Λευτέρης Κιντάτος: “Όσο κι αν έχω πληγωθεί στο παρελθόν, πάντοτε αφήνομαι σε έναν αληθινό έρωτα…”

Θυμάμαι ότι την πρώτη φορά που το είχα ακούσει στο ραδιόφωνο, κάτι μέσα μου σκίρτησε κάνοντάς με να αφήσω στην άκρη το λευκό χαρτί που είχα μπροστά μου και το οποίο γέμιζα με λέξεις από την ψυχή μου, για να αφοσιωθώ με όλες μου τις αισθήσεις στις λέξεις που είχαν βγει από την ψυχή ενός άλλου ανθρώπου, με τη μορφή ενός τραγουδιού. Χωρίς να το καταλάβω, άρχισα να ψιθυρίζω τους στίχους του και συγχρόνως να αναζητώ στο διαδίκτυο εκείνον που αποφάσισε να ξεκλειδώσει το συρτάρι, όπου αυτό περίμενε υπομονετικά για πολύ καιρό, μέχρι να το στείλει να ταξιδέψει μακριά. Μέχρι την καρδιά του καθενός που θα ένιωθε ότι οι στίχοι του τον αγγίζουν. “Όσα νιώθω για’σένα μη με ρωτάς, αν αυτό είναι τρέλα ή έρωτας, θέλω μόνο στα μάτια να με κοιτάς και να χάνομαι…αφού στη γη δεν πατάμε, κράτησέ μου το χέρι και πάμε…”. 

Σε κλάσματα του δευτερολέπτου, η οθόνη του υπολογιστή μού έδωσε την απάντηση. Το όνομα αυτού: Λευτέρης Κιντάτος. Ερμηνευτής και δημιουργός τραγουδιών που έρχονται στη ζωή από την υπέρμετρη αγάπη του για το αντικείμενο που λάτρευε από μικρό παιδί, και την απεριόριστη δύναμη που κρύβει μέσα του το ρήμα “Νιώθω”.

Ακούστε στο βίντεο, το τραγούδι "Όσα Νιώθω", που ερμηνεύει ο Κωνσταντίνος Αργυρός, σε στίχους και μουσική Λευτέρη Κιντάτου.

Κι από εκεί κι έπειτα, ήταν πλέον θέμα χρόνου μέχρι να τον πείσω να δεχθεί να μπει στο δημοσιογραφικό μου “μικροσκόπιο” και να μου ανοίξει την καρδιά του μιλώντας με ανεξάντλητη ζέση και υπομονή για όσα είχα την απορία να μάθω και να μεταφέρω στους αναγνώστες, αλλά και για άλλα τόσα που προέκυψαν στην πορεία της κουβέντας μας. Το πώς μια παρτίδα τάβλι τον έφερε στο κατώφλι του μεγαλύτερού του ονείρου, πώς καταφέρνει να ξεπερνά τα εμπόδια που εμφανίζονται κατά μήκος της διαδρομής του, το κατά πόσο αφηνόμαστε σήμερα σε έναν μεγάλο έρωτα, τι ήταν αυτό που του είπε ο Βασίλης Καρράς και έκλαψαν αγκαλιά, με ποια αφορμή έγραψε το τραγούδι “Όσα Νιώθω”, αλλά και μέχρι ποιο σημείο πρέπει να αφήνουμε την τρέλα  να “καπελώνει” τη λογική, με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του τραγουδιού. 

Ένα ανοιξιάτικο μεσημέρι με τη συνοδεία του πιο λαμπερού ήλιου και της μυρωδιάς από φρεσκοκαβουρδισμένο καφέ στα φλιτζάνια δίπλα μας. Και το δημοσιογραφικό κασετοφωνάκι να καταγράφει. Όλα όσα κάνουν έναν άνθρωπο να βρίσκει το θάρρος να αρχίζει ξανά και ξανά από την αρχή. Όσες φορές κι αν ο άνεμος του πηγαίνει κόντρα. Όσες φορές κι αν η μοίρα βάζει στο δρόμο του δοκιμασίες. Κι όσες φορές κι αν χρειαστεί να δακρύσει. Γιατί αυτός γνωρίζει ότι στις “αποσκευές” του διαθέτει το ισχυρότερο “όπλο” όλων. Αυτό που πάντοτε θα τον βοηθά να τιθασεύει τα κύματα και να βρίσκει τον τρόπο να αράζει στη δική του, ολόδική του “Ιθάκη”. Σε μια εποχή που κάνει ό,τι μπορεί για να το συνθλίψει κάτω από το βάρος της. 

Την ικανότητα του να μπορεί να ΝΙΩΘΕΙ…

Συνέντευξη στη Βίκυ Καλοφωτιά

Ποια ήταν η στιγμή εκείνη, που ένιωσες ότι το τραγούδι ζητούσε πλέον την πλήρη, απόλυτη και ολοκληρωτική αφοσίωσή σου;

Με σιγουριά μπορώ να πω ότι αυτή η στιγμή ξεκίνησε από τα παιδικά μου χρόνια. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, τραγουδάω. Πάντα! Το πρωί που ξυπνάω, όταν είμαι στο αμάξι, ακόμη και αυτή τη στιγμή που μιλάμε, εγώ μπορεί κάτι να ψελλίζω και να τραγουδάω από μέσα μου. Αυτό είναι κάτι που δεν εξηγείται με τη λογική, όπως για παράδειγμα ένα παιδάκι που παίρνει ένα μαρκαδόρο και αρχίζει και ζωγραφίζει και λες “Τι απίστευτο είναι αυτό που ζωγραφίζει αυτό το παιδάκι!”. Αυτά τα πράγματα σε βρίσκουν, δεν τα βρίσκεις εσύ… Έτσι θεωρώ, λοιπόν ότι και εμένα η μουσική με βρήκε από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.

Μια παρτίδα τάβλι άλλαξε όλη σου τη ζωή, όταν έβαλες στοίχημα πως αν έχανες, θα δήλωνες συμμετοχή στο “The Voice”, όπως και έγινε πριν από περίπου τρία χρόνια. Πιστεύεις ότι όταν κάτι έχει ορίσει η μοίρα να συμβεί, έστω κι αν αργήσει, θα γίνει;

Πιστεύω ότι είναι αυτό που λέμε πως “Άμα σου μέλλει να πνιγείς ποτέ δεν θα πεθάνεις”. Είναι καρμικό, είναι το σύμπαν, αυτό που λέγεται γραμμένο, πεπρωμένο, δεν ξέρω πώς ακριβώς λέγεται, πάντως βλέπω πως ό,τι είναι να γίνει, γίνεται! Πριν πάω στο παιχνίδι, δεν είχα κάνει ποτέ προσπάθεια στο τραγούδι, δεν είχα στείλει ποτέ τραγούδι σε κανέναν. Έγραφα βέβαια τραγούδια αλλά τα είχα στο συρτάρι ή τα τραγουδούσα, τα ήξεραν οι φίλοι μου, αλλά μέχρι εκεί. Με παρακινούσαν να κάνω κάτι, αλλά δεν το αποφάσιζα. Ίσως δεν είχε έρθει ακόμη η στιγμή. Έτσι, μια ημέρα βάλαμε στοίχημα πως αν έχανα την παρτίδα στο τάβλι, θα δήλωνα συμμετοχή. Και αυτό συνέβη τελικά! Θυμάμαι ότι τότε δεν ήθελα να πάω στο παιχνίδι, γιατί θεωρούσα ότι ούτε εγώ ταιριάζω σε αυτό αλλά ούτε κι αυτό ταιριάζει σε εμένα, με όλα όσα είχα δει μέχρι τότε στην τηλεόραση από τα προηγούμενα “ριάλιτι σόου”. Το “Voice”, όμως με διέψευσε, γιατί τελικά δεν είχε καμία σχέση με κάτι τέτοιο και ένιωσα πως όντως έψαχναν να βρουν το πραγματικό ταλέντο. Οπότε, θα το ξανάκανα ανεπιφύλακτα. Δεν το μετάνιωσα καθόλου. 

Από τι αντλείς δύναμη για να ξεπερνάς τα σκουρόχρωμα κεφάλαια της ζωής και να συνεχίζεις να ονειρεύεσαι;

Μάλλον είναι η πίστη σε αυτό που αγαπάω, που με βοηθάει να ξεπερνώ το κάθε εμπόδιο. Οτιδήποτε είναι αυτό, είτε είναι μια γυναίκα, είτε ο αδερφός μου, είτε είναι το τραγούδι, είτε είναι η δουλειά μου, θεωρώ ότι η πίστη σε αυτό που αγαπάω, με βοηθάει να αντιμετωπίζω την κάθε σκοτεινή πλευρά της ζωής, και να τη φωτίζω με τον δικό μου τρόπο…

 

“Αργώ πολύ να πάρω μια απόφαση, αλλά όταν την πάρω, αυτό ήταν! Τελείωσε!”, έχεις αναφέρει στο παρελθόν. Υπάρχει κάποια απόφαση για την οποία μετάνιωσες, και κάποια που εύχεσαι να την είχες πάρει;

Πράγματι αργώ να αποφασίσω κάτι και όταν τελικά το αποφασίσω, δεν ξέρω αν τελικά θα τα καταφέρω να το πετύχω. Τουλάχιστον, όμως θα γνωρίζω ότι έδωσα τα πάντα για να φτάσω εκεί που θέλω να φτάσω. Αν δεν τα καταφέρω, σημαίνει ότι δεν ήταν πλέον στο χέρι μου. Δεν μετανιώνω για κάτι που έχω κάνει και τελικά πήγε στραβά, κι ας συμβαίνει συχνά στη ζωή μου. Εγώ συνεχίζω να δρω έτσι, γιατί έτσι είμαι σαν άνθρωπος. Η απόφαση που εύχομαι να είχα πάρει νωρίτερα και δεν το έκανα, είναι να είχα ασχοληθεί ουσιαστικά με τη μουσική από παιδί και να είχα σπουδάσει μουσική, κάτι που δυστυχώς δεν το έχω κάνει. Τώρα, όμως που έχει μπει στη ζωή μου το τραγούδι, δεν θα το άφηνα ποτέ για να κάνω κάτι άλλο. Γιατί μέσα μου πάντα το ήξερα ότι αυτό είναι που θέλω πραγματικά να κάνω στη ζωή μου…

Σε μια από τις πρώτες οντισιόν για το εν λόγω τηλεοπτικό σόου, είχες ερμηνεύσει το τραγούδι “Φεγγάρι μου χλωμό”, που έχει τραγουδήσει ο Πασχάλης Τερζής, σε στίχους Βασίλη Γιαννόπουλου και μουσική Χριστόφορου Γερμενή. Με όλα όσα ισχύουν στην Ελλάδα σήμερα, θεωρείς ότι το “χλωμό φεγγάρι” θα τα καταφέρει κάποτε να δώσει τη θέση του στον πιο λαμπερό ήλιο;

Θεωρώ ότι τον λαμπερό ήλιο πρέπει να τον έχει ο καθένας μέσα του. Και δυο άλλα βασικά “συστατικά” που πρέπει να έχει ο κάθε άνθρωπος είναι η υπομονή και η επιμονή. Αν, λοιπόν αυτά τα δύο τα βάλεις μπροστά σου σαν γνώμονα, πιστεύω ότι δεν αφήνεις τα “χλωμά φεγγάρια” να κυριαρχούν στη ζωή σου και αφήνεις τον ήλιο να βγαίνει κάθε πρωί και να βλέπεις τη ζωή και να την ξεζουμίζεις. Να δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό. Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν να ταΐσουν ούτε την οικογένειά τους και τους καταλαβαίνω, γιατί έχω περάσει κι εγώ παρόμοιες δυσκολίες. Μάλιστα, πριν από κάποια χρόνια, την εποχή που ξεκίνησε η κρίση, είχα κάνει κι εγώ ένα επαγγελματικό εγχείρημα –με δάνεια, όπως πολλοί άλλοι Έλληνες– ανοίγοντας μια μπυραρία. Τα πράγματα, όμως δυστυχώς δεν πήγαν όπως τα περίμενα, και ομολογώ ότι έπαθα και μελαγχολία, έπαθα και κατάθλιψη, δεν κοιμόμουν, κι έβλεπα την κάθε ημέρα μου σαν την τελευταία. Κάποια στιγμή, όμως αποφάσισα ότι δεν πάει άλλο έτσι. Κάτι πρέπει να κάνω. Και σε αυτήν την περίοδο ήρθε στη ζωή μου το παιχνίδι και άλλαξαν όλα!

Το νέο σου τραγούδι έχει τον τίτλο “Θέλει η αγάπη τρέλα”. Μέχρι ποιο σημείο πρέπει να αφήνουμε την τρέλα να “καπελώνει” τη λογική; Ή μήπως η αγάπη και η λογική δεν μπορούν να συνυπάρξουν;

Θεωρώ ότι η τρέλα στη ζωή μας πρέπει να υπάρχει, φυσικά μέχρι ενός λογικού ορίου. Το κουπλέ του τραγουδιού λέει: “Ζήσε τη στιγμή, ξέρω έχεις πληγωθεί. Μη σε νοιάζει τι θα γίνει…”. Και αυτό είναι που προσπαθώ να κάνω κι εγώ στη ζωή μου. Όσο κι αν έχω πληγωθεί στο παρελθόν, δεν θα αφήσω την καινούρια σχέση μου, τον καινούριο φίλο, τον καινούριο άνθρωπο που έρχεται στη ζωή μου, να υποστεί τις αναμνήσεις και τις κακές στιγμές που έχω από πριν με κάποιον άλλο άνθρωπο. Οπότε, πιστεύω πως η ζωή γενικά θέλει τρέλα, και όχι μόνο η αγάπη. Το συγκεκριμένο τραγούδι είναι το πρώτο που θα μπει σε προσωπικό μου δίσκο, και θα είναι σε δικούς μου στίχους και μουσική. Επίσης, θέλω να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ στο Δημήτρη Σταρόβα, ο οποίος συμμετέχει στο βίντεο κλιπ του τραγουδιού, και μαζί με τον Αντώνη Ρέμο και τον Βασίλη Καρρά είναι άνθρωποι που μου έχουν φερθεί άψογα και ανήκουν στους ανθρώπους εκείνους που επειδή είναι αληθινοί, όταν τους γνωρίζεις από κοντά δεν τους απομυθοποιείς, αλλά τους βάζεις ακόμη πιο ψηλά. 

"Θέλει η Αγάπη Τρέλα": Το νέο τραγούδι του Λευτέρη Κιντάτου, σε στίχους και μουσική του ιδίου.

“…αφού στη γη δεν πατάμε, κράτησέ μου το χέρι και πάμε…” και “στη δική μου αγκαλιά θα βγάζεις χειμώνες, καλοκαίρια, μια ολόκληρη ζωή μες στα δικά μου χέρια…”, είναι στίχοι που φέρουν την υπογραφή σου και ερμηνεύει ο Κωνσταντίνος Αργυρός. Πόσο εύκολα αφηνόμαστε πλέον σε έναν αληθινό έρωτα, και είμαστε διατεθειμένοι να περπατήσουμε μαζί του μέχρι το τέλος του κόσμου;

Δυστυχώς δεν αφηνόμαστε εύκολα, αν και για εμένα οφείλουμε να το κάνουμε. Εγώ, ας πούμε αφήνομαι! Αφήνομαι και δεν σκέφτομαι τίποτα. Δηλαδή δύο μάτια και ένα βλέμμα αρκούν για να μην σκεφτώ τίποτε περαιτέρω και να πω ότι αφού κοιτάω αυτά τα μάτια και είμαι ευτυχισμένος, τότε δεν με νοιάζει τίποτα! Θέλει ρίσκο. Βέβαια το ότι αφήνομαι, το πληρώνω πολλές φορές αλλά και την επόμενη φορά πάλι θα αφεθώ…

Τι πρέπει να έχει κανείς σε μια σχέση αν “θέλει να λέγεται αγάπη”, όπως ακούμε να ερμηνεύει ο Βασίλης Καρράς στο τραγούδι “Αγάπη αν θες να λέγεσαι”, στο οποίο επίσης έχεις βάλει τη σφραγίδα σου στους στίχους και τη μουσική;

Πιστεύω ότι έχω γράψει ένα τραγούδι, που το ρεφραίν του λέει ότι “η αγάπη είναι κάτι νύχτες που σε ξεγελάνε, κάτι καλοκαίρια που σε ξεπερνάνε, κάτι ακρογιαλιές που σε μαγεύουν, κάτι μελωδίες που σε ταξιδεύουν”. Κατά τη γνώμη μου, πίσω από όλα αυτά κρύβεται η αγάπη. Κάθε στιγμή που σε κάνει να χαμογελάς, που κάνει την καρδιά σου να χτυπά, αυτό πιστεύω ότι είναι η αγάπη. Δεν έχει μόνο έναν ορισμό. Σε αυτό το τραγούδι είναι σαν ένας άνθρωπος να μιλάει στην ίδια την αγάπη και να της λέει: “Αγάπη αν θες να λέγεσαι, δείξε το πρόσωπό σου”. Για να πει κάποιος ότι αγαπάει, θα πρέπει να αφήνει στην άκρη τον εγωισμό του. Να αγαπάει λίγο λιγότερο το Εγώ του και λίγο περισσότερο τους ανθρώπους που έχει δίπλα του…

Επί σκηνής με τον Αντώνη Ρέμο.

Κλείνοντας τα μάτια και φέρνοντας το μυαλό σου όλα όσα έχεις βιώσει μέχρι στιγμής εξασκώντας αυτό που αγαπάς, ποια είναι η πιο έντονη εικόνα, που έχει χαραχτεί μέσα σου με χρώμα ανεξίτηλο;

Η πιο έντονη εικόνα είναι όταν πριν από λίγο καιρό πήγα στο “Φαντασία”, όπου τραγουδούσε ο Κωνσταντίνος Αργυρός και μόλις βγήκε στην πίστα και ξεκίνησε να λέει το “Όσα νιώθω”, είδα ένα ολόκληρο μαγαζί να το τραγουδάει μαζί του! Η ενέργεια που πήρα εκείνη τη στιγμή και η ανατριχίλα που ένιωσα στο σώμα, δεν περιγράφεται με λόγια! Είναι απίστευτο το συναίσθημα να ακούς τα λόγια που έχουν  βγει από την δική σου την ψυχή να τα λέει ο κάθε άνθρωπος δίπλα σου, να τα βλέπεις γραμμένα σε τοίχους και να ξέρεις ότι τα έχεις δημιουργήσει εσύ αυτά! Το “Όσα νιώθω” για εμένα έχει γίνει επιτυχία γιατί είναι άκρως αληθινό και γι’αυτό μπήκε στην ψυχή και στην καρδιά πάρα πολύ κόσμου. Το έγραψα την περίοδο που ήμουν με μια κοπέλα η οποία ήθελε να ακούσει σε σύντομο χρονικό διάστημα ότι είμαι ερωτευμένος μαζί της και ότι την αγαπώ (!). Οι άνδρες, όμως, αν δεν νιώσουμε πραγματικά κάτι, δεν θα το πούμε. Τότε, λοιπόν έγραψα αυτό το τραγούδι, που λέει: “Μη με ρωτάς, γιατί δεν ξέρω, νιώθω πολλά και θα στα πω, σιγά-σιγά με τον καιρό. Όσα νιώθω για σένα μη με ρωτάς αν αυτό είναι τρέλα ή έρωτας, θέλω μόνο στα μάτια να με κοιτάς και να χάνομαι...”. 

 

Άλλη μια ιδιαίτερα έντονη εικόνα ήταν όταν βρέθηκα στην σκηνή του “The Voice” μαζί με τον Βασίλη Καρρά. Μέχρι τότε, δεν τον γνώριζα και δεν με γνώριζε, όμως μέσα από τα τραγούδια του, ένιωθα ότι τον είχα πάντοτε δίπλα μου, όταν οι φίλοι μου και όλοι όσοι έπρεπε να είναι εκεί, δεν ήταν… Έτσι, όταν τραγουδήσαμε παρέα επί σκηνής, ένιωθα σαν να βρίσκομαι σε όνειρο! Δεν το πίστευα! Και σε αυτό το σημείο θέλω να πω κάτι που δεν το έχω ξαναπεί σε κανέναν. Εκείνη την εποχή είχα χάσει τον πατέρα μου. Βγήκα, λοιπόν και τραγούδησα το “Απορώ με την καρδιά μου” και βούρκωσα. Πηγαίνοντας μετά πίσω στα παρασκήνια, με πιάνει ο Βασίλης Καρράς, και μου λέει: “Έλα εδώ, ρε πιτσιρικά. Τον έχασα κι εγώ τον πατέρα μου, όταν ήμουν πολύ μικρός”. Και εκείνη τη στιγμή με παίρνει στην αγκαλιά του και αρχίσαμε να κλαίμε και οι δύο. Και αμέσως μετά, μου λέει: “Τώρα θα βγούμε έξω και θα δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό για εκείνον!”. Δεν θα την ξεχάσω αυτήν τη στιγμή ποτέ στη ζωή μου…

Η εμφάνιση του Λευτέρη Κιντάτου με τον Βασίλη Καρρά στη σκηνή του "The Voice". Μια στιγμή που θα θυμάται για πάντα...

Στους στίχους σου το ρήμα “νιώθω” έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Στην ζωή εκτός πενταγράμμου, μήπως τελικά το να “νιώθει” κανείς αποτελεί μειονέκτημα;

Σε καμία περίπτωση! Γιατί όταν αυτά που νιώθεις, τα υπερασπίζεσαι κιόλας και με τα μάτια και με τη λογική και με τα λόγια, δεν γίνεται ποτέ να πέσεις έξω! Αλλά κι αν ακόμη πέσεις έξω για εκείνον που τα ένιωσες, δεν θα πέσεις έξω για τον εαυτό σου, γιατί εσύ τα αισθάνθηκες και ούτως ή άλλως είναι σημαντικά! Δεν χάνουν την αξία τους, αν εσύ τα ένιωσες για κάποιον που δεν έπρεπε. Τα συναισθήματα δεν είναι κουμπιά που τα πατάς και λες ότι από εδώ και στο εξής δεν θα είμαι ευαίσθητος. Εγώ για παράδειγμα, βλέπω ταινία και κλαίω, πάω σε γάμο και δακρύζω. Δεν έχω πάει ούτε σε έναν γάμο, που να μην βάλω τα κλάματα! 

Τι δείχνει η καλλιτεχνική σου “πυξίδα” για το επόμενο διάστημα;

Θα συνεχίσω τις εμφανίσεις μου στο “Vip Skyladiko” με τον Θάνο Καλλίρη, την Στέλλα Καλατζή, τον Χρήστο Δαναό, την Ελίνα Νιάρου, τους αδερφούς Παΐτέρη, τη Νάστια Ζολώτα, και την Νάντια Αγγελέτου. Παράλληλα, ετοιμάζονται καινούρια τραγούδια, έχω στο συρτάρι πολλά που δεν έχουν κυκλοφορήσει ακόμη. Είναι ευλογία το να κάνεις αυτό που αγαπάς. Χτυπάω ξύλο και ευχαριστώ το Θεό καθημερινά, που μου έχει δοθεί η ευκαιρία να το κάνω αυτό και να αμείβομαι…

"Στη Δική μου Αγκαλιά": Άλλη μια επιτυχία που έφερε στη ζωή ο ίδιος, ερμηνευμένη από τον Κωνσταντίνο Αργυρό.

--------------------------------------------------------------- 

*Πηγή φωτογραφιών:

Φωτ.1: Βίκυ Καλοφωτιά

Φωτ.2, 4, 5, 6: Προσωπικό αρχείο Λευτέρη Κιντάτου