Ορμή, κραυγή, ελπίδα για σωτηρία…σκέψεις που ξεπηδούν από το
μυαλό μου στην θέα του γλυπτού «Κρίση» του ταλαντούχου γλύπτη Τάσου Νυφαδόπουλου. «Είμαστε
άνθρωποι και όχι αριθμοί» φαντάζομαι ότι λέει σαν τον κοιτώ ο άνθρωπος που πηδά
για να σωθεί από τον οικονομικό δείκτη που καταρρέει. Και σαν να ακούω τον εκκωφαντικό
κρότο της πτώσης, ενώ παρατηρώ τα θραύσματα στην βάση του...
Το πρωτότυπο έργο που θέτει εύγλωττα το καυτό ζήτημα της ανθρωπιστικής κρίσης των ημερών μας στήθηκε στην Λεωφόρο
Βουλιαγμένης 602 Α και Ιμέρας, στο ύψος Αργυρούπολης. Χωρίς ακαδημαϊκά στεγανά ο αυτοδίδακτος γλύπτης δεν εξέφρασε μόνο την δική του άποψη αλλά αυτό που είναι στο μυαλό όλων, όπως εξηγεί στο culturelovers.gr. Θεωρώντας την ενασχόληση με την Τέχνη ως μονόδρομο, την αντιμετωπίζει ως φορέα μηνυμάτων και όχι κάτι αποκομμένο από την κοινωνία.
Το γλυπτό μήκους 6,8 μέτρα, πλάτος 3,4 και ύψος περίπου 4 μέτρα.
συνέντευξη στην Μαρία Αλιμπέρτη
Η θετική και ανανεωτική ματιά του καταδεικνύεται και από το γεγονός ότι
αξιοποίησε πρωτότυπα υλικά , αεροπλάνων και σκαφών- ανθρακονήματα, υαλο-υφάσματα, ρητίνες- για να δώσει μορφή στην Τέχνη του. Μάλιστα, ο ταλαντούχος καλλιτέχνης
προσέφερε το έργο αφιλοκερδώς, ενώ τα έξοδα καλύφθηκαν με χορηγίες. Ο κόπος των
18 μηνών φαίνεται όμως να δικαιώνεται καθώς πλήθος καθηγητών έχει δείξει
ενδιαφέρον να γράψει για το έργο του.
-Πως προέκυψε η σύλληψη της ιδέας ενός γλυπτού για την κρίση;
«Η σύλληψη της ιδέας του γλυπτού ήταν αποτέλεσμα όλων των συνθηκών των οποίων που ζούμε καθημερινά. Δεν ήταν
αποτέλεσμα μιας προσωπικής σύλληψης ή έμπνευσης, το να γίνει κάτι για την κρίση
ήταν στο μυαλό όλων, απλώς εγώ βρέθηκα ως εργαλείο για να το πραγματοποιήσω.
Δεν πιστεύω ότι ήταν μια άποψη δική μου που πραγματοποιήθηκε μέσω του έργου, αλλά
αυτό που προσπάθησα να κάνω ήταν να εκφράσω το κοινωνικό σύνολο.»
-Οπότε είχατε την ιδέα και το προτείνατε στον δήμο
Αργυρούπολης -Ελληνικού;
-«Το προτείναμε σε πολλούς δήμους από το 2011 οπότε και
άρχισε η ιδέα, αλλά για διάφορους λόγους το εγχείρημα έμενε σε αναμονή και ο
δήμος που τελικά το δέχθηκε ήταν ο δήμος Ελληνικού-Αργυρούπολης.»
-Για σας τι συμβολίζει το έργο;
-«Το έργο μιλάει για την κρίση, αλλά εμπεριέχει εκτός από τις
μικρότερες υπο-ερμηνείες δυο βασικές: Η μια έχει να κάνει
με τις αυτοκτονίες,
αποτελεί φόρο τιμής στους ανθρώπους που οδηγήθηκαν στην αυτοκτονία λόγω της
κρίσης και στις οικογένειές τους οι
οποίες σήκωσαν το βάρος. Και η δεύτερη του ερμηνεία, ο άνθρωπος ο οποίος
βρίσκεται πάνω στον δείκτη, ο οποίος φαίνεται να πηδάει προς τα εμπρός ίσως
είναι τελικά ένας άνθρωπος που μπορεί να ξεφύγει από αυτό, να οδηγηθεί στην
κάθαρση, να μπορέσει ο άνθρωπος μέσα από αυτή την διαδικασία ζύμωσης και
δυσκολιών, να μπορεί να βγει διαφορετικός, να βγει καινούργιος.»
-Και εμένα αυτή την αισιόδοξη ματιά μου έβγαλε!
-«Είναι σημαντικό γιατί η Τέχνη αυτό πρέπει να κάνει, να
παρέχει ερμηνεία για τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, μια διαφορετική αφήγηση.»
-Ταυτόχρονα δεν ενέχει και μια αντίθεση; Ένα νούμερο, το δείκτη
και το ανθρώπινο στοιχείο;
-«Μα ήταν πολύ σημαντικό ότι ο δείκτης μπήκε ως υπαρκτό αντικείμενο, το σύμβολο έγινε
τρισδιάστατο αντικείμενο. Οι δείκτες είναι πάντα δισδιάστατοι, είναι απλά γραφιστικά σύμβολα . Όταν αντιμετωπίζεται ως τρισδιάστατο είναι πλέον ορατή η αντιπαράθεση
με τον άνθρωπο ως προς τα μεγέθη.»
-Ο κόσμος πως αντέδρασε στα εγκαίνια αλλά και μετά την
δημοσιότητα;
-«Ο κόσμος είναι φιλικά
προσκείμενος. Για να είμαι ειλικρινής περίμενα ανάμεικτα συναισθήματα αλλά
μέχρι στιγμής οι άνθρωποι που με έχουν προσεγγίσει είναι πολύ θετικοί και αυτό
που συζητούν και αυτό που βλέπω πια ως ανάγκη του κόσμου είναι η Τέχνη να
συσπειρωθεί, να συσπειρωθούν και άλλες μορφές Τέχνης, ώστε να μπορέσει να
γίνεται Τέχνη κοινωνικού περιεχομένου και με βάση αξίες που είναι διαχρονικές
που μπορεί να μιλήσει και να εκπροσωπήσει την κοινωνία και να αλληλεπιδρά μαζί
της να μην είναι κάτι αποκομμένο και διακοσμητικό. »
-Διάβασα ότι συμμετείχατε σε πανεπιστημιακά σεμινάρια.
-«Λόγω του θέματος του έργου ήρθα σε επαφή με πανεπιστημιακούς διαφόρων ειδικοτήτων. Μέχρι στιγμής έχουμε 20 άρθρα που με αφορμή το έργο μιλούν για την Κρίση. Υπάρχει ανάγκη να συσπειρωθεί κόσμος στη δημιουργία ενός νέου ρεύματος στην Τέχνη με νέο ιδεολογικό υπόβαθρο.»
-Ποια ήταν η μεγαλύτερη αγωνία σας μέχρι να δείτε στημένο το
γλυπτό;
-«Ήταν τόσο μεγάλος ο φόρτος εργασίας με αποτέλεσμα να επικεντρώνομαι κυρίως στο να ολοκληρωθεί το έργο. Η αγωνία μου ήταν να ολοκληρωθεί το έργο όχι μόνον τεχνικά αλλά και ουσιαστικά.»
Διαβάστε περισσότερα στην ιστοσελίδα του καλλιτέχνη:https://nyfadopoulos.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου