Τι είδαμε και δεν είδαμε στην Art Athina

 

 

Πιστοί κι εμείς στο ετήσιο ραντεβού των γκαλερί της Αθήνας επισκεφθήκαμε το Ζάππειο. Με όρεξη για να δούμε κάτι πρωτότυπο και φρέσκια ιδέα, αλλά μάλλον η επιθυμία /ευχή όπως θέλετε πείτε το δεν ευτύχησε να ικανοποιηθεί . Το επίπεδο υψηλό  των συμμετοχών και έργα διαφορετικού «γούστου» προσφέρθηκαν προς τέρψιν οφθαλμών και ψυχής, κάποια δε υψηλής  αισθητικής, αλλά το φιλοπερίεργο της ανθρώπινης φύσης δηλαδή να γευτούμε την πρωτοτυπία και πιο καινοτόμες προτάσεις  δεν επετεύχθη.

Αξιομνημόνευτο είναι πως ούτε οι γκαλερί από το εξωτερικό έφεραν κάτι  νέο στην καλλιτεχνική «μήτρα», αλλά  εξέθεσαν έργα από την πεπατημένη οδό. Μικρή εξαίρεση αποτέλεσε η IAGA από την Ρουμανία με τις φωτογραφία και φωτοκολλάζ τωνν Nicola Vinci, Lucia Simone και Marcello Grassi.

Όμως κάποιοι για να μην είμαστε άδικοι κατάφεραν να ξεφύγουν από τα τετριμμένα.

 

 της Μαρίας Αλιμπέρτη 

Την διαφορά  έκανε σε επίπεδο τεχνικής, δίνοντας μας  την αίσθηση ότι «κάτι κινείται» με  τα έργα του- χάρτες  από μπλε πλαστικές σακούλες και σφουγγάρια ο Iakovos Volkov αλλά και το έργο  «banana moon» της Ioanna Pantaxopoulou από χαρτονομίσματα. Αξιομνημόνευτο είναι και το έργο  από ίνες  του Νίκου Ποδιά. Άξιο λόγου είναι και το μικρών διαστάσεων κολάζ σε φωτό με καθρέφτες της Vicky Pericleus, αλλά και οι σκάλες από κριθάρι και από κέρματα του Andreas Savvas με τίτλο  «expensive and precious», καθώς το «μενταγιόν»-βόμβα; της Youlas Hadjigeirgiou «picnic with Mr Molotov». Μια άλλη προσέγγιση μεταξύ δυσδιάστατου και τρισδιάστατου πρότεινε η εγκατάσταση με φωτογραφία αλλά και τα γλυπτά παπαγάλων του Perikli Pravitas. 

Την προσοχή τράβηξε  το γλυπτό που έμοιαζε με δισδιάστατο πίνακα  σε λευκό φόντο της Pavlina Vaguoni, τα έργα από ρητίνη, νήμα και  καλάμι της Georgia Dimopoulou, με τίτλο this is a nice place to leave.  Σαφώς θα πρέπει να αναφέρουμε τα έργα από χάπια αλλά και συσκευασίες φαρμάκων της Peggy Kliafa, αλλά και του γλυπτου με αρχαιοελληνικές αναφορές  του Κύπριου Andrea Mallouri. Εδώ θα πρέπει να προστεθεί το «ψυχαναλυτικό» έργο του  Υianni Stempili “L’art est inutile rentrez chez vouz”.

Ενδιαφέρουσα πρόταση ήταν και το χωρισμένο στη μέση κούφιο πλαστικό γλυπτό του Leonids Paoadopoulos. Βέβαια δεν πρέπει να ξεχάσουμε και το βραβείο της φετινής Art Athina στο έργο  της Στεφανίας Στρούζα. Βεβαίως μπορεί να εκτέθηκαν και πολλά άλλα «διαφορετικά» έργα που διέφυγαν της προσοχής μας.

 

 

Καταξιωμένοι στο καλλιτεχνικό στερέωμα

 Αυτή τη φορά απολαύσαμε από Τσαρούχη, έως  Γιώργο Λάππα και Νίκο Κεσσανλή. Κλασικές  αξίες του σύγχρονου καλλιτεχνικού γίγνεσθαι συμμετείχαν στην φουάρ όπως ο καθηγητής της ΑΣΚΤ Άγγελος Αντωνόπουλος,  ο εικαστικός και επίκουρος καθηγητής Αρχιτεκτονικής Γιώργο Γυπαράκης, η εικαστικός Ράνια Εμμανουλίδου με τις φιλοσοφικές αναζήτησης γύρω από την θηλυκή υποκειμενικότητα, η Άρτεμις Ποταμιάνου με τους ευφυείς σχολιασμούς της πάνω στην ιστορία Τέχνης, η Καλλιόπη Ασαγιορτάκη με το μεγάλων διαστάσεων πίνακα με μαύρο φόντο και «κεντημένη» από χρυσό φιγούρα , 

ο Κώστας Παπανικολάου με τα επιβλητικά έργα του,   η Ειρήνη Κανά με τα αθώα παιδικά πορτραίτα της, η Στέλλα Μελετοπούλου που με μαγικό τρόπο δένει "αόρατα" νήματα, o Βασίλης Καρακατσάνης με τις συνθέσεις που έχουν εμποτιστεί με μια θεατρική αντίληψη, η Μαρία Γιαννακάκη με τις ονειρικές φιγούρες, ο Σπύρος Λύτρας με τις ποιητικά κινούμενες μορφές του, η Τίνα Καραγεωργή με το ρομαντικό "πνεύμα", ο Τάσος Μισούρας με τις μεταεξπρεσιονιστικές εναγώνιες  μορφές του σε ένα χαώδες περιβάλλον, η Katerina Mertzani με τις αιωρούμενες συνθέσεις της αλλά και ο Δημήτρης Κοντοδήμου που με το έργο του συνομίλησε μοναδικά με το περιστύλιο του Ζαππείου.

 

Πριν κλείσουμε αυτό το κείμενο με όσα μας εντυπωσίασαν και όσα μας έλειψαν από την έκθεση σταθμό για τα ελληνικά καλλιτεχνικά δρώμενα, θα ήθελα να αναφερθώ στα περίπτερα των γκαλερί που ξεχώρισαν για την παρουσίαση του όπως η Sianti Gallery που παρουσίασε μια ομαδική έκθεση με έργα σε στρογγυλή μορφή, η Rebecca Chambi Gallery που με τους  παραδοσιακούς τάπητες μας έκανε να νιώσουμε σαν το σπίτι μας,  η Sealed Earth Gallery που παρουσίασε την ιδιαίτερη  έκθεση του Ηλία Χριστόπουλου «opium bottles», η Αργώ μας κέρδισε με την επιτυχημένη συνομιλία των δυσδιάστατων έργων με τα γλυπτά του Νίκου Καλαφάτη.