Σπύρος Θεοδόσης: “Ο μόνος που φταίει όταν τα όνειρά μας μένουν στα αζήτητα, είμαστε μόνο εμείς”

Σπάνια μια θεατρική παράσταση σε κάνει να ανασύρεις από την πιο σκονισμένη γωνιά της ψυχής σου, ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΣΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΟ, και να καταφέρνεις μετά από πολύ καιρό να γελάς με την ψυχή σου, την ίδια στιγμή που καταπιάνεται και με “ανοιχτές πληγές”, οι οποίες πάνε μαζί με το να περπατά κανείς στους δρόμους της χώρας με τον πιο λαμπερό ήλιο σε όλον τον κόσμο. Έτσι, όταν η ζωή φέρνει στο δρόμο σου τέτοια έργα, δεν το σκέφτεσαι και πολύ πριν υποκύψεις στη γοητεία τους. Αφήνεσαι στα χέρια τους ή μάλλον στο σενάριο και τις ερμηνείες των ηθοποιών που τα μετατρέπουν σε μια πολύτιμη “τονωτική ένεση”, και εξασφαλίζεις εισιτήριο για ένα ξεχωριστό ταξίδι. Γιατί όταν αυτό ολοκληρώνεται, έχεις στην εσωτερική τσέπη του σακακιού σου, την πιο πολύχρωμη “αποσκευή”, της οποίας τα χρώματα δεν ξεθωριάζουν ούτε σαν βγεις από την αίθουσα του θεάτρου “Ελυζέ”, από όπου και την…προμηθεύτηκες, βγάζοντας εισιτήριο για την παράσταση ““Μπρίζον Break 3”. 

Έτσι, λίγα λεπτά αφότου η κόκκινη αυλαία αγγίζει με το βελούδινο χάδι της τη σκηνή, τα βήματά μου με οδηγούν χωρίς δεύτερη σκέψη εκεί όπου χτυπάει η καρδιά της παράστασης, και όπου φωλιάζουν μία προς μία όλες οι σκέψεις, τα συναισθήματα, και οι ελπίδες των ηθοποιών. Στα καμαρίνια. Εκεί, όπου συνάντησα και τον ηθοποιό, Σπύρο Θεοδόση, έναν από τους πρωταγωνιστές της παραπάνω παράστασης, και ξεκινήσαμε μια λεπτομερή κουβέντα. Μια κουβέντα πλασμένη από την πίστη ότι κάποτε θα τα καταφέρει να ακουστεί πιο δυνατά από ποτέ η φωνή της ανθρωπιάς, κι ότι τα όνειρα που περιμένουν να πραγματοποιηθούν από τότε που ήμασταν παιδιά, θα βρουν επιτέλους τον τρόπο να το πετύχουν. Φτάνει μόνο ό,τι κι αν συμβεί, να μην ξεχάσουμε πως “ο μόνος που φταίει όταν τα όνειρά μας μένουν στα αζήτητα, είμαστε μόνο εμείς”. 

 

Κι αν κάποια στιγμή πάμε να το ξεχάσουμε, ΕΚΕΙΝΟ θα είναι πάντοτε εκεί για να μας υπενθυμίζει ότι καρφιτσώνοντάς το κάθε ημέρα στο πρόσωπό μας, κι έχοντάς το στην εσωτερική τσέπη του σακακιού μας, η ελπίδα πάντοτε θα αναζωπυρώνεται. Το πιο λαμπερό, εκτυφλωτικό και αληθινό μας χαμόγελο. Εκείνο που μέχρι πρότινος ήταν χαμένο…

Συνέντευξη στη Βίκυ Καλοφωτιά

“Δύσκολα ξεχνιούνται τα όνειρα που έκανα παιδί…”, καταθέτει επί σκηνής, ένας από τους πρωταγωνιστές της παράστασης “Μπρίζον Break 3”, στην οποία συμμετέχετε με έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Γιατί, όμως στην πορεία της ζωής, κάποιοι δειλιάζουν να τα πραγματοποιήσουν, κουβαλώντας τα μέσα τους σαν μια “ανοιχτή πληγή”;

Δικαίωμα στο όνειρο έχουμε όλοι, ανεξαρτήτως ηλικίας, ο κάθε άνθρωπος όμως χειρίζεται διαφορετικά το δικαίωμά του για να κατακτήσει το όνειρό του. Άνθρωποι που δεν τολμούν, δεν ρισκάρουν και δεν αγωνίζονται για την κατάκτηση του ονείρου τους, όταν έρθει η ώρα του απολογισμού της ζωής τους συνειδητοποιούν ότι τα όνειρά τους έχουν μείνει στη σφαίρα της φαντασίας και στο επίπεδο της επιθυμίας. Επειδή αυτό δεν μπορούν να το αποδεχθούν, ψάχνουν χιλιάδες δικαιολογίες, βρίζοντας την κακή τους τύχη και τους άλλους, που δεν τους άφησαν να κάνουν όλα αυτά που ονειρεύτηκαν, ενώ στην πραγματικότητα, ο μόνος που φταίει όταν τα όνειρά μας μένουν στα αζήτητα, ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ, και αυτό το κουβαλάνε μέσα τους σαν “ανοιχτή πληγή”. Ενώ αντίθετα για όσους αγωνίζονται και δεν εγκαταλείπουν τον αγώνα  και την προσπάθεια για την κατάκτηση του ονείρου τους, η ζωή καθημερινά αποδεικνύει ότι τίποτε δεν είναι ακατόρθωτο. 

Τι ήταν αυτό που σας κέρδισε και σας έκανε να πείτε το  “ναι” στη συμμετοχή σας στο εν λόγω έργο, διαβάζοντας για πρώτη φορά το σενάριο του Γιώργου Μακρή;

Το “ΝΑΙ”, το είπα στο Γιώργο πριν διαβάσω το έργο, και ο λόγος είναι πολύ απλός. Μετά από αρκετά χρόνια που έχω σε αυτήν τη δουλειά, επιδιώκω όσο μπορώ, να επιλέγω δουλειές στις οποίες περνάω καλά και ευχάριστα. Έτσι, λοιπόν δέχτηκα και αυτή τη φορά, αφού είχε προηγηθεί η πρώτη μας συνεργασία το καλοκαίρι, με την επιθεώρηση “Οικογένεια Σόιμπλε” με το Γιώργο, και η συνεργασία μας ήταν πολύ καλή. Περάσαμε υπέροχα με όλη την ομάδα, που αν εξαιρέσει κανείς μόνο την ώρα της δουλειάς, όλο το άλλο σκηνικό ήταν σαν μια σχολική εκδρομή (τρελά παιδιά, χαρά γεμάτα). Άρα καταλαβαίνετε πόσο…“δυσκολεύτηκα” για να πω το “ναι” και φέτος το χειμώνα!

Κάθε ύπαρξη που βιώνει τη ζωή πίσω από τα κάγκελα, ονειρεύεται τη στιγμή που θα αποκτήσει ξανά την ελευθερία της. Τι σημαίνει για εσάς, ελευθερία;

Για ποια ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ με ρωτάτε; Ελευθερία σημαίνει ΕΙΡΗΝΗ, σημαίνει ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, σημαίνει ΑΝΘΡΩΠΙΑ, ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΦΤΩΧΙΑΣ, σημαίνει τόσα πολλά που δεν τα βλέπω δυστυχώς στον “παγκοσμιοποιημένο” κόσμο μας. Εγώ μπορώ να σας πω, πως ελεύθερος είναι ο Άνθρωπος που μπορεί να σκέφτεται ελεύθερα, να δρα ελεύθερα και να έχει κάθε στιγμή την επίγνωση πού σταματάει η ελευθερία του και πού αρχίζει η ελευθερία του άλλου.

Μια πολύ συγκινητική ενότητα της παράστασης είναι αφιερωμένη στο πρόσωπο της μάνας. Της μάνας του καθενός μας. Ποια είναι η πολυτιμότερη κουβέντα της, που κρατάτε μέσα σας σαν φυλαχτό, από την εποχή που ήσασταν παιδί έως και σήμερα;

Αυτό που κρατάω από τη Μητέρα μου, και που λόγω εποχής είναι κάτι που όλοι πρέπει να έχουμε στο νου μας, είναι το “Να απλώνεις τα πόδια σου μέχρι εκεί που φτάνει το στρώμα σου”…

Δυσβάστακτη φορολογία, τρωτά του σωφρονιστικού συστήματος, αδέξιοι πολιτικοί χειρισμοί, σε μια χώρα που “αιμορραγεί”, είναι κάποια από τα θέματα που μεταφέρονται από τους ρόλους των ηθοποιών, στο κοινό. Κι όμως, με έναν μαγικό τρόπο, οι θεατές ξεπερνούν τη σκουρόχρωμη αυτή διάσταση, και καταφέρνουν να γελάσουν με την ψυχή τους. Πού αποδίδετε αυτή την ευχάριστη ανατροπή;

Τόσο για τον συγγραφέα του έργου, όσο και για όλους εμάς τους ηθοποιούς, αυτό που εσείς βλέπετε σαν ευχάριστη ανατροπή του έργου, για εμάς ήταν πρωταρχικός στόχος. Να καταφέρουμε, δηλαδή να προσφέρουμε στον κόσμο γέλιο, κάτι που αυτήν την περίοδο που περνάμε όλοι μας, είναι το μόνο που έχουμε ανάγκη. Δεν επιδιώκουμε ούτε να προβληματίσουμε, ούτε να ψυχοπλακώσουμε τον κόσμο, αρκετά περνάει στην καθημερινότητά του. Άρα με αυτό που λέτε, νομίζω ότι πετύχαμε το στόχο μας και με ευχαριστεί! Να μπορέσει έστω δύο ώρες ο κόσμος να γελάσει και να ξεχάσει την δύσκολη καθημερινότητά του.

 

Ποια ατάκα από το ρόλο σας στην εν λόγω παράσταση νιώθετε ότι σας αγγίζει ιδιαίτερα, κάθε φορά που την επαναλαμβάνετε, και γιατί;

Τελικά “αυτό που λένε, ότι τα παιδιά χρειάζονται τους γονείς τους όταν είναι μικρά, είναι ΛΑΘΟΣ. Όταν μεγαλώσουν τους χρειάζονται περισσότερο…”. Αυτή η φράση είναι τόσο απλή αλλά είναι και πολύ αληθινή, εμένα προσωπικά με αγγίζει!

Η φιγούρα της πεθεράς αποτελεί άλλο ένα πρόσωπο, που συμβάλλει στην εξέλιξη της πλοκής, τόσο στο πλαίσιο του έργου, όσο και στην πραγματική ζωή. Μήπως, όμως, κάθε φορά που ένα ζευγάρι επιρρίπτει ευθύνη στην πεθερά για τα… “νερά που μπάζει” η σχέση του, είναι επειδή επιθυμεί να κουκουλώσει τα δικά του αμοιβαία λάθη;

Η φιγούρα της πεθεράς στο δικό μας έργο είναι αόρατο πρόσωπο, δεν εμφανίζεται, και ο λόγος που το έκανε αυτό ο συγγραφέας, νομίζω ότι είναι απλός. Γιατί με την Ελένη Φιλίνη νύφη δεν ξέρω αν καμία πεθερά θα τα έβγαζε πέρα! (γέλιο). Η αλήθεια είναι ότι όταν μία σχέση δύο ανθρώπων έχει γερές βάσεις και δεν “μπάζει” από πουθενά, καμιά πεθερά ή τρίτο πρόσωπο, δεν μπορεί να καταφέρει να δημιουργήσει ρήξη. Ενώ αντίθετα, σε σχέσεις που υπάρχουν ρωγμές, η πεθερά ή το τρίτο πρόσωπο, είναι το άλλοθι.

Ποιο είναι το αόρατο “νήμα”, που ενώνει όλους τους ρόλους που σχηματίζουν την ομάδα του “Μπρίζον Break 3”;

Η ομάδα του “Μπρίζον Break 3” αποτελείται από ταλαντούχους επαγγελματίες εν ώρα δουλειάς, οι οποίοι και εκτός δουλειάς έχουν ψυχή παιδιών νηπιαγωγείου. Αυτός ο συνδυασμός την κάνει να ξεχωρίζει.

Τι περιλαμβάνουν τα αμέσως επόμενα επαγγελματικά σας σχέδια;

Όταν ο άνθρωπος έκανε σχέδια, ο Θεός γελούσε! Κι αυτό το λέω, διότι δεν ξέρουμε ούτε τί μας επιφυλάσσει το αύριο, ιδιαίτερα στην κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα σαν χώρα, αλλά επειδή είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, είμαι ετοιμοπόλεμος και περιμένω τα καλύτερα που πιστεύω ότι έρχονται. Προς το παρόν, σας περιμένουμε στο θέατρο “Ελυζέ”, κάθε Τετάρτη με διπλή παράσταση, απόγευμα και βράδυ, στα Ιλίσια. Εύχομαι σε όλους τους φίλους και φίλες καλή χρονιά με υγεία!!!

  

Ταυτότητα παράστασης:

Σενάριο – σκηνοθεσία: Γιώργος Μακρής

Παίζουν: Γιώργος Μακρής, Ελένη Φιλίνη, Σπύρος Θεοδόσης, Βασίλης Καμίτσης, Γιώργος Μαυράς, Κώστας Γόνης

Χορογραφίες: Ελεάνα Γλύκα

Ενδυματολόγος: Τούλα Μακρή

Μουσική επιμέλεια: Νάσος Ρόγκας

Ερμηνεία τραγουδιού παράστασης: Μάκης Δάρρειος

Φωτογραφία: Μαρία Ναούμ

Ήχος – Φως: Βασίλης Πρινιωτάκης

Studio Ηχογράφησης: Άκης Μελής 

“Θέατρο Ελυζέ”: Νυμφαίου 12, Ιλίσια (Τηλ.: 210.7771766).