Ραψωδοί για 90' στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Κυριακή πρωί στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο κι ενώ γίνεται το πανδαιμόνιο από τουρίστες, όλα μοιάζουν ήρεμα και νωχελικά καθώς κρυφοκοιτάζουμε τις πρώτες αίθουσες. Το αττικό φως εισχωρεί από τα παράθυρα και σαν παράνομος εραστής χαϊδεύει τις λευκές επιφάνειες των γλυπτών. Πειρασμός: Να ξαναδούμε τους θησαυρούς του ΕΑΜ ή να περιμένουμε υπομονετικά μήπως κάποιος δεν έρθει και πάρουμε μέρος στην ανάγνωση των ραψωδιών; 

Τελικά οι προσευχές μας έπιασαν, κάποιοι δεν άκουσαν το ξυπνητήρι και ως πρώτες επιλαχούσες θα συμμετέχουμε στη δράση "Ας διαβάσουμε την Οδύσσεια"! Ακόμη δεν ξέραμε ότι θα είμαστε μάρτυρες μιας μοναδικής εμπειρίας... μιας πραγματικής μυσταγωγίας.
Σε μια μικρή αλλά ζεστή αίθουσα του μουσείου θα λάβουμε θέσεις, ο δρ Νίκος Ξανθούλης

θα μας καλωσορίσει και θα ζητήσει την συμμετοχή μας, αλλά οι περισσότεροι από το κοινό είμαστε ντροπαλοί. Το ταξίδι μας αρχίζει με τους ήχους της άρπας και το νήμα της αφήγησης ξετυλίγεται με την βελούδινη φωνή του καπετάνιου μας- μουσικοσυνθέτη κ. Ξανθούλη, ο οποίος μας τόνισε την πρόθεσή  του να ευφρανθεί η ψυχή του κάθε αναγνώστη. "Είναι μια μαγεία να διαβάζεις αυτό το κείμενο. Είναι κρίμα που κάθονται με τις ώρες στο σχολείο να ασχολούνται με κάποιες λεπτομέρειες φιλολογικές και δεν διαβάζουν ολόκληρο το κείμενο από την αρχή μέχρι το τέλος! Όπως τις τραγωδίες, εάν τις παρουσίαζαν σε θέατρα θα καταλάβαιναν πολύ περισσότερο τα παιδιά!". Μάλιστα πριν από λίγες μέρες από το ΕΑΜ σε συνεργασία με την Ελληνογαλλική Σχολή Ευγένιος, άρχισε το παγκόσμιο δρώμενο “Οδύσσεια 24”, δηλαδή η  ανάγνωση ραψωδιών από 157 ομάδες σε διαφορετικές γωνιές του κόσμου!

των Μαρίας Αλιμπέρτη - Βίκυς Καλοφωτιά

-Βίκυ μου, μπράβο σου που είχες το θάρρος να διαβάσεις. Πρέπει να ένιωσες μοναδικά. Προσωπικά μπορεί να μην  το τόλμησα, αλλά αυτός ο γλυκός ήχος της άρπας με συνεπήρε! Πολλές φορές έκλεισα τα μάτια μου και ένιωσα ως άλλος Οδυσσέας. Μοιράστηκα την αγωνία του ήρωα, ένιωσα τους χτύπους της καρδιάς του, το κύμα να με απειλεί...

-Πραγματικά, το να διαβάσω αυτό το κείμενο που με ταξίδεψε στην εποχή των μαθητικών μου χρόνων, ήταν κάτι σαν δώρο, στο οποίο δεν μπόρεσα να αντισταθώ! Κάθε λέξη με έφερνε όλο και πιο κοντά στην ψυχή του Οδυσσέα, της θάλασσας, της έντονης προσμονής του να αντικρίσει ξανά την πατρίδα! Από ένα σημείο κι έπειτα, αισθάνθηκα σαν να ήμουν εγώ εκείνη που πάλευε με τα κύματα και τη μανία του θεού Ποσειδώνα...


-Οι διαφορετικοί χρωματισμοί της φωνής των παριστάμενων όξυναν και την δική μου φαντασία.Νομίζω ότι ήταν πολύ έξυπνη ιδέα το κάλεσμα στους ακροατές να γίνουν και αφηγητές. Με αυτό το τρόπο ήταν και κοινωνοί της διαδικασίας. Πολύ πρωτότυπο, συνήθως διαβάζουν ηθοποιοί...

-Κι εμένα ομολογώ ότι αυτή η κίνηση με εξέπληξε ευχάριστα και έδωσε στην όλη εκδήλωση μια ξεχωριστή χροιά. Είχε τη μαγεία του, το να ακούει κανείς τις πολύτιμες αυτές φράσεις από ανθρώπους που βρίσκουν το θάρρος να αναλάβουν το ρόλο του αφηγητή, με κίνητρο την έντονη αγάπη τους για τον Όμηρο...

-Ξέρεις, σκεφτόμουν πόσο επίκαιρος είναι ο Οδυσσέας ως σύμβολο, ως πολύπαθος άνθρωπος που περνά από δοκιμασίες και αντιστέκεται στις δυσκολίες. Το αισιόδοξο μάλιστα είναι ότι επιτυγχάνει το στόχο του! Πραγματικά από την Οδύσσεια αντλείς αισιοδοξία!

-Αισιοδοξία και δύναμη να μάχεσαι για να πετύχεις τους στόχους σου ό,τι είδους "κύματα" και "μυθικά τέρατα" κι αν συναντάς στη διαδρομή σου! Να παλεύεις κι ας μην βλέπεις μπροστά σου στεριά! Και κάποια στιγμή θα αγκυροβολήσεις στην "Ιθάκη" σου...

  -Οι ήχοι από τα πουλάκια που κελαηδούσαν στα δέντρα στην αυλή, συνέτειναν στην κατάνυξη. Μοναδική εμπειρία ομολογουμένως! Θα το πρότεινα σε φίλους όλων των ηλικιών, ιδιαίτερα σε μαθητές καθώς την ραψωδία ζ' που διαβάσαμε, την διδασκόμαστε και στο σχολείο αλλά εδώ πρόκειται για μια διαφορετική προσέγγιση...Και τι ωραία ιδέα να μας δείξει η αρχαιολόγος κ.Κουντάνου έργα-αντικείμενα της έκθεσης "Οδύσσειες" τα οποία αναφέρθηκαν στις δυο ραψωδίες!

 -Αν η διδασκαλία της "Οδύσσειας" στο σχολείο διαμορφωνόταν με αυτόν τον πρωτότυπο τρόπο, δεν νομίζω ότι θα υπήρχε μαθητής που δεν θα ανυπομονούσε να χτυπήσει το κουδούνι για να ξεκινήσει το συγκεκριμένο μάθημα! Η μελωδία της αρχαίας λύρας, η συναισθηματική φόρτιση των στίχων, τα αγάλματα του μουσείου να ψιθυρίζουν ένα-ένα τα μυστικά τους...


-Νομίζω ότι στην επόμενη δράση, την τελευταία Κυριακή του Απριλίου, θα το τολμήσω κι εγώ να γίνω ραψωδός!

-Οπωσδήποτε, Μαρία μου! Και είμαι σίγουρη ότι θα είναι και για εσένα μια πολύτιμη εμπειρία που θα θυμάσαι έντονα, όσα χρόνια κι αν περάσουν!