Κύπελα του Μουντιάλ, αριστουργήματα Τέχνης

Η συγγραφή ενός άρθρου για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου σε ένα μπλογκ που αφορά τον πολιτισμό μπορεί να φανεί περίεργο σε πολλούς. Κι' όμως, το δημοφιλέστερο άθλημα στον κόσμο είναι μια Υψηλή Τέχνη, την οποία έχουν αναδείξει πάμπολλοι ζογκλέρ της στρογγυλής θεάς, από τους παλαιότερους Πελέ, Μαραντόνα και Κρόιφ μέχρι τους νεότερους Μέσι και Ρονάλντο. Ήδη από την αρχαιότητα, οι αθλητικοί αγώνες στην Ελλάδα ήταν μια μορφή πολιτισμού και φυσικά οι αρχαίοι ημών πρόγονοι διέθεταν το δικό τους παιχνίδι με μπάλα, τον επίσκυρο. Αντίστοιχα, οι Ρωμαίοι έπαιζαν το harpastum και οι Κινέζοι το cuju, ενώ τον 16ο αιώνα η Φλωρεντία επιδιδόταν στο Calcio Storico, μια πρώιμη μορφή ποδοσφαίρου που αναβιώνει μέχρι και σήμερα. 

του Ανδρέα Αναγνωστόπουλου

Το ποδόσφαιρο με την σημερινή του μορφή εμφανίστηκε στα μέσα του 19ου αιώνα στην Αγγλία, για να εξαπλωθεί αργότερα πρώτα στην υπόλοιπη Ευρώπη και μετά σε όλον τον κόσμο. Ωστόσο, δεν είναι μόνο οι παίκτες που έχουν αναγάγει σε τέχνη το περίφημο Μουντιάλ αλλά και τα κύπελλα - πραγματικά κομψοτεχνήματα, που έχουν άρρηκτα συνδεθεί με αυτό το κορυφαίο αθλητικό γεγονός. 

 Από την πρώτη διοργάνωση το 1930 στην Ουρουγουάη, μέχρι και το 1970, στους νικητές του Μουντιάλ απονεμόταν το τρόπαιο Ζιλ Ριμέ. Αρχικά ήταν γνωστό ως Παγκόσμιο Κύπελλο, αλλά το 1946 μετονομάστηκε σε "Ζιλ Ριμέ" προς τιμήν του Γάλλου πρώτου προέδρου της Διεθνούς Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας FIFA.  

Το 1928 ο Ριμέ προώθησε με επιτυχία την ιδέα του για ένα Κύπελλο που θα απονέμεται στην καλύτερη εθνική ομάδα του κόσμου, σε μια διοργάνωση ανά τέσσερα χρόνια. 

Αυτό το πρώτο κύπελλο, σχέδιο του Γάλλου γλύπτη Αμπέλ Λαφλέρ, ήταν κατασκευασμένο από επιχρυσωμένο μέταλλο και αναπαριστούσε την αρχαιοελληνική θεά Νίκη. Πάνω του αναγράφονταν τα ονόματα των νικητών της κάθε διοργάνωσης ως το 1970, οπότε η ομάδα της Βραζιλίας το κατέκτησε για τρίτη φορά και αποφασίστηκε όπως το τρόπαιο της παραχωρηθεί μόνιμα. Δυστυχώς, το 1983, το κύπελλο Ζιλ Ριμέ εκλάπη από το μουσείο της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της Βραζιλίας και δεν βρέθηκε ποτέ.

Μετά το 1970, σχεδιάστηκε από τον Ιταλό γλύπτη Σίλβιο Γκατσάνιτσα ένα νέο τρόπαιο, γνωστό ως Τρόπαιο του Παγκόσμιου Κυπέλλου. Μετά την κλοπή του "Ζιλ Ριμέ", το νέο κύπελλο αποφασίστηκε, σε συνέδριο της FIFA στην Αθήνα, το 1971, να μη δοθεί ξανά σε κανέναν μόνιμα, όσες φορές και αν το κατακτήσει μια εθνική ομάδα. Το κύπελλο δεν θα αντικατασταθεί μέχρι το 2038, οπότε και θα συμπληρωθεί ο χώρος στο κύπελλο, όπου αναγράφονται τα ονόματα των νικητριών χωρών.

Το τρόπαιο είναι από χρυσό 18 καρατίων, έχει ύψος 36 εκατοστά, βάρος 4,97 κιλά το ίδιο και 6 κιλά η βάση του, η οποία αποτελείται από δύο στρώματα ημιπολύτιμου μαλαχίτη. Σε αυτήν αναγράφονται οι χρονιές και οι νικητές του κυπέλλου από το 1974 και έπειτα.

Οι νικητές κρατούν το κύπελλο για 4 χρόνια, μέχρι την επόμενη διοργάνωση και ύστερα παίρνουν ένα επιχρυσωμένο ακριβές αντίγραφο.