Πίσω από τα Κηροπήγια: μια ματιά στον άνθρωπο πίσω από τα στρας και τα φώτα

Δράμα

Οι παγιέτες και τα γκλίντερ με θάμπωσαν. Η περούκα του Ματ Νέιμον με έκανε να γελάσω, αλλά πέρα από τα ενδυματολογικά εφέ η ταινία "Πίσω από τα Κηροπήγια" (Behind The candelabra) του Steven Soderbergh, με εντυπωσίασε για την ειλικρίνεια, με την οποία μετέφερε την ζωή μια σημαντικής καλλιτεχνικής προσωπικότητας, βλέποντας βαθιά τον άνθρωπο.

Ο διασημότερος σαλούν-πιανίστας Walter Liberace υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους showman των ΗΠΑ, με ηχογραφήσεις άνω των 200 άλμπουμς και γκλαμουράτες εμφανίσεις , καθώς και με βραβεύσεις ΕΜΜΥ. Ωστόσο, φρόντιζε καλά να κρύβει την προσωπική του ζωή καθώς στην συντροφιά του βρίσκονταν συνήθως ευειδείς νέοι με απολλώνια σώματα που για λόγους φαίνεσθαι συνήθως εργάζονταν στην υπηρεσία του. Μέχρι όμως που θα γνωρίσει τον Σκότυ Θόρσον και θα αποτελέσει μακροβιότερη σχέση του (1977-1984). Ο εν λόγω έγραψε το Behind the Candelabra- κυρίως για να μπορέσει να εξασφαλίσει μερικά δολάρια- καθώς ο εθισμός του στα ναρκωτικά αλλά και ένας νεώτερος του άνδρας, τον απομάκρυναν από το εραστή του. Όμως η σχέση των δυο ανδρών θα καταδειχθεί πιο βαθιά, πέρα από το συμφέρον καθώς ο Λη σχεδίαζε να τον κληρονομήσει ο Σκοτ, μέσω υιοθεσίας, δεδομένου του ομοφοβικού κοινωνικού ταμπού.

Πέρα όμως από το στόρυ η ταινία σκιαγραφεί μια σημαντική προσωπικότητα που άφησε το στίγμα του στο καλλιτεχνικό στερέωμα αλλά και ένα ίδρυμα. Παρά την αρρενωπή φύση – αντιμετώπισε περιπέτειες με την υγεία του λόγω του εθισμού του στο σεξ- ο Michael Douglas καταφέρνει να αποδώσει μοναδικά έναν τέτοιο χαρακτήρα, φιλήδονου αλλά και ενοχικού Καθολικού. Χάρη στην ερμηνευτική γκάμα του ενσαρκώνει με επιτυχία μια εγωκεντρική προσωπικότητα που επιδίδεται σε πλαστικές επεμβάσεις για να ικανοποιήσει την ματαιοδοξία του, επιβάλλει το ίδιο και στο σύντροφό του, ενώ υποκρίνεται μια ζωή τον ετερόφυλο για να μην τσαλακώσει την δημόσια εικόνα του. Μπορεί αισθητικά να μας θυμίζει τον Γιάννη Φλωρινιώτη καθώς ο Λη θεωρεί τον εαυτό του κάτι σαν τον Λούντβιχ της Βαυαρίας και το έργο διαπνέει όλο αυτό το αυτοκρατορικό κιτς, όπως λέει και ο ήρωας, αλλά ποτέ δεν θα μπορούσε η ταινία να διολισθήσει, χάρη και στο ερμηνευτικό ταλέντο του Matt Damon που είναι πιστός στο ρόλο ενός φιλόδοξου νέου αλλα και αφοσιωμένου εραστή.

Ο Steven Soderbergh θίγει ένα θέμα ταμπού ακόμη και σήμερα σε ορισμένες κοινωνίες, με λεπτό χειρισμό αλλά και ρεαλιστική διάθεση για να μας δείξει την ζωή του καλλιτέχνη φέρνοντάς τον μπροστά από τα κηροπήγια. Το μιούμορ αλλά και η καλή μουσική ανεβάζουν αισθητικά την ταινία και παρά τις κάποιες τρυφερες σκηνές, το έργο στέκεται πιο πολύ στην κενότητα μιας τέτοια ζωής lifestyle, στην σύγκρουση των χαρακτήρων αλλά και στην υπεροχή της αγάπης.