Πάρτι Γενεθλίων ...στο Θέατρο Από Μηχανής

Φόβος και απειλή … σκηνές από μια απλή μέρα, στιγμές ρουτίνας μπορεί να κρύβουν τον εφιάλτη,  την καταπίεση, τον σπαραγμό… Το θεατρικό έργο των νεανικών χρόνων του Χ.Πίντερ που αμφισβητήθηκε αλλά αναγνωρίστηκε από πρωτοποριακά μυαλά, το «Πάρτι Γενεθλίων» ανεβαίνει στο Θέατρο Από Μηχανής και είναι μια παραγωγή της Εταιρείας Θεάτρου Συν Επί, σε σκηνοθεσία του Δημοσθένη Παπαδόπουλου.

της Μαρίας Αλιμπέρτη

Ο Άλκις Βλουτής, συγκλονιστικός ως Στάνλεϊ σηκώνει όλο το βάρος της παράστασης. Τι κι αν

στην αρχή ο θεατής θεωρεί  ότι το κείμενο φλυαρεί,  ένα σχόλιο στο του θεσμό της καταπιεστικής οικογένειας υποβόσκει.  Ο συγγραφέας λειτουργεί ως μυστικοπαθής αφηγητής, εξιστορεί μισές αλήθειες και ο θεατής υποθέτει, κάνει σενάρια για το τι έχει συμβεί.  Μέσα από αυτό το μυστήριο αναδύεται ένα δίπολο, μια αντίθεση μεταξύ του ήρωα που νιώθει ενοχή και της αγαθής και ξέγνοιαστης οικοδέσποινας, σύμβολο της αθωότητας.  Από τη μια πλευρά οι ερινύες και οι φόβοι και από την άλλη η απολαυστική στο ρόλο της ονειροπαρμένης οικοδέσποινας Μίνας Αδαμάκη που ζει  με τις αναμνήσεις περασμένων μεγαλείων της αστικής ευμάρειας.

Ο ήρωας, πρώην πιανίστας, είναι ο μοναδικός ένοικος της πανσιόν, που διατηρεί η Mεγκ, μια καλοσυνάτη γυναίκα με τον σχεδόν αθόρυβο σύζυγό της, Πητ που υποδύεται ο Φώτης Αρμένης. Ο ήρωας δεν θέλει να δει την πραγματικότητα, όπως συμβαίνει με τα μυωπικά μάτια του, θεωρεί ότι μπορούσε να κρύψει το παρελθόν σαν  να μην επιθυμεί το αντιμετωπίσει.  Όμως δυο περίεργοι τύποι που τους ερμηνεύουν πειστικά οι  Αλέξανδρος Μούκανος και  Γιώργος Κοψιδάς, θα τον επαναφέρουν στην πραγματικότητα,  έξω  από αυτό το κουκούλι που είχε δημιουργήσει για να κρύψει την παραίτηση του από την ζωή. Η

ιδιοτικότητα χάνεται, μια είδους εξουσίας επιβάλλεται και καθορίζει τη ζωή του. Και ένα πάρτυ γενεθλίων θα πάρει άλλη τροπή… η πλεκτάνη δεν θα αργήσει να φανεί , ενώ η ευκολόπιστη και  ξέγνοιαστη φίλη του, η Λουλού, που ερμηνεύει η Δήμητρα Κόκκορη και ερωτροπεί με τον περίργο ένοικο, θα συνειδητοποιήσει ότι δεν έχουν όλοι αθώες προθέσεις.
Ιδιαίτερα ήταν τα σκηνικά και τα  κοστούμια του Νίκου Αναγνωστόπουλου. Επιτυχημένα ήταν  τα φωτιστικά ευρήματα  του Σάκη Μπιρμπίλη