Έλληνας συγγραφέας τιμήθηκε με βραβείο Λογοτεχνίας της Ε.Ε.

Μπορεί στην Ευρώπη να συνηθίζουμε να έχουμε αρνητικές πρωτιές, συνήθως σε οικονομικά στοιχεία, αλλά από ότι καταδεικνύεται από το γεγονός βράβευσης Έλληνα λογοτέχνη στο τομέα του πολιτισμού οι πρωτιές μας έχουν θετικό πρόσημο. 

O συγγραφέας Μάκης Τσίτας τιμήθηκε με το βραβείο Λογοτεχνείας της Ε.Ε. στο Διεθνές Φεστιβάλ Βιβλίου της Φρανκφούρτης στη Γερμανία για το βιβλίο του «Μάρτυς μου ο Θεός» (2013) από τις εκδόσεις Κίχλη. Επίσης διακρίθηκαν και άλλοι πρωτοεμφανιζόμενοι πεζογράφοι, από 13 Χώρες που μετέχουν στο πρόγραμμα «Δημιουργική Ευρώπη».

Το Βραβείο Λογοτεχνίας θεσπίστηκε και απονέμεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Βιβλιοπωλών, το Συμβούλιο Ευρωπαίων Συγγραφέων και την Ομοσπονδία Ευρωπαίων Εκδοτών. Σημειώνεται ότι τα βραβεία, που περιλαμβάνουν χρηματικό έπαθλο 5.000 ευρώ, θα απονεμηθούν στις 18 Νοεμβρίου στο Concert Noble στις Βρυξέλλες, όπου θα παραβρεθούν η επίτροπος της Ε.Ε. για την Εκπαίδευση και τον Πολιτισμό, μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και εκπρόσωποι της ιταλικής προεδρίας της ΕΕ. .

Ο αφηγητής της ιστορίας  του βραβευμένου μυθιστορήματος, που αντανακλά την ελληνική πραγματικότηγτα, είναι ένας τυπικός αντιήρωας της εποχής μας, ένας άνθρωπος απλός, που δεν επιθυμεί παρά να ζήσει με αξιοπρέπεια-, έχοντας βρεθεί στα πενήντα του χωρίς δουλειά και με υγεία κλονισμένη, εξιστορεί τα πάθη που υφίσταται, από την παιδική του ηλικία, στην αναμέτρησή του με τη σκληρή πραγματικότητα. Όλοι -οι γυναίκες που συναντά, οι εργοδότες του, ακόμη και η ίδια η οικογένειά του- τον προδίδουν, ενώ γύρω του διαγράφεται η εικόνα μιας κοινωνίας που, παρά την επιφανειακή ευμάρεια, βυθίζεται στην παρακμή. Μέσα από τον χειμαρρώδη μονόλογό του, παρακολουθούμε τον αγώνα του να σταθεί όρθιος· οπλισμένος με χιούμορ, με φαντασία και με μια ιδιαίτερη λεκτική ευφορία, δημιουργεί ψηφίδα ψηφίδα έναν δικό του κόσμο.
Ισορροπώντας ανάμεσα στο κωμικό και το δραματικό, ανάμεσα στο ζωτικό ψεύδος και την αλήθεια, ο ήρωας του Μάκη Τσίτα αποκτά καθολικότερες διαστάσεις ως σύμβολο του ανθρώπου που, εξαιτίας της αγαθότητάς του, αντιμετωπίζει από κάθε πλευρά την εχθρότητα και τον κυνισμό. Συγχρόνως, με τη σχεδόν παιδική αθωότητά του, γίνεται ο καθρέφτης που αντανακλά το εκτρωματικό είδωλο της ίδιας αυτής κοινωνίας η οποία τον εκβάλλει από τους κόλπους της.