ΧΟΜΠΙΤ: Η συνταγή καλή, αλλά πέτυχε;

Περιπέτεια 3D

Στην παιδική μου ηλικία ζητούσα να μου διαβάζουν ξανά και ξανά την “Χιονάτη και τους 7 Νάνους”. Μεγαλώνοντας αγάπησα τους Νάνους, τα Ξωτικά, τα Χόμπιτ, μέσα από τις κινηματογραφικές μεταφορές των βιβλίων του J.R.R.Tolkin, καθότι τεμπέλα και ανυπόμονη δεν αντέχω να διαβάσω τα πολυσέλιδα βιβλία του. Σαν παιδί που θα ξανασυναντήσει τους αγαπημένους του ήρωες, πρόσμενα την προβολή του «Χόμπιτ: Η Ερημιά του Νοσφιστή» (The Hobbit: The Desolation of Smaug) από τον βραβευμένο με Όσκαρ Πίτερ Τζάκσον (Peter Robert Jackson). Φορώντας τα 3D γυαλιά μου αφέθηκα στην περιπέτεια, αν και δεν αποζημειώθηκα απόλυτα για την αγωνία μου. Φυσικά, περίμενα ότι ο σκηνοθέτης θα ακολουθήσει τις επιταγές του Hollywood και σαφώς η αποδίδει την ατμόσφαιρα του μαγικού κόσμου του Τολκίν, αλλά η πλοκή και ο ρυθμός δεν πέτυχαν να με κερδίσουν απόλυτα. Κυρίως έμεινα σαν αποχαυνωμένη να κοιτώ την μαύρη οθόνη με το απότομο τέλος της ταινίας και με την υπόσχεση “Συνεχίζεται”.

Στη πρώτη σκηνή, ο Θόριν Δρύασπι (Ρίτσαρντ Άρμιταζ) διάδοχος ενός έκπτωτου βασιλιά συναντά σε ένα καπηλειό τον Γκάνταλφ (Ίαν ΜακΚέλεν) ο οποίος τον παροτρύνει να ενώσει τον στρατό τον Νάνων και να πάρει πίσω το βασίλειο του, Έρεμπορ, από τον δράκο Νοσφιστή, που έκλεψε και την Ιερή Πέτρα. Δώδεκα μήνες αργότερα δεκατρείς νάνοι, με επικεφαλής τον Θόριν Δρύασπι μαζί το Χόμπιτ, Μπίλμπο Μπάγκινς (Μάρτιν Φρίμαν) ο οποίος με την συνοδεία του Γκάνταλφ (Ίαν ΜακΚέλεν) αρχίζουν ένα ταξίδι με πολλές περιπέτειες. Αρχικά, συναντούν τον Μπέορν, μια αρκούδα που μεταμορφώνεται σε άνθρωπο με υπερβολική δύναμη. Πριν μπουν στο Μαγεμένο Δάσος ο Γκάνταλφ φεύγει για το Νότο, ενώ οι υπόλοιποι ήρωες συναντούν γιγαντιαίες θανατηφόρες αράχνες, καθώς διασχίζουν το μονοπάτι των Ξωτικών, ενώ τους καταδιώκουν και τα Ορκ. Μετά από πολλές δυσκολίες θα καταφέρουν να φθάσουν στο Μοναχικό Βουνό, να λύσουν τον γρίφο, να ανοίξουν την πύλη του κάστρου και να αντιμετωπίσουν τον περιβόητο δράκο.

Στο δεύτερο μέρος της τριλογίας ο Πίτερ Τζάκσον ακολουθώντας την επιτυχημένη συνταγή του πρώτου μέρους, «Χόμπιτ: Ένα αναπάντεχο ταξίδι» («The Hobbit: An Unexpected Journey»), αλλά και της τριλογίας του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών συνδυάζει δράση, ταχύτητα, εφέ και καλή φωτογραφία. Ωστόσο, η αρχή της ταινίας δεν διαθέτει γρήγορο ρυθμό. Συγκεκριμένα επιταχύνει και κερδίζει το ενδιαφέρον από την σκηνή κατάβασης του καταρράκτη των Νάνων μέσα σε βαρέλια με τα Ορκ να τους καταδιώκουν και τα Ξωτικά να προσπαθούν να προστατεύσουν τους πρώην κρατούμενούς τους. Σαφώς, πρέπει να προστεθεί και αλατοπίπερο: έχει προηγηθεί και λίγο αίσθημα μεταξύ ενός ερωτύλου νάνου και ενός θηλυκού Ξωτικού. Επίσης δεν λείπει και η μάχη μεταξύ καλού και κακού με τον Γκάνταλφ να τολμά να τα βάλει με τον Βεβηλωτή. Πολλές μάχες, ακροβατικά θαρραλέων πολεμιστών και περιπλανήσεις των ηρώων ικανοποιούν τους θαυμαστές των βιβλίων του Τόλκιν, αλλά τραβούν την ταινία σε μάκρος -160 λεπτά- επιβαρύνοντας την με τόση πολυλογία.

Δεν λείπει και το πασπάλισμα των εφέ καθώς όπως είναι γνωστό ο νεοζηλανδός σκηνοθέτης έχει εμμονή του με το φανταστικό και τα τεχνικά μέσα.
Αισθητικά η ταινία αποζημιώνει με την επιμελημένη εικόνα αλλά και σκηνές όπως όταν ο Μπίλμπο σκαρφαλώνει στο δέντρο για να βρει τον ήλιο. Καθώς αναδύεται στην κορυφή του φεύγουν στον αέρα πεταλούδες, υπό το φως του ηλιοβασιλέματος.

Πρωταγωνιστούν :Μάρτιν Φρίμαν, Ίαν Μακ Κέλεν Κέιτ Μπλάνσετ, Ελαιτζα Γουντ Κρίστοφερ Λι, Ορλάντο Μπλουμ.




                                                                                                   Μαρία Αλιμπέρτη