Δραματική
Κύματα προσπαθούν να κατακτήσουν την ακτή. Μια γυναίκα τραγουδά έναν σκοπό που αγγίζει την ψυχή μου. Οι τίτλοι έναρξης πέφτουν για την “Μικρά Αγγλία”. Καθηλωμένη παρακολουθώ την ταινία. Μια μυρωδιά γιασεμιού με κυκλώνει και μια γεύση πικραμύγδαλου μουδιάζει τα χείλη μου. Η μελαγχολία της εποχής με κυριεύει.
Οι γυναίκες “σκουριάζουν” περιμένοντας τους θαλασσοπνιγμένους. Οι άνδρες τρώγονται από την αλμύρα. Αρκετοί από αυτούς που δεν καταφέρνουν να επιστρέψουν, γίνονται ήρωες και έχουν μνήμα τους τον ωκεανό. Γλαφυρά ο Παντελής Βούλγαρης μας γυρίζει στην Ελλάδα του '30 και του '40, σε ένα τόπο της ναυτοσύνης περιγράφοντας πιστά τον μικρόκοσμο και τα ήθη του νησιού. Σαφώς ακολουθώντας τις γραμμές του απολαυστικού μυθιστορήματος της Ιωάννας Καρυστιάνη «Μικρά Αγγλία» που βρίσκεται στην 49η έκδοση και έχει τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος, ενώ έχει μεταφραστεί σε αρκετές ξένες γλώσσες.
Με την ματιά των γυναικών που περιμένουν πίσω σαν πιστή Πηνελόπη ο σκηνοθέτης μεταφέρει με πολύ τρυφερότητα την καταπίεση στα κοινωνικά πρέπει και την μοναξιά των γυναικών των ναυτικών. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον αναφλέγεται ένας μεγάλος έρωτας, της νεαρής Όρσας (Πηνελόπη Τσιλίκα) και του Σπύρου (Ανδρέας Κωνσταντίνου). Η φωτιά όμως αυτή θα κάψει τους ερωτοχτυπημένους καθώς η σκληρή μητέρα της Όρσας (Αννέζα Παπαδοπούλου) έταξε να την παντρεύψει με ένα εύπορο ναυτικό πιστεύοντας, σύμφωνα με την χαρακτηριστική ατάκα της, “ζωή χωρίς παρά, ζωή χωρίς χαρά”. Πεισμωμένος ο Σπύρος και πληγωμένος από την προδοσία της Όρσας, γυρίζει με περιουσία στο νησί και ζητά το χέρι της μικρότερης κόρης Μόσχας. Οι δυο οικογένειες θα ζήσουν κάτω από την ίδια στέγη και ένα μαρτύριο θα αρχίσει για την Όρσα...
Η «Μικρά Αγγλία» , όπως έλεγαν οι ναυτικοί την Άνδρο και όπως ονόμασε το πλοίο του ο Σπύρος Μαλταμπέ μπαίνει στο πλάνο του Παντελή Βούλγαρη και γίνεται η αφορμή για ένα έργο -ποίημα. Με υπέροχη φωτογραφία και μια άψογη μουσική υπόκρουση ο σκηνοθέτης μας κάνει να νιώσουμε ότι περπατάμε στα σοκάκια της Άνδρου, βιώνουμε το πάθος των δυο νέων με απαλές λήψεις και λίγο κουνημένες στις σκηνές με τις μυστικές συναντήσεις των ερωτευμένων. Σε άλλες πάλι, ο σκηνοθέτης φροντίζει η μετάβαση να είναι με αρμονικό μοντάζ όπως για παράδειγμα εστιάζοντας στα ανδρικά δάχτυλα και στην ακριβώς επόμενη σκηνή κάποιος να χτυπά το παλιό χεράκι της πόρτας. Σε άλλες πάλι η κάμερα πλησιάζει για να δείξει την λεπτομέρεια που σχεδόν μας μεταφέρει την αίσθηση του χαδιού την πρώτη νύχτα του γάμου.
Με "προϋπηρεσία" στον προβληματισμό γύρω από το θέμα της καταπιεσμένης γυναίκας («Το Προξενιό της Άννας», «Οι Νύφες») ο σκηνοθέτης σχεδόν εξωραΐζει στα μάτια του θεατή το βάσανο των γυναικών. “Τι είμαι για σένα, ένα χωράφι να με ξεπουλήσεις” λέει η πρωταγωνίστρια στην μάνα της όταν μαθαίνει για τον προγραμματισμένο γάμο της με έναν άγνωστο. Η 25χρονη Πηνελόπη Τσιλίκα στην πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση αποδίδει υπέροχα την ηρωίδα που μοιάζει με δραματικό πρόσωπο τραγωδίας.
Στο ίδιο ερμηνευτικό επίπεδο και η Σοφία Κόκκαλη ενσαρκώνει την ανέμελη Μόσχα, προσδίδοντας ένα πιο εύθυμο τόνο στην ταινία. Πιο απολαυστική όλων η Αννέζα Παπαδοπούλου αποδίδει την αυστηρότητα της μητέρας-αφέντρας, του καπετάνιου στην στεριά- στον αντίποδα του άνδρα της που ηγείται πλοίου στην θάλασσα αλλά και της πληγωμένης γυναίκας που ομολογεί ότι “καλύτερα να παντρευτεί αυτόν που δεν αγαπά γιατί όταν πέφτει σε ξένες αγκαλιές, ο πόνος θα είναι λιγότερος.”
Παίζουν ακόμη: Μάξιμος Μουμούρης, Βασίλης Βασιλάκης, Χρήστος Καλαβρούζος, Ειρήνη Ιγγλέση, Κλέα Σαμαντά, Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη, Αγγελική Παπαθεμελή.
Μαρία Αλιμπέρτη
Κύματα προσπαθούν να κατακτήσουν την ακτή. Μια γυναίκα τραγουδά έναν σκοπό που αγγίζει την ψυχή μου. Οι τίτλοι έναρξης πέφτουν για την “Μικρά Αγγλία”. Καθηλωμένη παρακολουθώ την ταινία. Μια μυρωδιά γιασεμιού με κυκλώνει και μια γεύση πικραμύγδαλου μουδιάζει τα χείλη μου. Η μελαγχολία της εποχής με κυριεύει.
Οι γυναίκες “σκουριάζουν” περιμένοντας τους θαλασσοπνιγμένους. Οι άνδρες τρώγονται από την αλμύρα. Αρκετοί από αυτούς που δεν καταφέρνουν να επιστρέψουν, γίνονται ήρωες και έχουν μνήμα τους τον ωκεανό. Γλαφυρά ο Παντελής Βούλγαρης μας γυρίζει στην Ελλάδα του '30 και του '40, σε ένα τόπο της ναυτοσύνης περιγράφοντας πιστά τον μικρόκοσμο και τα ήθη του νησιού. Σαφώς ακολουθώντας τις γραμμές του απολαυστικού μυθιστορήματος της Ιωάννας Καρυστιάνη «Μικρά Αγγλία» που βρίσκεται στην 49η έκδοση και έχει τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος, ενώ έχει μεταφραστεί σε αρκετές ξένες γλώσσες.
Με την ματιά των γυναικών που περιμένουν πίσω σαν πιστή Πηνελόπη ο σκηνοθέτης μεταφέρει με πολύ τρυφερότητα την καταπίεση στα κοινωνικά πρέπει και την μοναξιά των γυναικών των ναυτικών. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον αναφλέγεται ένας μεγάλος έρωτας, της νεαρής Όρσας (Πηνελόπη Τσιλίκα) και του Σπύρου (Ανδρέας Κωνσταντίνου). Η φωτιά όμως αυτή θα κάψει τους ερωτοχτυπημένους καθώς η σκληρή μητέρα της Όρσας (Αννέζα Παπαδοπούλου) έταξε να την παντρεύψει με ένα εύπορο ναυτικό πιστεύοντας, σύμφωνα με την χαρακτηριστική ατάκα της, “ζωή χωρίς παρά, ζωή χωρίς χαρά”. Πεισμωμένος ο Σπύρος και πληγωμένος από την προδοσία της Όρσας, γυρίζει με περιουσία στο νησί και ζητά το χέρι της μικρότερης κόρης Μόσχας. Οι δυο οικογένειες θα ζήσουν κάτω από την ίδια στέγη και ένα μαρτύριο θα αρχίσει για την Όρσα...
Η «Μικρά Αγγλία» , όπως έλεγαν οι ναυτικοί την Άνδρο και όπως ονόμασε το πλοίο του ο Σπύρος Μαλταμπέ μπαίνει στο πλάνο του Παντελή Βούλγαρη και γίνεται η αφορμή για ένα έργο -ποίημα. Με υπέροχη φωτογραφία και μια άψογη μουσική υπόκρουση ο σκηνοθέτης μας κάνει να νιώσουμε ότι περπατάμε στα σοκάκια της Άνδρου, βιώνουμε το πάθος των δυο νέων με απαλές λήψεις και λίγο κουνημένες στις σκηνές με τις μυστικές συναντήσεις των ερωτευμένων. Σε άλλες πάλι, ο σκηνοθέτης φροντίζει η μετάβαση να είναι με αρμονικό μοντάζ όπως για παράδειγμα εστιάζοντας στα ανδρικά δάχτυλα και στην ακριβώς επόμενη σκηνή κάποιος να χτυπά το παλιό χεράκι της πόρτας. Σε άλλες πάλι η κάμερα πλησιάζει για να δείξει την λεπτομέρεια που σχεδόν μας μεταφέρει την αίσθηση του χαδιού την πρώτη νύχτα του γάμου.
Με "προϋπηρεσία" στον προβληματισμό γύρω από το θέμα της καταπιεσμένης γυναίκας («Το Προξενιό της Άννας», «Οι Νύφες») ο σκηνοθέτης σχεδόν εξωραΐζει στα μάτια του θεατή το βάσανο των γυναικών. “Τι είμαι για σένα, ένα χωράφι να με ξεπουλήσεις” λέει η πρωταγωνίστρια στην μάνα της όταν μαθαίνει για τον προγραμματισμένο γάμο της με έναν άγνωστο. Η 25χρονη Πηνελόπη Τσιλίκα στην πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση αποδίδει υπέροχα την ηρωίδα που μοιάζει με δραματικό πρόσωπο τραγωδίας.
Στο ίδιο ερμηνευτικό επίπεδο και η Σοφία Κόκκαλη ενσαρκώνει την ανέμελη Μόσχα, προσδίδοντας ένα πιο εύθυμο τόνο στην ταινία. Πιο απολαυστική όλων η Αννέζα Παπαδοπούλου αποδίδει την αυστηρότητα της μητέρας-αφέντρας, του καπετάνιου στην στεριά- στον αντίποδα του άνδρα της που ηγείται πλοίου στην θάλασσα αλλά και της πληγωμένης γυναίκας που ομολογεί ότι “καλύτερα να παντρευτεί αυτόν που δεν αγαπά γιατί όταν πέφτει σε ξένες αγκαλιές, ο πόνος θα είναι λιγότερος.”
Παίζουν ακόμη: Μάξιμος Μουμούρης, Βασίλης Βασιλάκης, Χρήστος Καλαβρούζος, Ειρήνη Ιγγλέση, Κλέα Σαμαντά, Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη, Αγγελική Παπαθεμελή.
Μαρία Αλιμπέρτη



Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου