Πού έγινε επανασυναρμολόγηση αρχαίου ελληνικού Κούρου;

Η  εκ νέου συναρμολόγηση του κορμού του σώματος ενός ελληνικού αρχαϊκού Κούρου ολοκληρώθηκε με επιτυχία χάρη στην υποστήριξη του Ιταλικού Ιδρύματος Σικελίας (Fondazione Sicilia). Το αποκαταστημένο άγαλμα εκτίθεται στη πόλη Παλέρμο της Σικελίας και στο Palazzo Branciforte, όπου οι επισκέπτες μπορούν να το θαυμάσουν μέχρι τις 13 Ιανουαρίου στο πλαίσιο της έκθεσης "Il kouros ritrovato". 

Οι Ιταλοί αρχαιολόγοι και συντηρητές μιλούν για τον εμπλουτισμό της πολιτιστικής κληρονομιάς της Σικελίας, ενώ υπογραμμίζουν στα λεγόμενά τους την πολύ-επιστημονικότητα του εγχειρήματος όπως τονίζεται σε δημοσίευμα του ιταλικού National Geographic.

Του Ανδρέα Αναγνωστόπουλου 

Τα δύο μέρη του αγάλματος είχαν ανακαλυφθεί σε διαφορετικές χρονικές περιόδους (τον 18ο αιώνα και στις αρχές του 20ου αιώνα) στην αρχαία πόλη Λεντίνοι (στα ιταλικά Lentini), μια από τις παλαιότερες ελληνικές αποικίες στη Σικελία. Το ένα μέρος του Κούρου βρισκόταν στις Συρακούσες, στο Αρχαιολογικό Μουσείο Paolo Orsi, ενώ το άλλο ανήκε στη μόνιμη έκθεση του Museo Civico di Castello Ursino, στη Κατάνη (Catania).   

 Ομάδα ειδικών προχώρησε σε κοινή εξέταση του κορμού του σώματος αλλά και της κεφαλής του αγάλματος, διπίστωσε ότι τα δυο μέρη ανήκαν όντως σε ένα άγλαμα. Η μελέτη βασίστηκε στον σχεδιασμό ενός συνδετικού στοιχείου μεταξύ του κεφαλιού και της προτομής του κούρου, από το Τμήμα Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου του Παλέρμο, η οποία διεξήχθη με βάση μια 3D σάρωση των δύο ευρημάτων σε υψηλή ανάλυση. Αφού καθορίστηκε η θέση των δύο θραυσμάτων, καθορίστηκε κι ο στερεός όγκος, σε μία εγκοπή σε σχέση με το κάτω άκρο της κεφαλής και στην άνω άκρη του κορμού. Το μοντέλο τελικά εκτυπώθηκε με τεχνικές ταχείας προτυποποίησης.

Σύμφωνα με γεωχημικές έρευνες του μαρμάρου του σώματος και του κεφαλιού του Κούρου, πιθανολογείται ότι τα δυο ανατομικά τμήματα προήλθαν  από το ίδιο μαρμάρινο τεμάχιο που προέρχεται από τα αρχαία λατομεία Λάκκου στην Πάρο. Στη συνέχεια οι ειδκοί προέβησαν σε σχολαστική συντήρηση και σε έπανενωση των δυο κομματιών. Το έργο διεξήχθη στα εργαστήρια του Περιφερειακού Κέντρου Σχεδιασμού και απόκατάστασης της Περιφέρειας της Σικελίας.

Ο Κούρος είναι άγαλμα που απεικονίζει νεαρό άνδρα σε στατική θέση. Η επιμνημόσυνη ή η αφιερωματική του χρήση (εν είδει τάματος) ήταν πολύ διαδεδομένη στην αρχαϊκή αλλά και την κλασσική περίοδο της αρχαίας Ελλάδας, από τον 7ο έως τον 5ο αιώνα π.Χ..  ΄

Όσον αφορά τον Κούρο του Lentini, αυτός χρονολογείται στην ύστερη αρχαϊκή περίοδο (περίπου 530-490 π.Χ.), ενώ για την κατασκευή του γλυπτού χρησιμοποιήθηκε λευκό μάρμαρο. 

"Με την υποστήριξη αυτής της πρωτοβουλίας, μπορέσαμε να ξαναφέρουμε στη ζωή ένα έργο εξαιρετικής ομορφιάς" τόνισε ο Raffaele Bonsignore, πρόεδρος του Ιδρύματος Σικελίας. 

"Η υποστήριξη μας στην ανάδειξη ενός πολύτιμου αριστουργήματος του παρελθόντος, όπως είναι ο Κούρος που αποκαταστάθηκε, αποτελεί μέρος της αποστολής μας να προωθήσουμε την τέχνη και τον πολιτισμό" σημείωσε ο επικεφαλής του ιταλικού ιδρύματος.  Μετά το πέρας της έκθεσης το άγαλμα θα μεταφερθεί στο Αρχαιολογικό Μουσείο στις Συρακούσες όπους θα διεξαχθεί διεινές συνέδριο με αφορμή τον ανασχηματισμό του αγάλματος.

Πηγές 

Εφημερίδα La Repubblica 

https://archaeologynewsnetwork.blogspot.com/

http://www.nationalgeographic.it