Έκθεση ζωγραφικής " Έγχρωμη Μουσική" στο Black Duck

Ασπροντυμένοι Μπουζουξήδες , ο Μονκ, ο Dylan, ο Cohen, 

ο Μάρκος, ο Τσιτσάνης, η Billie Holiday, ο Tom Waits και άλλοι Περιπλανώμενοι των Παραλιών και των Άστρων...αποτελούν το ψηφιδωτό της έκθεσης « Έγχρωμη Μουσική». Μια έκθεση ζωγραφικής γεμάτη μουσική του Γιώργου Κουτσονάσιου που θα φιλοξενείται από τις 6 έως τις 31 Μαΐου στην γκαλερί του Black Duck. Πρόκειται για μια σειρά ζωγραφικών έργων, στα οποία συναντώνται:

...αρχαίοι Ρεμπέτες, Σούφι Μπλούζμεν, Ρέγκε Νησιώτες, Ζεν Μποέμ, «Έγχρωμη Mουσική – Coloured Music- λέγαν, διαχωριστικά και υποτιμητικά, στην Αμερική του ’30 τα μπλουζ, το μαύρο –έγχρωμο, δηλαδή – τραγούδι σε αντιδιαστολή με το λευκό - άχρωμο, προφανώς- «πολιτισμένο» τραγούδι… το ίδιο με τα ρεμπέτικα, τα τάνγκο, το φλαμένκο." σημειώνει ο δημιουργός. "Χρησιμοποιώ τον όρο λίγο ελεύθερα και παιχνιδιάρικα, βέβαια. Άλλωστε “all things are beautiful in their time / the black and the white, the yellow and the brown / it’ s all right in front of you in Scarlet Town…”, λέει το τραγούδι.

 Αυτοδίδακτος καλλιτέχνης αντλεί έμπνευση από τα νεανικά του βιώματα , μουσικές, δίσκους: Hot Rats και Cheap Thrills, StrangeDays  και Astral Weeks, Blonde on Blonde και Gimme Shelter, Al Kooper, Otis Redding,Butterfield και Μεταφοραί ο Μήτσος, πρωϊνές συναυλίες, Λουζιτάνια και Ζωγράφου, Φλέρυ και Ευδοκία, Μαρίκα Νίνου στου Τζίμη του Χοντρού, Γυφτιά, Clash, Fela Kutiκαι το Μέτρο της Αγάπης, Και τι δεν κάνω, Αγάπη μου Επικίνδυνη,  DemasiadoCorazon… Έτσι κι αλλιώς η εποχή ήταν ιδιαίτερα γόνιμη μουσικά, τρέχαμε να ρουφήξουμε ελληνικό τραγούδι που ήταν “ζωντανό”, δημιουργούσε “νόημα” ακόμα, καθόριζε κλίμα, τρόπους ζωής… Τσιτσάνη και Μπέλλου στο Χάραμα, Σαββόπουλο και Γιγανταιώρημα στην Πλάκα, λίγο μετά κάθε βράδυ στο Ζουμ για Παπάζογλου και το φρέσκο Χαράτσι, κομπανίες, ντέφι, Άκης Πάνου, τα Nuevo λαϊκά του Ρασούλη, Χαρούλα, Βιτάλη, Σούκας, Διονυσίου, Αγγελόπουλος, Τζιμάκος, Πιλαλί, ωραίες παρέες, μυθικά διαβάσματα, νύχτες γενναιόδωρες.
 

 Ζωγράφιζε πρόσωπα,  με πεννάκια και μολύβια.. τον Μπάτη και τον Junior Wells, τον Κάβουρα και τον Camaron de la Islaέχοντας στο μυαλό μου αγιογραφημένους πειρατές και όλους αυτούς τους φοβερούς “άντρες ξακουστούς και λησμονημένους” του Κόντογλου. Από φωτό σε βιβλία ή περιοδικά και, φυσικά, εξώφυλλα που ήταν βασικό συστατικό της όλης μαγείας…

 …Κάπως έτσι άρχισα και τους “δικούς μου” κατά κάποιο τρόπο musicos… αρχαίους ρεμπέτες, βυζαντινούς φλαμένκο, ρέγκε μπλουζίστες, ζεν μποέμ. Πυθαγόρειους σούφι νησιώτες… τους Περιπλανώμενους των Παραλιών και των Άστρων».