Με αφορμή την σημερινή επέτειο από την καταστροφή της Σμύρνης η ΕΣΤΙΑ Νέας Σμύρνης ξυπνά μνήμες και αναδεικνύει ιστορικές αλήθειες. Την σφαγή αμάχων και την εγκατάλειψη όσων επιβίωσαν αβοήθητων στην προκυμαία από τις συμμαχικές δυνάμεις φέρνει στο φως η ΕΣΤΙΑ τιμώντας τους Ιάπωνες Ναυτικούς που απέδειξαν ότι η Ανθρωπιά έχει μεγαλύτερη αξία από το εμπορικό κέρδος.
Εκείνες τις κρίσιμες ώρες ένα Ιαπωνικό πλοίο που πέταξε πανάκριβο μετάξι
για να σώσει Μικρασιάτες. Πρόκειται για το «Tokei Maru», που μετέφερε μετάξ αξίας
αρκετών λιρών αλλά με εντολή του
καπετάνιου ρίχθηκαν όλα στα νερά του λιμανιού της Σμύρνης για να αποβιβαστούν
οι πρόσφυγες.
Χάρη στη στάση του καπετάνιου να πλευρίσει το πλοίο στην προκυμαία και να επιβιβαστούν οι ταλαίπωροι υπολογίζεται ότι σώθηκαν 825 Έλληνες και Αρμένιοι, άνδρες, γυναίκες και παιδιά και μεταφέρθηκαν στον Πειραιά και σε ελληνικά λιμάνια.
Οι απόγονοι τιμούν
«Η εξαίρετη αυτή πράξη φιλελληνισμού αποκτά ακόμη μεγαλύτερη αξία,
δεδομένου ότι εκείνες τις ημέρες η Ελληνική κυβέρνηση είχε εκδώσει αυστηρή
διαταγή τα ελληνικά πλοία να μην παίρνουν Έλληνες!» τονίζεται στην ανάρτηση.
Η δράση του Ιάπωνα πλοιάρχου καταγράφηκε από τον Τζορτζ Χόρτον, Αμερικανό πρόξενο τότε στη Σμύρνη. Σε τηλεγράφημά του προς το
υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ (18 Σεπτεμβρίου 1922) τονίζει:
"Ένα γιαπωνέζικο πλοίο πήρε μερικούς πρόσφυγες και άκουσα πως πέταξε
το φορτίο του για τον σκοπό αυτό. Επιβάτες του πλοίου μιλούν για τη συγκινητικά
ευγενική συμπεριφορά του ιαπωνικού πληρώματος"
Το γεγονός αυτό όμως δεν διέφυγε και από τον ιαπωνικό Τύπο. Στις 15
Οκτωβρίου 1922 η «Atlanta Journal-Constitution» ανέφερε: «Αντίθετα με τις ενέργειες
κάθε άλλου πλοίου στη Σμύρνη, αυτό (δηλαδή το γιαπωνέζικο πλοίο) πήρε κάθε
πρόσφυγα για τον οποίο θα μπορούσε να βρει χώρο πάνω στο σκάφος. Υπήρχε κι ένα
φορτηγό πλοίο στο λιμάνι το οποίο έριξε όλο το φορτίο στη θάλασσα, πήρε τους
υπόλοιπους πρόσφυγες και τους μετέφερε στον Πειραιά»
Τα αμερικανικά, τα βρετανικά, τα γαλλικά και τα ιταλικά πλοία δεν δέχονταν τους πρόσφυγες και επιβίβαζαν μόνο δικούς τους στα σκάφη και τότε παρέμειναν οι ταπεινοί Ιάπωνες για να αποδείξουν την ευσπλαχνία τους προς τους πρόσφυγες.
Ως ελάχιστη ένδειξη τιμής και αναγνώρισης στην μεγαλειώδη πράξη αυτοθυσίας του Ιάπωνα καπετάνιου και του πληρώματός του, ο Πρόεδρος Ιωάννης Παπαδάτος και τα μέλη του ΔΣ της ΕΣΤΙΑΣ Νέας Σμύρνης επέδωσαν τιμητική πλακέτα στον Πρέσβη της Ιαπωνίας στην Ελλάδα, τιμώντας έτσι τους Ιάπωνες ναυτικούς και εκφράζοντας ένα μεγάλο «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ»για τη «βοήθεια που προσέφεραν στους κινδυνεύοντες με αφανισμό Μικρασιάτες προγόνους μας».
Ένας ακόμη ήρωας: Διέσωσε 300 χιλιάδες από την σφαγή
Ευτυχώς το πέπλο της λήθης δεν τον
σκέπασε και η ιστορία ενός Αμερικάνου πάστορα που έσωσε ψυχές από τις πύρινες φλόγες
στην Σμύρνη σώζεται στην δημόσια Ιστορία και τιμάται με στήλη μπροστά στο δημαρχείο του Βόλου. Ο Asa
Kent Jennings κατάφερε με το πείσμα και την ανθρωπιά του να σώσεις τις ζωές δεκάδων
χιλιάδων χριστιανών γυναικών και παιδιών.
Ο μικροκαμωμένος και χτυπημένος από την φυματίωση,
Τζένινγκς είχε φτάσει πρόσφατα ως
υπάλληλος του YMCA στην πολύγλωσση πόλη
του μισού εκατομμυρίου.
Η πόλη είχε πλημμυρίσει από δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες που είχαν
εγκαταλείψει το εσωτερικό της χώρας μπροστά στην απειλή από τον τουρκικό στρατό.
Σχεδόν όλοι ήταν άστεγοι και άποροι και υπέφεραν από την πείνα και τη δίψα.
Ο Τζένινγκς, που είχε δημιουργήσει σταθμό πρώτων βοηθειών για έγκυες γυναίκες σε ένα σπίτι στην προκυμαία που είχε εγκαταλειφθεί από τον πλούσιο Έλληνα ιδιοκτήτη της.
Μ δωροδοκία και με ένα ψέμα μπόρεσε να
συγκεντρώσει έναν στόλο ελληνικών εμπορικών πλοίων και να ζητήσει τη βοήθεια
του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ.
Εκτιμάται ότι ο Τζένινγκς μετέφερε τους πρόσφυγες από τη Σμύρνη στα ελληνικά νησιά και τις
πόλεις του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης σε μόλις επτά ημέρες.
Το μικρό ελληνικό λιμάνι της Μυτιλήνης στο κοντινό νησί της Λέσβου έγινε ο κύριος σταθμός του. Σε ένα σημείο εκεί, σχεδόν 160.000 πρόσφυγες στρατοπέδευσαν γύρω από την πόλη μέχρι να μπορέσουν να μετεγκατασταθούν στην Ελλάδα. Υπό την πίεση της τεράστιας ροής των προσφύγων, η Μυτιλήνη με τη σειρά της έγινε φωλιά ασθένειας και πείνας. Ο Τζένινγκς συνέχισε το έργο του εκεί, οργανώνοντας το Near East Relief για να φέρει ψωμί και ιατρικά εφόδια.
Άξιο λόγου είναι
ότι, ο Τζένινγκς διέσωσε πρόσφυγες
Έλληνες και Αρμένιους και από ακτή της Μαύρης Θάλασσας.
Ο Τζένινγκς πέθανε
το 1933, αλλά το θάρρος τους και η προσφορά του παραμένουν απόδειξη της δύναμης
του συμπόνιας προς τα θύματα θρησκευτικής μισαλλοδοξίας και πολέμου.
Σήμερα, ένα μνημείο
αφιερωμένο στον Asa Jennings βρίσκεται στο Βόλο, στο οποίο σημειώνεται για τις ηρωικές του πράξεις «Ο
σωτήρας 300.000 Ελλήνων στη Σμύρνη το 1922»
ακολουθούμενο από «… στην καρδιά κάθε ανθρώπου κοιμάται ένα λιοντάρι…»
Πηγή:https://www.facebook.com/estia1930ns/
/www.pappaspost.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου