Τζακ Ράιαν: η πρώτη αποστολή: και το copy paste βασιλεύει

Mερικές φορές κοιτώ το κινηματογραφικό πανί και αναρωτιέμαι πόσο copy paste μπορεί να είναι κάποιες ταινίες. Γιατί θα πρέπει να αναπαράγονται από το εργοστάσιο της χολιγουντιανής βιομηχανίας τόσο πιστά οι ίδιοι και οι ίδιοι ήρωες; Γιατί κάποιοι βρίσκονται εκεί για να καταναλώνουν, θα ήταν μια πιθανή απάντηση. Ποιοι χαρακτηριστικό παράδειγμα κλώνου κατασκόπου δεν θα μπορούσατε να βρείτε παρά μόνο στην ταινία “Τζακ Ράιαν: η πρώτη αποστολή". Στο νέο μπλογκμπάστερ του σκηνοθέτη Κένεθ Μπράνα, ο οποίος ερμηνεύει και τον Ρώσο κατάσκοπο, ο κεντρικός ήρωας δεν είναι άλλος από αυτόν των έργων του Τομ Κλάνσυ, χωρίς όμως το σενάριο της ταινίας να βασίζεται σε κάποιο συγκεκριμένο βιβλίο του. Αν και ο συγκεκριμένος ήρωας μας έχει ξαναβγεί στην κινηματογραφική οθόνη καθώς έχει ενσαρκώνει από αστέρες όπως Μπεν Άφλεκ, εδώ οι σεναριογράφοι αυτοσχεδίασαν για να μας παρουσιάσουν ένα κράμα μιας κλασικής αμερικάνικης ταινίας κατασκοπίας.

Η ιστορία του ήρωα (Κρις Πάιν) παρουσιάζεται από τότε που ήταν φοιτητής και άκουσε για την πτώση των δίδυμων πύργων. Το πατριωτικό του αίσθημα ξύπνησε και κατατάχθηκε στον στρατό υπηρετώντας στο Αφγανιστάν. Δυστυχώς τραυματίζεται και επιστρέφει για να αναρρώσει. Εκεί ένας πράκτορας (Κέβιν Κόστνερ) θα τον μυήσουν στην CIA. Δέκα χρόνια μετά τον βλέπουμε να δουλεύει ως οικονομικός αναλυτής όπου εντοπίζει μια κομπίνα Ρώσων στο χρηματιστήριο. Τότε θα αναγκαστεί να ταξιδέψει στην Ρωσία για να αποκαλύψει την απάτη οπότε και θα βρεθεί απέναντι εκτός από μια επικείμενη οικονομική παγκόσμια κατάρρευση και σε ένα καλοσχεδιασμένο τρομοκρατικό χτύπημα. Τα βάσανά του δεν θα τελειώσουν καθώς θα τον επισκεφθεί η αρραβωνιαστικιά του (Κίρα Νάιτλι) που θα εμπλακεί στην υπόθεση...

Κοινώς σεναριακά τίποτα το πρωτότυπο εκτός από μια αναφορά στους αγωγούς φυσικού αερίου που μας κάνει κάτι οικείο...Κατ' άλλα παιχνίδια κατασκοπίας, πιστολίδια, τρομοκράτες...μια κλασική προπαγάνδα που αναπαράγει το μοντέλο του καλού και του κακού.

Στα συν συγκαταλέγονται οι σκηνές από την Μόσχα καθώς και οι χιουμοριστικές σκηνές όπως αυτή που η ηρωίδα νιώθει ανακούφιση καθώς μαθαίνει ότι ο μνηστήρας της είναι πράκτορας και δεν την απατά όπως φοβόταν. Όσο για την ερμηνεία του πρωταγωνιστή μάλλον χλιαρή παρά την προσπάθεια του σεναρίου να μας τον παρουσιάσει σαν άλλο Τζέιμς Μποντ!