Πλάσματα ξυπνούν
από τον λήθαργο, έχουν γεννηθεί χιλιάδες
χρόνια πριν από τους μύθους και έχουν ζυμωθεί με μελάνι! Μπορεί να είναι
δισδιάστατα αλλά έχουν μια κίνηση, έναν δικό τους ρυθμό και αναδύουν μια μεσαιωνική
ατμόσφαιρα καθώς μια σταγόνα απόκοσμου. Ο
δημιουργός τους έχει δώσει έμφαση στην λεπτομέρεια λες και τα κέντησε, δεν τα
ζωγράφισε.
Της Μαρίας Αλιμπέρτη
Από απόσταση θυμίζουν ασπρόμαυρη εκδοχή των παριζιάνικων τοπίων των πουαντιγιστών Georges Seurat and Paul Signac. Mόνο που ο Σπύρος Γρατσίας προτιμά τις μορφές, ίσως γιατί προσπαθεί να εκφράσει ένα ψυχικό φορτίο αλλά και μια διανοητική δύναμη που προέρχεται από το παρελθόν, εξελίσσεται στο παρόν και διαμορφώνει το μέλλον. Η έκθεσή του «Black and White» φιλοξενείται στον πολιτιστικό χώρο Cycladia στη Νάξο, τόπο καταγωγής του.
Η Τέχνη του μοιάζει τόσο φρέσκια- μοντέρνα και συνάμα
τόσο κλασική! Με το μελάνι χαράσσει μονοπάτια και πλέκει ένα δαίδαλο που
σε οδηγεί στο βάθος της Ιστορίας και της Μυθολογίας, εκεί
που οι Νάξιοι ανάγουν την καταγωγή τους, στον Διόνυσο και την Αριάδνη.
Αφουγκραζόμενος τις ανάγκες αυτής της πολιτισμικής ταυτότητας ο Σπύρος Γρατσίας
δεν επιθυμεί απλά να «κανακέψει» τις επιθυμίες μας, αλλά να μας μιλήσει για το
σήμερα ή καλύτερα να μας υπενθυμίσει ότι παραμένουν διαχρονικά οι ανθρώπινες
αγωνίες και αιτήματα όπως αυτό της Δημοκρατίας.
Εικαστική «γραφή»
Οι μορφές του από
τη μέση και κάτω μετατρέπονται σε δέντρα ή είναι κορμοί με πρόσωπο, στέλνοντας ένα
τόσο έντονο μήνυμα για τις ρίζες μας και πως αυτές επηρεάζουν τον τρόπο που
ερμηνεύουμε και αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις. Και ιδιαίτερα για τη γενιά μας
που έζησε lockdowns, αυτοπεριορισμούς,
κλήθηκε να κάνει ενδοσκόπηση και αυτοκριτική και να επανατοποθετηθεί έναντι στον ιστορικό της ρόλο-καθήκον...
Στην εποχή της αποστασιοποίησης και της ψυχρής επαφής των social media, ο Σπύρος Γρατσίας με την απλότητα του ασπρόμαυρου και με αφαιρετική διάθεση έρχεται μέσω της Τέχνης του ως συνδετικός κρίκος, αγγελιοφόρος και προφήτης, να μας βοηθήσει να αντικρίσουμε τούτο το τόπο, τον χώρο και την πραγματικότητα με μια ανανεωτική ματιά. Ταυτόχρονα, ο καλλιτέχνης μας κλείνει το μάτι δείχνοντας αυτή στέρεη βάση από την γνώση του παρελθόντος και τη σοφία των προγόνων. Σαν να θέλει να πει μην απαρνηθείτε την αυθεντικότητα σας, αλλά μην φοβηθείτε και τις προκλήσεις…
Μέσα από 22 σχέδια, μεγέθους Α2, ο καλλιτέχνης
πειραματίζεται με μεγάλες ιδέες όπως είναι της αδελφότητας, της Μνήμης, της Δημοκρατίας κ.ά.
Ο Κένταυρος, ο Ποσειδωνίας, οι Νύμφες και άλλα πλάσματα μυθολογικά είναι εμβαπτισμένα στην δική του φαντασία και διαπλέκονται με τα δικά μας σύγχρονα κοινωνικά
τεκταινόμενα. Με μια υποσυνείδητη σύνδεση οι πρωταγωνιστές των έργων του εξιστορούν και «γρατζουνούν»
πληγές του σήμερα, άλλοτε τις θεραπεύουν και άλλοτε τις αφήνουν ανοιχτές για να
μας ανακουφίσουν. Χαρακτηριστικότερη, κατά τη δική μου ματιά είναι αυτή που ο
Περσέας κοιτά κατάματα την Μέδουσα που φορά μάσκα, σαν να κοιτά την πανδημία, τον ιό και όλο τον αρνητισμό που έφερε μαζί του, στέλνοντας ένα μήνυμα
αισιοδοξίας και αντίστασης στην μιζέρια τω ημερών μας. Η θετική καλλιτεχνική ματιά
του με έκανε να συμμεριστώ το δράμα των ηρώων του και να τους αγαπήσω γιατί ενώ
είναι τόσο γήινοι, έχουν πραγματική σύνδεση με το χώμα που πατούν, ταυτόχρονα
φέρουν και μια αστερόσκονη και μια παραμυθένια καταβολή που μας επιτρέπουν να δούμε
μια άλλη οπτική για την διαχείριση της δικής μας σκληρής πραγματικότητας, αυτής
του επιτεύξιμου ονείρου και όχι της ονειροπόλησης.
Άξιο λόγου είναι ότι η Cycladia, positive island στον Δαμαλά, της Νάξου είναι μια ΜΚΟ που διοργανώνει εδώ και χρόνια συμπόσιο μαρμαρογλυπτικής- φέτος σε συνεργασία με την ΑΣΚΤ-, δίνει βήμα σε πολλούς καλλιτέχνες και προσφέρει δωρεάν μαθήματα σε παιδιά. Στον χώρο της διατίθεται ακόμη και στούντιο ηχογραφήσεων. Στόχος της είναι να διανοίχθούν οι ορίζοντες πολιτισμού του νησιού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου