Η πρώτη έπαρση της Ελληνικής Σημαίας στην Ακρόπολη

Η καθημερινή έπαρση της ελληνικής σημαίας στην Ακρόπολη είναι γνωστή στους περισσότερους Έλληνες, όμως ελάχιστοι γνωρίζουν πότε η τελετή αυτή έλαβε χώρα για πρώτη φορά. Μετά από την Επανάσταση του 1821 και την ανακήρυξη ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, το 1832, ο Ιερός Βράχος της Ακρόπολης παρέμενε μέχρι και τον Μάρτιο του 1833 υπό τον έλεγχο οθωμανικής φρουράς, σε μια Αθήνα που ήταν όμως ελεύθερη. 
Παρά τις προσπάθειες του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδας, Ιωάννη Καπποδίστρια, να γίνει η μεταβίβαση της Ακροπόλεως σε ελληνική στρατιωτική δύναμη, οι Τούρκοι ανέβαλαν συνεχώς την παράδοση. 
Τελικά, με την άφιξη του πρώτου βασιλιά της Ελλάδας, Βαυαρού πρίγκιπα Όθωνα, συμφωνήθηκε η Ακρόπολη να παραδοθεί σε ένα τάγμα του βαυαρικού στρατού, το οποίο κινήθηκε προς την Αθήνα από τις 15 Μαρτίου του 1833 για τον σκοπό αυτό. 

επιμέλεια: Ανδρέας Αναγνωστόπουλος

Την 1η Απριλίου του ίδιου χρόνου, το τάγμα αυτό φτάνει στην Αθήνα όπου και αντικρύζει ερείπια. Η μόνη αξιοπρεπής οικία που είχε διασωθεί ήταν του πρόξενου της Ρωσίας, Παπαρρηγόπουλου, στην Πλάκα, όπου διέμεινε ο Όθωνας όταν πρωτομπήκε στην Αθήνα. 
Όταν εμφανίσθηκε το τάγμα στην πόλη, η οποία έμελλε να γίνει πρωτεύουσα του νέου

ελληνικού κράτους από το 1834, οι λιγοστοί κάτοικοι και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, στο ύψος του Θησείου, υποδέχθηκαν τους Βαυαρούς στρατιώτες με κλάδους ελαίας και άνθη. 
Την ίδια ώρα, στην Ακρόπολη παρέμενε υψωμένη η πράσινη σημαία του Προφήτου Μωάμεθ, αφού στον Ιερό Βράχο βρισκόταν ακόμα οθωμανική Φρουρά, αποτελούμενη από 250 μουσουλμάνους διαφόρων εθνικοτήτων, με επικεφαλής τον Τούρκο Οσμάν Εφένδη. 
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Οθωμανοί δεν είχαν υψώσει την τουρκική σημαία, την γνωστή σε όλους ερυθρά ημισέληνο, αφού ο οθωμανικός στρατός δεν αποτελείτο μόνο από Τούρκους. Οι Έλληνες δεν επαναστάτησαν εκείνη την εποχή κατά ενός κράτους, αλλά εναντίον μιας αυτοκρατορίας, που εκπροσωπούσε σχεδόν όλους τους μουσουλμάνους και οι οποίοι αποτελούσαν τον τότε στρατό κατοχής. 
Στο προσωπικό του ημερολόγιο, ο Βαυαρός ταγματάρχης Πάλιγγεν γράφει ότι στις 09.00 το πρωί της 1ης Απριλίου 1833, ο τελευταίος Τούρκος φρούραρχος παρέδωσε στους Βαυαρούς την Ακρόπολη. Ο Πάλιγγεν όπως και το υπόλοιπο τάγμα έστησαν τις σκηνές τους μέσα στην Ακρόπολη και ο ίδιος αναφέρει χαρακτηριστικά: «Ούτω δια μιαν νύκτα έζησα μέσα εις τον κόσμον του αρχαίου ελληνικού βίου και η νυξ εκείνη υπήρξεν η ευτυχεστέρα της ζωής μου». 
Πολλοί άλλοι Βαυαροί που κρατούσαν ημερολόγια, περιγράφουν αναλόγως τις στιγμές εκείνες, όπως ο Χριστόφορος Νεέζερ –που ήταν τότε υπολοχαγός βοηθός του Πάλιγγεν- (απόγονοί του Νεέζερ είναι οι αείμνηστοι ηθοποιοί Μαρίκα και Χριστόφορος Νέζερ).
Ωστόσο, οι Βαυαροί αν και εκπροσωπούσαν το νέο Ελληνικό Βασίλειο, δεν διακατέχονταν από ελληνικό αίσθημα και έτσι δεν σκέφτηκαν ότι όφειλαν να υψώσουν την Ελληνική Σημαία στις επάλξεις της Ακρόπολης. Αυτό όμως το αντιλήθηκε ένας καπετάνιος από τη Χίο, τον οποίο ο Πάλιγγεν αναφέρει δυστυχώς απλά ως «Καπετάν Δημήτρης». 

Ο εν λόγω Χιώτης καπετάνιος, βλέποντας ότι στην Ακρόπολη δεν εκυμάτιζε η Ελληνική Σημαία, πήγε στο πλοίο του που ναυλοχούσε στο λιμάνι του Πειραιά, έλαβε τη σημαία του πλοίου του, ανέβηκε στην Ακρόπολη και άρχισε να ικετεύει τους Βαυαρούς στρατιώτες ώστε να γίνει η έπαρση της Σημαίας. 
Ο Πάλιγγεν γράφει ότι ο ίδιος απουσίαζε εκείνη την ώρα αλλά ο Βαυαρός υπολοχαγός που τον ανεπλήρωνε (πρόκειται για τον Νεέζερ) βρήκε δικαιολογημένο το αίτημα του Χιώτη πλοιάρχου. Πράγματι ο ίδιος ο Καπετάν Δημήτρης εκ Χίου ανήψωσε την σημαία του πλοίου του στον Παρθενώνα, ενώ ο γιος του, που στεκόταν δίπλα του, εφώναζε «Ζήτω η Ελλάς». 
Η έπαρση της πρώτης ελληνικής σημαίας στην ελεύθερη Ακρόπολη έλαβε χώρα λοιπόν στις 2 Απριλίου του 1833, εκ πλοίου ναυλοχούντος στο λιμάνι του Πειραιά, από Χιώτη πλοίαρχο και επρόκειτο δια σημαία του εμπορικού μας ναυτικού. 


Πηγή: Στέφανος Μίλεσης, εφημερίδα "Η φωνή των Πειραιωτών"