Όταν ο Σαίξπηρ είναι…“μυστικός”!

Γράφει η Βίκυ Καλοφωτιά

Δεν χωράνε ξίφη στην αγάπη. Ούτε λαβωματιές. Τα ξίφη είναι για τις μονομαχίες. Βέβαια και οι ερωτευμένοι μονομαχούν κάποιες φορές, αυτές όμως οι μονομαχίες έχουν κάτι από “πλησίασέ με πιο πολύ” και όχι από “θέλω να σε πληγώσω”. Κάθε φορά που το σπαθί βγαίνει από το θηκάρι με σκοπό να πληγώσει την αγάπη, εκείνη βρίσκει τον τρόπο να ξεγλιστρά και έστω και την ύστατη στιγμή καταφέρνει να γλιτώσει από τα βέλη. Και ένας έρωτας γεννιέται. Και τότε γράφονται τα πιο όμορφα ποιήματα και δίνονται τα πιο

παθιασμένα φιλιά. Και η καρδιά χτυπάει σαν τρελή στη σκέψη και μόνο του αγαπημένου προσώπου. Ή κάπως έτσι έχουν τελοσπάντων τα πράγματα για όσους πιστεύουν ακόμη στον έρωτα και στο “ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα”. Ή μήπως όταν είσαι “αγκαλιά” με τον εγωισμό και τη δειλία να έρθεις κοντά στον άλλον και να εκτεθείς, προτιμάς το γνωστό παραμύθι του “καλύτερα μόνος και κύριος του εαυτού μου”; Και αν αυτό που αναζητάς, βρίσκεται μπροστά στα μάτια σου και εσύ επιμένεις να το αγνοείς τρέχοντας πίσω από χίμαιρες και “έρωτες-ουτοπίες”; Πολλά ερωτήματα και ψάχνουν όλα τους απαντήσεις.

Μπήκαμε, λοιπόν κι εμείς στο αυτοκίνητο και πήγαμε να τις ανακαλύψουμε. Στο χώρο του “Rabbithole”, στο Μεταξουργείο. Παρέα με την ομάδα “Νοσταλγία”, που μας θύμισε μέσα από τα λόγια του Σαίξπηρ, όλα αυτά που μας κάνουν να θέλουμε να ερωτευτούμε. Όλα αυτά που μας κάνουν να γράφουμε ποιήματα διασκορπίζοντάς τα σαν άλλοι Κοντορεβυθούληδες, στο δρόμο που θα μας οδηγήσει στην αγκαλιά εκείνου, που μαζί του θα ζήσουμε το κάθε μας όνειρο. Την κάθε μας σκέψη. Την κάθε εικόνα. Το κάθε λεπτό. Τη ζωή ολόκληρη. Όπως και ο πρωταγωνιστής της παράστασης, που γύρισε τα πέρατα του κόσμου περνώντας μέσα από το δάσος του Άρντεν, για να συναντήσει ξανά τη γυναίκα που ερωτεύτηκε με την πρώτη ματιά και που δεν μπόρεσε έκτοτε να τη βγάλει από

το μυαλό του. Τη γυναίκα με το κοφτερό μυαλό, την ξεχωριστή καρδιά, τη σπινθηροβόλα ματιά και το πανέμορφο πρόσωπο. Και γύρω τους υφαίνεται η πιο όμορφη ιστορία, γιατί η αγάπη τους, που ψάχνει τρόπο να ανθίσει παρά την παρουσία των “δράκων” του παραμυθιού, απλώνει το μαγικό της χάδι σε όλους όσους τους περιβάλλουν. Αποτυπώνεται στο χαμόγελό τους. Στη λάμψη των ματιών τους. Στο τραγούδι της ψυχής τους. Στις αλήθειες που παίρνουν τη σκυτάλη από το ψέμα, το φόβο και τη λιποψυχία του χθες. Γιατί ήρθε το σήμερα. Και το σήμερα ζητά απεγνωσμένα να βιωθεί σαν το πιο όμορφο Τώρα και όχι σαν το άτολμο Χθες.

Μια ευφάνταστη σκηνοθετική ματιά προσεγμένη μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια με την υπογραφή της Τώνιας Ράλλη, η εξαιρετική μετάφραση του Ερρίκου Μπελιέ, τα μοναδικά κοστούμια της Θάλειας Τσίγκου, η ιδιαίτερη μουσική πινελιά των Μελαχρινού Βελέντζα, Παναγιώτη Λογοθέτη και Στάθη Νταφαλιά και ένα έξυπνα στημένο σκηνικό που έλαμπε διά της απλότητάς του, αποτέλεσαν έναν έξοχο καμβά για τους ηθοποιούς, που έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους και μας ταξίδεψαν στη χώρα όπου όλα είναι δυνατά, όταν οι άνθρωποι γκρεμίζουν τα τείχη ανάμεσά τους και αφήνουν να μιλήσει το συναίσθημα. Όταν κάθε προκατάληψη παραμερίζεται και το καθετί αφήνεται στον καθένα ξεχωριστά να το ερμηνεύσει όπως εκείνος επιθυμεί. Χωρίς να παρεμβάλλονται οι όποιες ταμπέλες. Πέρα από την πεπατημένη. Έτσι ακριβώς, όπως ήταν και το σκεπτικό του επιτελείου της παράστασης που κράτησε “μυστικό” τον τίτλο μέχρι το τέλος για να την ονομάσει ο καθένας μας…“έτσι όπως του αρέσει”…!

Και αν κάποια στιγμή, εκεί που περπατάτε αμέριμνοι στο δρόμο, συναντήσετε “ελάφια” να μοιράζουν στους περαστικούς ποιήματα, κλείστε τους συνωμοτικά το μάτι! Γιατί προέρχονται από το δάσος του Άρντεν…εκεί, όπου όλα τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα…όταν πιστεύει κανείς στην αγάπη…!

Στοιχεία Παράστασης:

Παίζουν οι ηθοποιοί:

Θάνος Αλεξίου, Μελαχρινός Βελέντζας, Χρηστίνα Γαρμπή, Παναγιώτης Λογοθέτης, Φρέντυ Μαγιάτζα, Νάντια Μαργαρίτη, Γιώργος Μποτώνης, Νεκτάριος Παπαλεξίου, Μιράντα Παύλου, Βιργινία Ταμπαροπούλου, Αντώνης Τανισκίδης, Θωμάς Χαβιανίδης

Σκηνοθεσία: Τώνια Ράλλη

Μετάφραση: Ερρίκος Μπελιές
 
Φωτισμοί: Γιώργος Σίμωνας

Προβολές: Παναγιώτης Λαμπής

Κοστούμια: Θάλεια Τσίγκου

Μουσική σύνθεση: Μελαχρινός Βελέντζας, Παναγιώτης Λογοθέτης, Στάθης Νταφαλιάς
  
Φωτογραφία -Video: Παναγιώτης Λαμπής
 
Graphic design: Τώνια Ράλλη

Website: Nater Nater

Βοηθοί σκηνοθέτη: Μάριος Μαραγκουδάκης, Ίριδα Μπουρή

Διαφήμιση - προώθηση: Νίκη Νίκα, Μελαχρινός Βελέντζας

Παραγωγή: Ομάδα Νοσταλγία