Πυγμαλίων Δαδακαρίδης: “Ούτε ένας απλός άνθρωπος δεν έχει πια το θάρρος να γυρίσει στον διπλανό του και να του πει κατάματα την αλήθεια”

Ένας ολόκληρος κόσμος από μαθηματικές πράξεις, αριθμούς, θεωρήματα, εξισώσεις και γρίφους που περιμένουν να μπουν στη σειρά για να αποκαλυφθεί η πολυπόθητη αλήθεια. Η αλήθεια για τις δολοφονίες, οι οποίες κρύβουν στα “σπλάχνα” τους ένα μυστικό, που κάνει τον ένοχο να επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος χωρίς κανείς να καταφέρνει να τον εντοπίσει. Ένας λαβύρινθος που “διψά” να βρεθεί εκείνος που θα τον διασχίσει, κατορθώνοντας να βρει την άκρη του νήματος προκειμένου να εξασφαλίσει την έξοδο στο προσωπικό του ξέφωτο. Σαν καράβι που δένει επιτέλους στο λιμάνι, νικητής, αφού το σκαρί του έχει παλέψει με πελώρια κύματα και θανατηφόρες ρουφήχτρες. Και κάπου εκεί, σε μια σκοτεινή γωνιά, καραδοκεί ο αριθμός 220 για όποια μάτια θέλουν και αντέχουν να τον δουν. 

 

Εικόνες, σκέψεις, στιγμιότυπα και συναισθήματα που κονταροχτυπιούνται να επικρατήσουν, όση ώρα ξετυλίγεται στο λευκό πανί, καρέ-καρέ, η πλοκή της ιστορίας που χάραξε στο χαρτί και σκηνοθέτησε ο Σωτήρης Τσαφούλιας και η οποία πραγματοποιεί σήμερα τα πρώτα της βήματα στις κινηματογραφικές αίθουσες, με τον τίτλο “Έτερος Εγώ”.  “Αυτό που με συγκίνησε περισσότερο από όλα στο κείμενο του Σωτήρη, είναι η πίστη του στη φιλία και η πίστη του στην αγάπη”, μου απαντά με ακλόνητη σιγουριά, κατά τη διάρκεια της συζήτησής μας με αφορμή την πρεμιέρα της ταινίας, ο ηθοποιός, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, ο οποίος υποδύεται με τρόπο αριστοτεχνικό, τον κεντρικό ήρωα. Και από εκεί κι έπειτα ήταν πλέον θέμα χρόνου να μου ανοίξει την καρδιά του μιλώντας και για όλα όσα αφυπνίζονται στην ψυχή, παρακολουθώντας κανείς το εν λόγω αστυνομικό θρίλερ, και αφήνοντας τον νου του να αναζητήσει την αλήθεια χωρίς προστατευτικά σχοινιά. Γιατί “το μυαλό βρίσκει τις λύσεις, όταν παύει να σκέφτεται”…

Συνέντευξη στη Βίκυ Καλοφωτιά

Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση και της τελευταίας σελίδας του σεναρίου του Σωτήρη Τσαφούλια, τι ήταν αυτό, που σας έκανε να απαντήσετε θετικά στην πρόταση να υποδυθείτε τον πρωταγωνιστικό ρόλο ενός κεντρικού εξιχνιαστή μιας σειράς αλληλένδετων δολοφονιών, στην ταινία “Έτερος Εγώ”;

Αυτό που με συγκίνησε περισσότερο από όλα στο κείμενο του Σωτήρη, είναι η πίστη στη φιλία και η πίστη στην αγάπη που έχει αυτή η πιο ευαίσθητη πλευρά του, την οποία γνωρίζουμε όλοι όσοι έχουμε την τύχη να είμαστε φίλοι του. Από το 2012 και μετά, ο Σωτήρης έγινε ένας από τους καλύτερούς μου φίλους, οπότε κι αν ακόμη δεν μου ζητούσε να συμμετάσχω με κάποιον ρόλο στην ταινία, αλλά ήθελε απλά τη γνώμη μου ή να συμβάλω σε κάποιο άλλο κομμάτι αυτής, θα το έκανα με την ίδια αγάπη, τον ίδιο σεβασμό και την ίδια προσήλωση. Οπότε, ουσιαστικά όταν πήρα το σενάριο στα χέρια μου, το πρώτο πράγμα που του είπα, ήταν το ότι ήταν μια υπέροχη ιδέα που με συγκινούσε ιδιαίτερα, και ανυπομονούσα να ξεκινήσουμε για να δούμε πώς θα μπορούσαμε να οπτικοποιήσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, τη διαδρομή όλων των ηρώων. 

Ποιο από τα στοιχεία της συμπεριφοράς και γενικότερης δράσης του ήρωα που ενσαρκώνετε, νιώθετε ότι “ακουμπάει” και στα χνάρια της δικής σας προσωπικότητας εκτός της μεγάλης οθόνης;

Νομίζω ο τρόπος που ο συγκεκριμένος ήρωας αγαπάει τον πατέρα του…

 

Στην ταινία πρωταγωνιστεί, επίσης και ο Δημήτρης Καταλειφός, όπως και ο Γάλλος ηθοποιός, Φρανσουά Κλουζέ (François Cluzet). Δυο άνθρωποι, που έχουν διανύσει τη δική τους σημαντική πορεία στο χώρο της Υποκριτικής. Τι πρόσθεσε ο καθένας τους, στη φαρέτρα των καλλιτεχνικών σας “αποσκευών”, μέσα από την εν λόγω συνεργασία σας;

Πιστεύω ότι δεν υπάρχει κάποιος συνάδελφος στην ίδια ηλικία με εμένα, ο οποίος δεν θα ένιωθε απέραντη χαρά και μόνο στη σκέψη ότι θα μπορούσε να συνεργαστεί με τον Δημήτρη Καταλειφό, και αντίστοιχα με έναν ηθοποιό του βεληνεκούς του Φρανσουά Κλουζέ! Αυτό που θαυμάζω ιδιαίτερα και στους δυο αυτούς ανθρώπους, είναι το ότι παρόλο που είναι αυτοί που είναι, παραμένουν συγχρόνως και δύο απίστευτα σεμνοί άνθρωποι, προσγειωμένοι, με έναν απίστευτο σεβασμό, ηρεμία, γλυκύτητα, και μια βαθιά αγάπη γι’αυτό που κάνουν. 

Στιγμιότυπο από τα γυρίσματα: Φρανσουά Κλουζέ, Σωτήρης Τσαφούλιας, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης

 

Θεωρώ ότι και οι δυο τους μου έχουν μεταδώσει το πόσο σημαντικό είναι το να μην ξεχνάει κανείς ποτέ αυτό το παιδί που πρέπει να έχει μέσα του, να πατάει σταθερά στη γη και παρά τα όσα συμβαίνουν σήμερα, να μην ξεθωριάζει μέσα του το ποιος ακριβώς είναι και γιατί αποφάσισε να ασχοληθεί με αυτό που λέγεται τέχνη της Υποκριτικής. Τον περισσότερο χρόνο στα γυρίσματα τον πέρασα με τον Δημήτρη Καταλειφό, ο οποίος πραγματικά ενσαρκώνει την έννοια της απλότητας, της αγάπης, της ευθύτητας στο βλέμμα, της συμπεριφοράς, της γνώσης, και της αξιοπρέπειας. Ειλικρινά δεν αρκούν όλα τα κοσμητικά επίθετα για να περιγράψω το σεβασμό και την εκτίμηση που τρέφω και για τους δυο.

Ο Δημήτρης Καταλειφός και ο Π.Δαδακαρίδης, σε σκηνή από την ταινία

“Τι έκανα που δεν έπρεπε; Τι έκανα που έπρεπε; Τι έπρεπε να κάνω και δεν το έκανα..;”, αναρωτιέστε μέσα από τον συγκεκριμένο ρόλο σας. Υποβάλλοντας στον εαυτό σας το ίδιο ερώτημα πέραν της συμμετοχής σας στο έργο, τι θα απαντούσατε κοιτάζοντας το είδωλό σας στον καθρέφτη;

Αυτή η φράση αποτελεί ένα κομβικό σημείο στην ταινία. Μεταφέροντάς την εκτός της μεγάλης οθόνης, θα έλεγα ότι γενικότερα ό,τι κάνω στη ζωή μου, και ο τρόπος που αντιμετωπίζω όλα όσα προκύπτουν στη διαδρομή, δίνει απάντηση στο ερώτημα…

Ποια σκηνή από την ταινία έμεινε εντονότερα αποτυπωμένη μέσα σας μετά την ολοκλήρωση των γυρισμάτων, και την οποία θα ανακαλείτε στη μνήμη σας, όσα χρόνια κι αν περάσουν;

Ήταν μια από τις τελευταίες σκηνές, που γυρίστηκε την πρώτη ημέρα που ξεκίνησαν τα γυρίσματα. Σε αυτήν τη σκηνή, ο ήρωας έρχεται αντιμέτωπος με τον καθηγητή του (τον Δημήτρη Καταλειφό). Όταν, λοιπόν ξεκίνησα να υποδύομαι τον ήρωα –που εκτός από τον Σωτήρη δεν τον είχε ακούσει και δεν τον είχε δει κανείς άλλος– θα έλεγα ότι κυρίως για κάποιους από το συνεργείο ήταν λίγο σοκαριστικό και περίεργο αυτό που έκανα μέσω του ρόλου μου. Με την έννοια του ότι η αντίδρασή τους ήταν κάπως “Τι είναι αυτό; Τι πας να κάνεις, κτλ.;” (γέλιο). Και βέβαια η αρχική έκπληξη, όταν ολοκληρώθηκε η ταινία, αντικαταστάθηκε από το “Μάλιστα! Τώρα καταλάβαμε τι έκανες!” (γέλιο).

“Το να κρύβεις την αλήθεια, είναι σαν να θάβεις χρυσό…”, (“Σιγάν τήν αλήθειαν χρυσόν εστι θάπτειν…”), όπως το είχε αναφέρει ο Πυθαγόρας, είναι άλλη μια ατάκα που ακούγεται στην οπτικοποιημένη εκδοχή του σεναρίου του Σωτήρη Τσαφούλια. Τότε, γιατί συναντάμε όλο και πιο συχνά, εκεί έξω, ανθρώπους που την αρνούνται, την αποφεύγουν, την πολεμούν, και την φοβούνται;

Αυτό είναι κάτι που έχει να κάνει με την προσωπική παιδεία και την προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου. Είναι μια εσωτερική διαδικασία. Η αλήθεια είναι ένα πολύ σκληρό πράγμα, δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμη, δεν αντιμετωπίζεται, και δυστυχώς όλο αυτό το βλέπουμε γύρω μας καθημερινά. Επίσης, με όλα αυτά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και το πώς έχει εξελιχθεί πλέον η ζωή μας, ζούμε καμιά φορά σε έναν λίγο πλασματικό κόσμο, στον κόσμο του τηλεφώνου, και του υπολογιστή. Δύσκολο πράγμα η αλήθεια. Πόσο μάλλον όταν μέσα στα χρόνια μας έχει αποδείξει η ιστορία ότι ακόμη και σπουδαία και σημαντικά πρόσωπα, που ηγούνται καταστάσεων και διαδρομών, έχουν φερθεί με ψεύτικο τρόπο, κι έχουν πει ψέματα. Ούτε ένας απλός άνθρωπος δεν έχει πια το θάρρος να γυρίσει στον διπλανό του και να του πει κατάματα την αλήθεια. Αλλά είναι εξίσου δύσκολο και να δεχτεί κανείς την αλήθεια. Βέβαια, έχει διαφορά η αλήθεια από την κακεντρέχεια. Η αυθεντική αλήθεια εμπεριέχει εκτός από ειλικρίνεια, κι έναν σεβασμό απέναντι στον συνάνθρωπο. Αυτή η αλήθεια είναι χρυσός, και πρέπει να λέγεται για να γίνουμε καλύτεροι σε αυτό που κάνουμε.

Σπάζοντας τον ρόλο σας σε πολλά, επιμέρους κομμάτια, ποιο είναι αυτό που προσπαθήσατε να αναδείξετε περισσότερο μέσα από αυτόν;

Η απλότητα και η ευθύτητα, που φέρει ο χαρακτήρας που υποδύομαι. Ο τρόπος που αντιλαμβάνεται το συναίσθημα, κι ο τρόπος που προσπαθεί να το καταλάβει και να το μεταφέρει και προς τα έξω.

Μετά την ταινία “Έτερος Εγώ”, ποιοι πρόκειται να είναι οι επόμενοι επαγγελματικοί σας σταθμοί; 

Θα συνεχίσω με το έργο “Το ζευγάρι της χρονιάς”, του Γιάννη Ξανθόπουλου, στο “Θέατρο του Νέου Κόσμου” –όπου πρόσφατα είχαμε πρεμιέρα– και παράλληλα πρόκειται να εξακολουθήσω να εμφανίζομαι στην παράσταση “Δείπνο ηλιθίων”, που συνεχίζεται με μεγάλη επιτυχία, στο “Θέατρο Κάππα”. Και βέβαια, περιμένουμε να δούμε πώς θα πάει και η ταινία “Έτερος Εγώ”, που σήμερα πραγματοποιεί την πρεμιέρα της στις κινηματογραφικές αίθουσες. 

Δείτε στο ακόλουθο βίντεο, το τρέιλερ της ταινίας "Έτερος Εγώ": 

 

Ταυτότητα ταινίας: “Έτερος Εγώ”

Σενάριο-σκηνοθεσία: Σωτήρης Τσαφούλιας

Παίζουν: Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Δημήτρης Καταλειφός, Φρανσουά Κλουζέ, Μάνος Βακούσης, Ιωάννα Κολλιοπούλου, Γιώργος Χρυσοστόμου, Κόρα Καρβούνη

Διανομή: Feelgood Entertainment

Υπόθεση:

Αθήνα 2015. Πέντε δολοφονίες. Κοινό χαρακτηριστικό, αρχαία ρητά του Πυθαγόρα στους τόπους των εγκλημάτων. Ο Δημήτρης Λαΐνης, καθηγητής εγκληματολογίας, αναλαμβάνει να λύσει το μυστήριο που κρύβεται πίσω από τους πέντε φόνους, οι οποίοι συνδέονται μεταξύ τους. Αναπάντεχοι σύμμαχοι του Λαΐνη στο να ξεμπλέξει το πολύπλοκο και επικίνδυνο αυτό κουβάρι, η θεωρία του Πυθαγόρα κι ένας καθηγητής μαθηματικών. Θα καταφέρει να λύσει το μυστήριο και να αποκαλύψει την αλήθεια;

*Η ταινία έχει αποσπάσει το Βραβείο Κοινού “Fischer”, και το Βραβείο Νεότητας,  στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης.