Το νανοϋλικό της NASA μεταμορφώθηκε σε αερο-γλυπτά στον Πύργου Crispi (Γλέζου)

Χρυσά κλουβιά ιριδίζουν στο φως, πολύτιμα εκθέματα έχουν «εγκλωβιστεί» εντός τους… Μικρά γλυπτά, κυκλαδικά ειδώλια που έχουν αποδοθεί στις δυο διαστάσεις και με ιδιαίτερη ελαφρότητα φέρνουν μηνύματα από την αρχαιότητα… Απορροφημένη παρατηρώ το ειδώλιο να περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του, ενώ το κλουβί του κρέμεται πάνω από ένα βαθύ πηγάδι,  και σκέφτομαι ότι με μια λάθος κίνηση θα βρεθεί στην άβυσσο.

Καθώς στέκομαι στο κέντρο του δεύτερου δωματίου του Πύργου Crispi- Γλέζου, αναλογίζομαι σε πόσο βάθος ο καλλιτέχνης, ακαδημαϊκός και ερευνητής  δρ. Ιωάννης Μιχαλούδης έχει συλλάβει  την έννοια των αρχαίων κειμηλίων «κλεισμένων» σε μουσειακές βιτρίνες, της προστασίας και της περιχαράκωσής τους και πόσο ευφάνταστα το έχει αποδώσει στην έκθεση «(l)imited soul»  στο πλαίσιο της δράσης-έκθεσης  «Κυκλαδικά Στιγμιότυπα».

της Μαρίας Αλιμπέρτη 

Σ’ ένα διάλογο με το παρελθόν τα έργα σύγχρονης Τέχνης με γενετικό αποτύπωμα της αρχαιότητας φέρνουν έναν φρέσκο προβληματισμό για την προσέγγιση του χθες. Είναι αυτή η αίσθηση του εκκρεμούς που δημιουργούν τα κρεμασμένα κλουβιά από το ξύλινο ταβάνι του πύργου που σήμερα λειτουργεί ως Βυζαντινό Μουσείο. Η σκέψη μου κατευθύνεται στην εύθραυστη ερμηνεία του παρελθόντος, τη μετουσίωσή του που μας προσφέρει την σταθερότητα για να πορευθούμε στο σήμερα και να χαράξουμε το αύριο.

Η συνύπαρξη αφενός με τα βυζαντινά σπαράγματα ναών και αφετέρου με τα πιθάρια και τις υδρίες που ανασύρθηκαν από την θάλασσα, μου δημιουργεί την αίσθηση ότι βρίσκομαι στην κοιλιά ενός ξύλινου σκάφους-χρονοκάψουλας που ταξιδεύει στο χρόνο, τον συμπυκνώνει και τον ανανεώνει.

Τόσο τα εκθέματα από βυζαντινά και μεταβυζαντινά μνημεία- αποτοιχισμένες τοιχογραφίες από σημαντικά βυζαντινά μνημεία της Νάξου, μια εντυπωσιακή φορητή εικόνα της Παναγίας, αλλά και η αποτοιχισμένη τοιχογραφία της Παναγίας της Πρωτόθρονης καθώς και ζωγραφικά έργα από την Πάρο, όσο και ο ίδιος ο χώρος του πύργους ως μνημείο συνιστούν μια μήτρα πολιτιστικής ζύμωσης, η οποία με την πινελιά του κ. Μιχαλούδη αποκτά μια νέα ματιά, μια αναφορά στο σήμερα.

Ως πρωτοπόρους της διεπιστημονικής κατεύθυνσης «Τέχνη και Επιστήμη», ο καλλιτέχνης αξιοποιεί το νανοϋλικό της NASA silica aerogel (αερογέλη του πυριτίου) για να δημιουργήσει «αερο-γλυπτά»,  που μεταφορικά έχουν χάσει την βαρύτητά τους αλλά και ουσιαστικά καθώς το υλικό αποτελείται μόνο κατά 1% από ύλη. Στους επισκέπτες  δίνονται ατομικοί φακοί που θα τους επιτρέπουν να φωτίζουν τους 33 κλωβούς με τα μικρογλυπτά δημιουργώντας σκιάσεις πάνω στους τοίχους του μνημείου και ουσιαστικά προβάλλοντας τις κυκλαδικές μορφές στο χώρο, έναν ποιητικό χώρο όπου  σύμφωνα με τον Karl Jung  «ο καθένας μεταφέρει την σκιά του».

Υπενθυμίζεται ότι η έκθεση «Κυκλαδικά Στιγμιότυπα» που παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία τον χειμώνα στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο ξεδιπλώνεται κατά τη θερινή περίοδο, ανανεωμένη και εμπλουτισμένη, σε τρία νησιά των Κυκλάδων και σε τρία εμβληματικά Μουσεία της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κυκλάδων, στα Αρχαιολογικά Μουσεία Δήλου και Θήρας καθώς και στον Πύργο Crispi (Γλέζου) στη Χώρα Νάξου.
Η εικαστική εγκατάσταση του Μιχαλούδη δεν θα είχε υλοποιηθεί χωρίς τη σημαντική χορηγία του Πανεπιστημίου Charles Darwin της Αυστραλίας, όπου και διδάσκει.

Έως 30 Σεπτεμβρίου.