“Εγώ, ο εαυτός μου & η μαμά”: μια χιουμοριστική ταινία αποκάλυψη!

Πόσες φορές σας καταπίεσε η μαμά σας; Σκεφτήκατε ποτέ ότι θα θέλατε να είστε άλλος για να νιώθει υπερήφανη η οικογένειά σας; Πόσο τελικά μας επηρεάζει η γνώμη των άλλων;  Η γαλλική ταινία “Εγώ, ο εαυτός μου & η μαμά” του Γκιγιόμ Γκαγιέν δεν χαρίζει μόνο το γέλιο, καθώς ο δημιουργός μας κλείνει το μάτι και μας παροτρύνει να αγαπήσουμε τον πραγματικό μας εαυτό.

Η ταινία αρχίζει με ένα κωμικό επεισόδιο στο οποίο ο Γάλλος Γκιγιόμ φθάνει στην Σεβίλλη, προσπαθεί να επικοινωνήσει χωρίς να γνωρίζει λέξη Ισπανικά και να χορεύει Σεβιλιάνα αλλά ...σαν κορίτσι! Τι κι αν τον κοροϊδεύουν όλοι αυτός σκέφτεται ότι θα χαρεί η μαμά του να το μάθει! Ότι και να κάνει κάπου γύρω βρίσκεται η μαμά του που ήθελε απεγνωσμένα μια κόρη και μεγάλωσε τον Γκιγιόμ ως κορίτσι. Και δεν φτάνει αυτό, όπως μας αφηγείται ο ήρωας, ο πατέρας δεν μπορεί να αποδεχθεί τα σκέρτσα του και τον στέλνει σε οικοτροφεία αρρένων όπου ξετυλίγονται διάφορα σπαρταριστά περιστατικά με αποκορύφωμα όλων τις εξετάσεις για τον στρατό...Ο δύσμοιρος Γκιγιόμ θα δεχθεί τα βέλη του θεού έρωτα και θα ξαπλώσει στα ντιβάνια...διάφορων ψυχαναλυτών για να βρει λύση, να βρει τον εαυτό του...

Πρόκειται για μια ταινία που δικαίως θεωρήθηκε η μεγάλη αποκάλυψη του περσινού φεστιβάλ Κανών και σημείωσε εισπρακτική επιτυχία στη Γαλλία. Το θεατρικό one man show του ιδίου του Γκιγιόμ Γκαγιέν, που κέρδισε το θεατρόφιλο κοινό το 2008, πραγματεύεται μέσα από μια χιουμοριστική εξομολόγηση την αναγκαιότητα εύρεσης της ταυτότητά μας: ποιοι πραγματικά είμαστε; Αυτό που νομίζουμε εμείς; Αυτό που θεωρούν οι γύρω μας; Πόσο επηρεαζόμαστε τελικά από την εικόνα που έχουν οι άλλοι για μας;
Ο πολυπράγμων ερμηνευτής που γράφει, σκηνοθετεί και παίζει τους σημαντικότερους ρόλους της ταινίας, με μια ψυχαναλυτική προσέγγιση μας μαθαίνει να εκτιμάμε τον εαυτό μας και να τον αποδεχόμαστε. Μάλιστα σπάει τα στερεότυπα και μιλά για θέματα που οι οικογένειες για χρόνια κρατούσαν κρυφά με ένα τρόπο που δεν προσβάλλει κανέναν. Ίσως γιατί ο δημιουργός τόσο από πλευράς σκηνοθετικής όσο και από ερμηνευτικής κρατά ισορροπίες και παρουσιάζει το θέμα με πολύ αξιοπρέπεια.