Πως ορίζεις το περιθώριο μιας κοινωνίας; Ποιος είναι πιο μεγάλο απόβρασμα : ένας μικροαπατεώνας ή ένα "μεγαλολαμόγιο";
Μήπως όλα είναι θέμα μάρκετινγκ;
Σάββατο βράδυ στο θέατρο δεν προσπαθώ να λύσω κανένα αίνγμα, θέλω να χαλαρώσω από μια δύσκολη εβδομάδα και θα τα καταφέρω αλλά το μυαλό μου δεν θα σταματήσει να δέχεται ερεθίσματα από αυτή την παράσταση...
Της Μαρίας Αλιμπέρτη
Ένας διεφθαρμένος και ολίγον παιδεραστής πολιτευτής, μια οικογένεια μικροαπατεώνων, ένας ξεπεσμένος γιατρός, ένας πουλημένος συνδικαλιστης, ένας φιλόδοξος σκανδαλοθήρας δημοσιογράφος, ένας απελπισμένος μπάτσος, μια ονειροπαρμένη ακτιβίστρια και ένας απελπισμένος άστεγος αποτελούν την πιο απίθανη παρέα... Μάλλον έχουν έναν κοινό παρανομαστή, την απληστία.
Αφορμή για να ξετυλιχθει το κουβάρι είναι ένα σκηνοθετημένο εργατικό ατύχημα που αποτυχάνει και τότε μια κλασική σύγκρουση επαναλαμβανεται: προλετάριοι εναντίον καπιταλιστών, μια διαχρονική κόντρα "πασπαλισμένη" με πολύ πολύ χιούμορ!
Μέσα από σπαρταριστές καταστάσεις, οι "Βρώμικες ιστορίες" που ανεβαίνουν στο Θέατρο Κάτω από τη γέφυρα φέρνουν μια ευχάριστη νότα στα παρασκευοσαββατά μας με έξυπνες ατάκες. Ο Bary Keffee, βωμολόχος δε τα βάζει με την άρχουσα τάξη, αλλά και τους undeground τυπους, που στήνουν πλεκτάνες, προσπαθούν να καλύψουν τα δικά τους άπλυτα να μη βγουν στη φόρα.
Ένας αγώνας αλληλοεξόντωσης και εκδίκησης, ενδεδειμένος με κωμικά γεγονότα θα εγείρει ερωτήματα περί κοινωνικής αδικίας και ισότητας.
Μια ιστορία που μοιαζει ο συγγραφέας να έχει εμπνευστεί από την ελληνική πραγματικότητα ή μάλλον είναι πολύ επιτυχημένη η προσαρμογή του σκηνοθέτη Νίκου Δαφνή. Το κείμενο οι «ΒΡΩΜΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΕ ΓΑ ΜΕΙΖΟΝΑ»( μην παρεξηγηθείτε το «ΓΑ» είναι νότα βυζαντινή, αλλά δεν έχει καμία σχέση με το έργο) αντανακλά, την κοινωνική υποκρισία και την σήψη . Δεν είναι η οι ιδιεολογικές καταβολές του συγγραφέα αλλα η τάση του να καυτηριάσει την καθεαυτο κοινωνία, αφού αποδίδει τα ίσα σε πλούσιους και φτωχούς που διακρίνονται πατρικιοι και πληβείοι, όταν τους δωθεί η ευκαιρία, για την αμετροέπεια τους και την τάση στην απάτη.
Το έργο φαντάζει τόσο επίκαιρο, παρά το γεγονός ότι είχε ανέβει σχεδόν πριν 10 χρόνια στο ίδιο θέατρο.
Η παράσταση αποδίδει το σενάριο με σπιρτόζικο τρόπο χάρη στις απολαυστικές ερμηνείες των ηθοποιών που σε παρασέρνουν με το ταπερμέντο τους στο πιο αβίαστο γέλιο, ενώ ο ρυθμός της παράστασης δεν επιτρέπει στο θεατή να βαρεθεί. Πραγματικά νιώθεις οτι συμετέχεις σε ένα γαιτανάκι γιορτής παρά το γλυκόπικρο περιεχόμενο, την αντίθεση ζωής-θανάτου, δικαιοσύνης-αδικίας, αθωότητας-κακίας.
"Είστε ακόμη κύριος ή γίναται υπουργός" θα ρωτήσει ο δημοσιογράφος τον πολιτευτή...σκέφτομαι την ατάκα βγαίνοτνας από το θέατρο...τι πιο χαρακτηριστικό για τη παρακμή που βιώνουμε... τροφή για σκέψη!
Παίζουν: Πελαγία Αγγελίδου, Γιώργος Γιαννακόπουλος, Νίκος Δαφνής, Ελένη Δαφνή, Κώστας Κλάδης, Νίκος Ντούπης, Κων/να Σαραντοπούλου, Πέτρος Τσαπαλιάρης
Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00
Πλατεία ηλεκτρικού σταθμού Ν. Φαλήρου
210-4816200
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου