της Μαρίας Αλιμπέρτη
Κυριακή
βράδυ και η ουρά έξω από το θέατρο Βεάκη
μου προκαλεί μια πρόσκαιρη απογοήτευση.
Ίσως γιατί οι αμφιβολίες για την επιλογή
της παράστασης της “Ποντικοπαγιδας”
να εντείνονται: κάναμε σωστή επιλογή;
Μια παράσταση με τηλεοπτικούς ηθοποιούς
θα είναι καλή; Και όμως το καστ μου
απέδειξε οτι η προκατάληψη είναι κακός
σύμβουλος.
Ήταν
η αγωνία, η δράση, το μυστήριο; Ίσως η
καλή υπόθεση να μέτρησε αλλά και η
σκηνοθετική ματιά του Μανούσου Μανουσάκη
σίγουρα υπογράμμισε τα πλεονεκτήματα
της ιστορίας που γοητεύει δεκαετίες
τώρα τους θαυμαστές της Αγκάθα Κρίστι.
Όλα
αρχίζουν όταν σε μία πανσιόν 30 χιλιόμετρα
μακριά από το Λονδίνο, αποκλείονται από
την χιονοθύελλα το ζευγάρι των ιδιοκτητών
(Μαριάννα Τουμασάτου και Γιάννης
Αϊβάζης) και οι τέσσερις ένοικοι, που
είχαν προγραμματίσει τη διαμονή τους
στην πανσιόν. Σύντομα, έρχεται και ο
«περίεργος» πέμπτος ένοικος, ενώ λίγο
αργότερα κάνει τη εμφάνισή του ο
αστυνομικός. Από την πρώτη στιγμή το
κοινό ενημερώνεται ότι την ίδια μέρα
έχει δολοφονηθεί μια γυναίκα στην
πρωτεύουσα και το κακό δεν θα σταματήσει
εκεί καθώς ο δολοφόνος βρίσκεται στην
πασιόν και δολοφονεί έναν από τους
ενοίκους. Αρχίζουν οι ανακρίσεις αλλά
όλοι μοιάζουν ύποπτοι...
Το
κοινό προσπαθεί να μαντέψει, αλλά οι
παρέες που βγαίνουν στο φουαγέ διαφωνούν
και ο καθένας έχει τα δικά του επιχειρήματα
για τον πιθανό δολοφόνο. Όταν το τρίτο
κουδούνι χτυπά η αγωνία κορυφώνεται
καθώς το δεύτερο μέρος αποτελεί κρεσέντο
μυστηρίου.
Πέραν
του ικανοποιητικού οι ερμηνείες των
ηθοποιών(Όλγας
Πολίτου,
Γιώργου
Ματαράγκα, Πέτρου
Ξεκούκη, Κάτιας Νικολαΐδου, Λευτέρη
Δημηρόπουλου, Θοδωρή Αντωνιάδη),
κατάλληλοι οι φωτισμού και ενδιαφέρουσα
η μουσική επένδυση...συνιστούν μια
αξιοπρεπή επιλογή για τους λάτρεις του
είδους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου