Μικροί Παράδεισοι, τόσο αναγκαίες Ουτοπίες!

Ονειρικά τοπία, νούφαρα, πεσμένα υποκίτρινα φύλλα δίπλα σε λίμνες, εκεί που θα επέλεγαν να κολυμπήσουν νεράιδες… Λες και ξυπνώ από όνειρο σε έναν παραμυθένιο τόπο, έχω την αίσθηση ότι θα ξετυλιχθεί ένας μύθος από εκείνους που μοναδικά διηγούνταν οι Προραφαηλίτες στα έργα τους με φόντο την οργιάζουσα φύση. Καθώς η ματιά μου "αιχμαλωτίζεται" στα έργα της Χρύσας Βέργη αυτόματα έρχεται στο νου μου ο πίνακας «Ύλας και Νύμφες» του Γουίλιαμ Γουότερχαους, αλλά και εκείνοι με τους υπέροχους κήπους που απεικόνιζε με τον χρωστήρα του ο Μονέ… Θυμάμαι τα υπέροχα νούφαρα με τη γιαπωνέζικη γέφυρα που δέσποζε στα περισσότερα έργα του.

της Μαρίας Αλιμπέρτη

Με το προσωπικό της ύφος και μια μοναδική αληθοφάνεια στον εικαστικό της κώδικα η Χρύσα Βέργη με ταξιδεύει μέσα από την έκθεση της με τίτλο «Μικροί Παράδεισοι» σε μια ... αναγκαία «αληθινή» Ουτοπία. 
Μπορεί να οφείλεται στο υπέροχο σκηνικό που έχει στηθεί στο Radisson Park Hotel, με τους κορμούς των δέντρων να φέρνουν την φύση του Πεδίου του Άρεως μέσα στο ξενοδοχείο. 

Ίσως να είναι τα φύλλα στην φωτισμένη οροφή που με κάνουν να νιώθω ότι διασχίζω ένα δάσος με ξέφωτα τους πίνακες. Μάλλον με αφυπνίζει η ρομαντική μελαγχολία που μου γεννάν τα έργα, αναλογιζόμενη σε τι μίζερο και γκρίζο κόσμο ζούμε και πόσο ανάγκη έχουμε τη Τέχνη όχι μόνο για να ονειροπολήσουμε αλλά για να αναπνεύσουμε με αισιοδοξία. 

Μέσα σε πλήθος φιλότεχνων που έχουν καταφθάσει για τα εγκαίνια, εγώ νιώθω μια προσωπική σύνδεση με τα έργα, κατανοώ την αγωνία του καλλιτέχνη για την διαφοροποίηση από την ασχήμια της καθημερινότητας καθώς και την αναζήτηση της ελευθερίας, που έχει αφετηρία την σφαίρα της Τέχνης.

Στα μικρά και μεγάλα τελάρα διακρίνω όχι μόνο μια καλλιτεχνική αγωνία αλλά γενικότερα αυτή της ανθρωπινης ψυχής: Πρόκειτιαι για τους μικρούς Παράδεισους που χάνουμε μέσα στην ανούσια ρουτίνα μας και τα άγχη της. Ίσως πάλι να αποτελούν τις άμυνες που αναζητουμε, κάπως έτσι τα έργα λειτουργούν σαν σωστικές λέμβους καθώς μπορούμε να βυθιστούμε  με το βλέμμα και να λυτρωθούμε αφού ενωθούμε με την Φύση-ως αφηρημένη έννοια- αλλά και την δική μας ανθρώπινη φύση. 

Δεν είναι η λογική που μας ωθεί σε αυτό, αλλά το ερέθισμα που προσφέρουν τα έργα να αισθανθούμε δια της οράσεως, να χαϊδέψουμε τα φύλλα, τα κρυστάλλινα νερά και να την μυρίσουμε  την γη. Αυτή η διέγερση των αισθήσεων και των συναισθημάτων πυροδοτεί την φαντασία, όχι λόγω κάποιας εξεζητημένης λυρικότητας της ζωγραφικής αποτύπωσης των τοπίων, ούτε του Υψηλού που υμνούσε ο Γουλίαμ Τέρνερ, οφείλεται στην απλότητα και την αμεσότητα που υπηρετεί το Ωραίο, κατά την καντιανή διάκριση.

Οι «Μικροί Παράδεισοι» της Χρύσας Βέργη λοιπόν πέτυχαν τον σκοπό τους γιατί δεν μένουμε απλά να κοιτάμε τα έργα, τα οποία ως σύμβαση της Τέχνης τα θεωρούμε παράθυρα στον κόσμο, αλλά αυτό τον κόσμο τον βιώνουμε ή τουλάχιστον επιθυμούμε να τον βιώσουμε. 

Σημειώνεται ότι το Radisson Blu Park Hotel Athens φιλοξενεί την έκθεση στο πλαίσιο του αφιερώματος «ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΕΧΝΗ» που διοργανώνεται για έκτη χρονιά, με  την επιμέλεια της ιστορικού τέχνης Ελένης Αθανασίου. Η εν λόγω δράση συνδέει τον τουρισμό με τον πολιτισμό, ροβάλλοντας έργα σημαντικών Ελλήνων καλλιτεχνών τόσο στον ξένο επισκέπτη του ξενοδοχείου όσο και στη νεότερη γενιά Ελλήνων.

 Έως τις 31 Ιουλίου.