Δεν τα φέρνει τα παιδιά ο πελαργός:κωμωδία με προβληματισμό

Σαββατόβραδο και έχουμε διάθεση να ξεχαστούμε μια κωμωδία. Χαζεύω το πρόγραμμα του πολυκινηματογρτάφου και υποχωρώ στην πρόταση της παρέας. Ετοιμάζομαι ψυχολογικά να δω μια “χαζοαμερικανιά” αλλά τελικά θα διαψευσθώ. Η ταινία “Δεν τα φέρνει τα παιδιά ο πελαργός” σε σκηνοθεσία και σενάριο του Ken Scott δεν είναι μια συνηθισμένη κωμωδία...

Μάλλον προς κοινωνικό μοιάζει : Ο David (Vince Vaughn) είναι ένας ανώριμος άνδρας πληροφορείται ότι, λόγω ενός λάθους στην τράπεζα σπέρματος στην οποία ήταν τακτικός δωρητής για να βγάζει χαρτζιλίκι όταν ήταν νεαρός, είναι ο βιολογικός πατέρας 533 παιδιών - και 146 από αυτά έχουν κινηθεί νομικά για να μάθουν την ταυτότητα του πατέρα τους...
Οι μπελάδες αρχίζουν καθώς ανακαλύπτει τις ευαίσθητες χορδές του, συναντά ένα-ένα μερικά από τα παιδιά του,  είναι κομμάτια του εαυτού του. Ταυτόχρονα τον κυνηγούν οι τοκογλύφοι γιατί τα χρέη έχουν φθάσει στον Θεό και η πρώην κοπέλα του, με την οποία είναι ερωτευμένος έμεινε έγκυος και θα του χαρίσει το 534ο «σπλάχνο» του...
Δεν είναι λοιπόν μια συρραφή από κωμικές σκηνές, η ταινία κρύβει προβληματισμό και ηθικά διλήμματα καθώς ο ήρωας θα πρέπει να επιλέξει εάν θα αποκαλύψει ή όχι την πραγματική του ταυτότητα στα παιδιά του, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για μια ενδοσκόπηση...μια σφαλιάρα που του χρωστά η ζωή για να ωριμάσει. Μάλιστα ο Vince Vaughn – αν  και δεν τον έχω σε μεγάλη εκτίμηση- καταφέρνει να πείσει για τον τρόμο που νιώθει ένας ενήλικος που έχει μάθει να συμπεριφέρεται ως ανήλικος απέναντι στους ανθρώπους και τις καταστάσεις.