«Έρωτας αλά Ισπανικά»...όταν τα διαφορετικά έλκονται

 Νοτιο-ευρωπαϊκό ταμπεραμέντο, χιούμορ και πικρές αλήθειες...Μια κωμωδία δεν έχει εθνικά σύνορα, αυτό αποδεικνύει η ταινία «Έρωτας αλά Ισπανικά» ή το «Ocho apellidos vascos», που χαρίζει γέλιο πολυεθνικό. 

 Δεν είναι η εισπρακτική επιτυχία που σημείωσε στην χώρα της Ιβηρικής Χερσονήσου, η οποία με έφερε στην κινηματογραφική αίθουσα, αλλά το περιεχόμενο. Απόλαυσα την ταινία και καθώς χάζευα τους τίτλους τέλους κατάλαβα ότι το μυστικό της επιτυχίας της ταινίας αποτελεί η απλή ανθρώπινη προσέγγιση της σύγκρουσης των διαφορετικών πολιτισμικών ταυτοτήτων. 

Η Αμάια, εγκαταλελειμμένη στα σκαλιά της εκκλησίας, βγαίνει με φίλους σε ένα μπαρ της Σεβίλλης. Εκεί θα συναντήσει τον ερωτύλο Ανδαλουσιανό  Ράφα. Μπορεί να καυγαδίζουν άγρια αλλά θα καταλήξουν στο ίδιο κρεβάτι, για να κοιμηθούν απλά. Εκείνη θα το σκάσει για τη Βόρεια Ισπανία, ο Ράφα θα την αναζητήσει  στη πατρίδα της όπου η ατμόσφαιρα είναι τεταμένη, ενώ θα μπλέξει σε μια παρεξήγηση με τον πατέρα της.

Οι ήρωες εκπροσωπούν δυο κόσμους και μπλέκονται σ'ένα παιχνίδι λέξεων, ανέκδοτων , ανταλλαγών "πυρών" μεταξύ Ανδαλουσιανών και Βάσκων. Και δεν είναι απλά μια κόντρα όπως αυτή των Θεσσαλονικέων  και Αθηναίων καθώς στην ταινία υποκρύπτονται οι διαφορετικές αξιακές πεποιθήσεις των κατοίκων των επτά επαρχιών της Ισπανίας.   

Ο σκηνοθέτης Εμίλιο Μαρτίνεθ Λάζαρο πλησιάζει ένα θέμα που ίσως καταλαβαίνει καλύτερα το εγχώριο κοινό, αλλά η σάτιρα δεν έχει γλώσσα ή χρώμα.