Μια ανάλαφρη επιφάνεια που κρύβει αιχμηρές αλήθειες..Η ταινία Το Έγκλημά Μου (Mon Crime) του François Ozon μοιάζει με μια παιχνιδιάρικη, σχεδόν θεατρική κωμωδία εποχής, όμως κάτω από την επιφάνειά της κρύβει αιχμηρά κοινωνικά σχόλια.
της Μαρίας Αλιμπέρτη
Παρότι περιστρέφεται γύρω από μια υπόθεση δολοφονίας, η αφήγηση παραμένει ευχάριστη και ανάλαφρη, με ρυθμό και χιούμορ. Το σενάριο είναι καλοδουλεμένο, με ανατροπές και αποκαλύψεις που διατηρούν το ενδιαφέρον αμείωτο, ενώ η σκηνοθετική προσέγγιση του Ozon είναι ανθρωποκεντρική και αποστασιοποιημένη από κάθε ηθικολογία—δεν δικαιολογεί, αλλά αφήνει τον θεατή να κρίνει.
Μια υπόθεση γεμάτη ανατροπές
Στο Παρίσι της δεκαετίας του ’30, η νεαρή και άφραγκη ηθοποιός Madeleine Verdier κατηγορείται για τη δολοφονία ενός ισχυρού θεατρικού παραγωγού. Η συγκάτοικός της, Pauline, μια άπειρη αλλά φιλόδοξη δικηγόρος, την υπερασπίζεται στο δικαστήριο, ισχυριζόμενη ότι η πράξη της ήταν αυτοάμυνα. Η υπόθεση μετατρέπεται σε δημόσιο θέαμα, και οι δύο γυναίκες γίνονται διασημότητες. Όμως, καθώς η φήμη τους εκτοξεύεται, η αλήθεια αρχίζει να ξετυλίγεται, αποκαλύπτοντας τις πραγματικές προθέσεις και τα όρια της φιλοδοξίας.
Ερμηνείες με χάρη, φιλοδοξία και θεατρικότητα
Οι Nadia Tereszkiewicz (ως Madeleine) και Rebecca Marder (ως Pauline) ενσαρκώνουν με φρεσκάδα και ελαφρότητα τις δύο νεαρές ηρωίδες, αποδίδοντας με μαεστρία την ενθουσιώδη αλλά και υπολογιστική τους φύση. Οι ερμηνείες τους εστιάζουν στη φιλοδοξία, τη γοητεία και την επινοητικότητα των χαρακτήρων τους, χωρίς να τους εξιδανικεύουν. Η Isabelle Huppert, σε έναν απολαυστικό ρόλο-έκπληξη, προσφέρει μια ερμηνεία γεμάτη μπρίο και αυτοσαρκασμό, ενισχύοντας τη θεατρικότητα της ταινίας.
Η σκηνοθεσία του Ozon είναι προσεκτικά ισορροπημένη: φωτίζει τα τρωτά σημεία των χαρακτήρων χωρίς να τους καταδικάζει, και αποφεύγει την ηθική απλοποίηση. Αντί να δικαιλογήσει τους ήρωες, μας αφήνει να παραδειγματιστούμε από τις πράξεις τους.
Η ματαιοδοξία ως κινητήριος δύναμη
Πίσω από το χιούμορ και τη ρετρό αισθητική, η ταινία εξερευνά τη ματαιοδοξία της ανθρώπινης φύσης και πώς αυτή μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνες πράξεις. Παρά την ανάλαφρη προσέγγιση των νεαρών ηρωίδων, η ταινία παρουσιάζει την καταπίεση των γυναικών και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται ως αντικείμενα.
Σε αρκετές σκηνές, οι πρωταγωνίστριες υιοθετούν φεμινιστικό λόγο, υπονομεύοντας τα παρωχημένα στερεότυπα του φύλου και της εξουσίας. Η ταινία καυτηριάζει τις κοινωνικές προκαταλήψεις και θέτει υπό αμφισβήτηση την ίδια τη φύση της αλήθειας και της δικαιοσύνης.
Γιατί αξίζει να τη δεις
Ως ταινία εποχής, Το Έγκλημά Μου διαθέτει εντυπωσιακά σκηνικά, κοστούμια και φωτισμό που σε μεταφέρουν σε μια άλλη εποχή. Όμως δεν μένει εκεί: σχολιάζει με οξυδέρκεια την κενότητα του εύκολου εντυπωσιασμού, τη ματαιοδοξία των στόχων και τα κακώς κείμενα μιας κοινωνίας που κρίνει επιφανειακά. Είναι μια ταινία που συνδυάζει την αισθητική απόλαυση με την κοινωνική παρατήρηση—και αυτό την κάνει ξεχωριστή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου