Μια κιβωτό της τοπικής παράδοσης αποτελεί το Λαογραφικό Μουσείο Μυκόνου, καθώς διασώζει τις μνήμες και σημαντικές πληροφορίες για την υφαντουργία, την Ιστορία με σημαντικές προσωπικότητες, κοσμήματα της Μαρουλίνας, γκραβούρες και τεκμήρια της θαλασσινής ζωής των κατοίκων.
Ακόμη και το ίδιο το κτίριο, παλιό καραβοκυραίικο οίκημα, παρουσιάζει ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον καθώς στα θεμέλια του εντοπίστηκε μέρος του κάστρου της χώρας. Ωστόσο, το Μουσείο «ασθμαίνει» λόγω κακής συντήρησης τόσο του κτιρίου όσο και της πολυπληθούς συλλογής του.
Στις έξι αίθουσες του εκτίθενται πολύτιμα στοιχεία του τοπικού πολιτισμού και εν γένει των Κυκλάδων, σημαντικά τεκμήρια της υφαντουργίας, της παραγωγής δαντέλας, υλικά πειστήρια της καθημερινής ζωής (συλλογές παλαιών επίπλων, βυζαντινών εικόνων, λαϊκών κεραμικών, παλιών αναμνηστικών πιάτων) αλλά και της ναυτικής παράδοσης (μοντέλα πλοίων).
Άξιες αναφοράς είναι οι ιστορικές πληροφορίες για την ηρωίδα του Ελληνικής Επανάστασης, Μαντώ Μαυρογένους με εντυπωσιακές προσωπογραφίες και ένα πιστό αντίγραφο της πορφυρής φορεσιάς της. Σημειώνεται ότι είναι σημαντική η απόπειρα ανάδειξης αυτής της προσωπικότητας καθώς δεν υπάρχει άλλος χώρος μνημόνευσης της πέρα μιας προτομής, αφού η κατοικία της λειτουργεί ως ενοικιαζόμενα δωμάτια.
Ωστόσο, όλα τα αυτά τα σημαντικά στοιχεία χάνονται μέσα στην ποσότητα τους. Με εμφανή την απουσία μουσειολογικής μελέτης, o επισκέπτης-θεατής στερείται της δυνατότητας να παρακολουθήσει είτε μια αφήγηση είτε να εστιάσει την προσοχή του σε ένα σημείο. Τα πολλά ερεθίσματα αποσυντονίζουν τον επισκέπτη που το κτίριο είναι κακοδιατηρημένο ενώ είναι εμφανέστατη η έλλειψη μουσειολογικής μελέτης.
Και ενώ θα μπορούσε το εν λόγω μουσείο να είναι πόλος έλξης για τους πολλούς τουρίστες του νησιού και πιθανότατα ενός άλλου είδους –πολιτισμικού τουρισμού- η διαχείρισή του παραμένει «παγωμένη» σε περασμένες δεκαετίες.
Για την ιστορία του μουσείο δημιουργήθηκε με βάση το κοινωφελές ίδρυμα «Λαογραφική Συλλογή Μυκόνου» (1958) η οποία απλώνεται ότι εκτός του κεντρικού Μουσείου στο Κάστρο, στο Αγροτομουσείο – «Μύλος του Μπόνη» (είναι κλειστό) και το εντυπωσιακό «Σπίτι της Λένας». Ιδρυτής κι εμπνευστής, αλλά και μεγάλος δωρητής της «Λαογραφικής Συλλογής» είναι ο Βασίλης Δ. Κυριαζόπουλος.
Δυστυχώς το παλιό διώροφο δίπλα στην περίφημη Παραπορτιανή, ένα από τα πιο τουριστικά σημεία του νησιού δείχνει εγκαταλελειμμένο και αφημένο στη φθορά της υγρασίας. Ένας αναστεναγμός και μια φράση «είναι κρίμα» βγαίνει από το στόμα των περισσότερων επισκεπτών, καθώς στο νησί εισρέουν πόροι από τον τουρισμό αλλά δεν επενδύονται στην συγκεκριμένη πολιτιστική πτυχή του τόπου.
Ωστόσο, ως γνωστόν, και από την οπτική της «αξιοποίησης» τα λαογραφικά μουσεία μπορούν να προσελκύσουν άλλου είδους τουρισμό, πέρα αυτού του party animals τους εμπορικούς μήνες Ιούλιο και Αύγουστο. Η ανάδειξη του πολιτιστικού κεφαλαίου του νησιού θα μπορούσε να αποφέρει και οικονομικά στην τοπική κοινότητα, πέρα του κύρους και της προβολής της πολιτιστικής ταυτότητας, όταν οι «άνεμοι» του glamorous και των ξέφρενων parties κοπάζουν τον Σεπτέμβρη.
Το εν λόγω μουσείο θα μπορούσε να αποτελέσει case study για μια διπλωματική εργασία αλλά και πεδίο μελέτης για κάποιο πανεπιστημιακό τμήμα μουσειολογίας, καθώς αποτελεί πρόσφορο έδαφος για έρευνα. Με τον τρόπο αυτό οι φοιτητές θα προσφέρουν και μια αναπτυξιακή δίοδο στο μουσείο και μια ευκαιρία προβολής του άφθονου πολιτιστικού πλούτου της Μυκόνου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου