοθετήσει προκειμένου να επιτευχθεί μια πιθανή εξυγίανση; 

Είναι πολύ ατυχές αυτό που έχει συμβεί στην Ελλάδα και πολλοί Ελληνοαμερικανοί ανησυχούν ιδιαίτερα γι’αυτή την κατάσταση. Παρά το γεγονός ότι δεν είμαι οικονομολόγος και οι ιδέες μου για το τι θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια σχετική βελτίωση είναι σαφώς περιορισμένες, ωστόσο πιστεύω ότι προς αυτή την κατεύθυνση θα βοηθούσε ίσως το να μην τα παρατάς ποτέ και να αναζητάς συνεχώς νέους τρόπους βελτίωσης των εμπορεύσιμων δεξιοτήτων και ταλέντων σου. Ο κόσμος αλλάζει, οπότε και οι εργαζόμενοι πρέπει επίσης να αλλάξουν. Ο παλιός τρόπος να δραστηριοποιείται κανείς επιχειρηματικά, δεν υφίσταται πλέον ως δυνατότητα. 

Οι αλματώδεις ρυθμοί της καθημερινότητας οδηγούν πολύ συχνά στην αποξένωση μεταξύ των ανθρώπων και ιδίως μεταξύ των ζευγαριών. Ως εκ τούτου, πώς είναι πιθανό να διατηρηθεί ζωντανή η αγάπη και ο έρωτας παρά τα όσα επικρατούν στη ζωή μας σήμερα;

Με το να βρίσκει χρόνο ο ένας για τον άλλον. Επίσης, με το να διατηρούν την αίσθηση του χιούμορ! Το πιο σημαντικό στοιχείο σε ένα γάμο είναι το χιούμορ. Όλα τα υπόλοιπα ξεθωριάζουν…

Τι πιστεύετε ότι χρειάζεται να διαθέτει ένας εργαζόμενος στις μέρες μας έτσι ώστε να επιβιώσει στην αγορά εργασίας και να σημειώσει μια επιτυχημένη καριέρα;

Όπως προανέφερα, είναι καθοριστικής σημασίας το να προσπαθεί συνεχώς να εξελίσσεται και να εφευρίσκει τρόπους να βελτιώνει, τόσο τον εαυτό του, όσο και τα χαρίσματα και τις συνολικές του δεξιότητες. Οι εργοδότες επιθυμούν φρέσκιες ιδέες και συνεχή επιμόρφωση στον τομέα των δεξιοτήτων. Ακόμη και αν κάποιος έχει μια θέση εργασίας, δεν μπορεί να επαναπαύεται. Χρειάζεται να κινείσαι συνεχώς μπροστά. Και βέβαια και άλλο ένα σημαντικό στοιχείο: να έχει κανείς μία πλούσια σύζυγο ή έναν πλούσιο σύζυγο αντίστοιχα!! Ποτέ δεν βλάπτει κάτι τέτοιο…

Τελικά, υπάρχει ζωή “μετά την απόλυση”;

Φυσικά. Ο καθένας σχεδόν θα χάσει μια θέση εργασίας κατά τη διάρκεια μιας καριέρας. Κάτι τέτοιο είναι αναμενόμενο, είναι απολύτως φυσιολογικό. Μετά το πέρας μιας περιόδου κατάθλιψης και θυμού-κάτι που είναι επίσης φυσιολογικό και αναμενόμενο-πρέπει να προχωρήσεις. Τα καλά πράγματα συμβαίνουν σε ανθρώπους που δεν τα παρατούν. Το πρώτο μου μυθιστόρημα απορρίφθηκε 27 φορές. Κατέληξε όμως να εκδοθεί σε 15 γλώσσες-για κάποιο λόγο όμως δεν συνέβη το ίδιο και στην Ελλάδα-και το Χόλλυγουντ αγόρασε τα δικαιώματα μεταφοράς του στη μεγάλη οθόνη. Η απόρριψη είναι μέρος της ζωής. Είναι όμως αυτό που συμβαίνει κατόπιν, το οποίο μετράει πραγματικά!

Προφίλ

Ο Jim Kokoris είναι συγγραφέας δύο ακόμα πολύ επιτυχημένων μυθιστορημάτων: “Rich part of life”, το οποίο μεταφράστηκε σε 15 γλώσσες και το οποίο τιμήθηκε με το Friends of American Writers Award, και “Sister North”. Κείμενά του δημοσιεύονται σε εφημερίδες και περιοδικά, όπως τα Chicago Tribune Sunday Magazine, USA Weekend, Chicago Sun-Times και Reader's Digest. Είναι απόφοιτος του Πανεπιστημίου του Ιλινόις. Ζει με τη γυναίκα του και τους τρεις γιους του  σε ένα προάστιο του Σικάγο. Οι σημαντικότερες επιρροές του, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι: ο Τζον Ίρβινγκ, η Ανν Τάιλερ και ο Γούντι Άλεν. Τα αγαπημένα του μυθιστορήματα μεταξύ άλλων είναι: “Θέα στον ωκεανό”, του Τζον Ίρβινγκ και “Τυχαίοι εραστές”, της Ανν Τάιλερ, ενώ το αγαπημένο του διήγημα είναι ο “Αγνοούμενος”, του Τομπάιας Γουλφ. Ο αγαπημένος του δίσκος είναι το “Exile on Main Street”, των Ρόλινγκ Στόουνς.

 *Το βιβλίο "Μετά την Απόλυση", του Jim Kokoris, κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο.